13
xeyli, müxtəlif toponimlərə rast gəlirik. Bu zənginlik, təbii ki, yazıçı
təfəkkürünün zənginliyi ilə bağlıdır: Gəncə, Qarabağ, Qafan, Ordubad,
Naxçıvan, Qazax, Göyçə, Azərbaycan, Şirvan, Təbriz, Çuxursəd, Bağdad,
İraq, Xankəndi... və s. bunlara nümunə ola bilər.
Dil
mənsubiyyətini
nəzərə alsaq, Elçinin
yaradıcılığındakı
toponimləri aşağıdakı qruplara bölmək olar: 1. Azərbaycan-türk mənşəli
toponimlər: Abşeron, İstanbul, Azərbaycan, Bakı, Bərdə, Quba şəhəri və s.
2. Ərəb-fars mənşəli toponimlər: Kərbəla, Xorasan, Mərənd, Məqrib, Xoy,
Suriya, İran, İraq, Qüds və s. Ərəb-fars mənşəli toponimik vahidlər Elçinin
yaradıcılığında digər adlara nisbətən az işlənmiş, reallığı qorumaq məqsədi
daşımışdır.3. Rus-Avropa mənşəli toponimlər. “Qatar”- Moskva, Paris,
Lenin meydanı, Rusiya, London, Barnaula, Amerika, Leninqrad; “Araba” -
ABŞ, Kiyev, Norveç, Avropa, Nyu-York, Manhettin, BMT.
Elçin yaradıcılığındakı toponimləri aşağıdakı qruplara bölmək olar: 1. Ən
qədim toponimlər, 2. Qədim toponimlər, 3. Müasir toponimlər.
“Azərbaycanın ən qədim və qədim toponimləri çox mötəbər dil
faktlarıdır. Bunların dərin linqvistik təhlili əsasında ümumən Qafqazda,
xüsusilə Azərbaycan ərazisində türkdilli tayfaların yaşaması tarixini
müəyyən mənada aydınlaşdırmaq olar”
1
.
İkinci fəslin üçüncü yarımfəslində “Ktematonimlərin leksik-
semantik xüsusiyyətləri” tədqiqata cəlb edilmişdir.
Azərbaycan dili
zəngin ktematonimik sistemə malikdir.Elçin yaradıcılığında həmin dil
vahidləri müxtəlif məqsədlərlə işlədilmişdir: Fransız ətri “Emprinte”,
Kalaşnikov tüfəngi, “İkarus” avtobusu, “Admiral Naximov” gəmisi,
“Avropa” siqareti, “Volqa” maşını, “Jiquli” maşını və s. Yazıçı əsərlərində
ideonim və erqonimlərə daha çox yer verilmişdir. Erqonimlər yazıçının bir
dövlət xadimi kimi dövlətin, siyasətin öncüllərindən olduğunu bir daha
sübut edir.
İkinci fəslin növbəti yarımfəslində Elçin yaradıcılığında işlənmiş
“Etnonim, hidronim, kosmonim, fitonim və zoonimlərin leksik-
semantik xüsusiyyətləri” tədqiqata cəlb edilmişdir.
Elçin
yaradıcılığında
etnonimlərə antroponim, toponim
və
ktematonimlər kimi geniş yer verməsə də, müəyyən bir qism etnonimlərə
təsadüf edildi. Yazıçının“Mahmud və Məryam” romanına nəzər salaq.
Elçinin “Mahmud və Məryəm” romanında adı çəkilən tayfalardan biri
padarlardır. M. H. Vəliyevin əsərində padarlar ən məşhur oğuz
1
Qurbanov A. Azərbaycan onomalogiyası əsasları. I c. Bakı, Nurlan , 2004, s.115.
14
tayfalarından biri kimi təqdim edilir və göstərilir ki, Elxanilər dövründə
padarlar Orta Asiyadan Azərbaycana köçürülmüş, əvvəllər Cənubi
Azərbaycanda yaşamış, XVI-XVII əsrlərdə bir hissəsi dağıstanlıların
qarşısını almaq məqsədilə Şimali Azərbaycana köçürülmüşlər
1
.
Elçin yaradıcılığında, əsasən də “Mahmud və Məryəm” əsərində
aşağıdakı etnonimlərlə rastlaşırıq: Səfəvilər, Bayat tayfaları, Qızılbaş
əmirləri, Osmanlı torpağı, Qararbağ bəylərbəyliyi, Padarlar, Ağqoyunlular,
Amatilər, Ağdədəli məhəlləsi – genonim, Ərimgəldi məhəlləsi – genonim),
Bayandur bəy, Xan Məhəmməd Ustaclı, Çərikbaşı (“Mahmud və
Məryəm”), Kələntərlər və s. Yazıçı yaradıcılığı boyu bir sıra hidronim və
kosmonimlərdən də xüsusi üslubi məqamlarda istifadə edilmişdir.
III fəsil “Elçin Əfəndiyevin yaradıcılığında işlənmiş onomastik
vahidlərin qrammatik xüsusiyyətləri” adlanır. Burada iki yarımfəsildə
Elçinin yaradıcılığında işlənmiş onomastik vahidlərin morfoloji və sintaktik
xüsusiyyətləri
tədqiq
edilmişdir.“Azərbaycan
diliçiliyində
söz
yaradıcılığının bir neçə üsulu vardır: leksik, semantik, morfoloji və
sintaktik. Onomastik leksikanın bütövlükdə derivatoloji təhlili göstərir ki,
əslində, dilçilikdə başlıca olaraq, iki mühüm söz yaratma üsulu mövcuddur:
1) leksik-semantik, 2) qrammatik
2
. Elçinin yaradıcılığında da bu
rəngarənglik özünü göstərir:
1. Leksik üsulla ad yaradıcılığı: Antroponimlərdə leksik yolla
sözyaratma prosesi daha çox özünü göstərir. Məs.; lalə, sünbül, tovuz və s.
tipli apelyativlər şəxs adları kimi işləndikdə həmin sözlərin semantikasında
yeni məna çalarları əmələ gəlir. Elçinin yaradıcılığında toponim və
hidronimlərdə leksik yolla sözyaratma nisbətən az məhsuldardır. Çünki bu
coğrafi obyektlərdə adlandırma müəyyən məna əsasında baş verir
3
.
2. Semantik yolla sözyaratmada xüsusi adlar konversiya yolu ilə
yaranır. Semantik üsulla əmələ gəlmiş onomastik vahidlərin başlıca
xüsusiyyəti bu prosesdə bir nitq hissəsinə məxsus sözlərin başqa nitq
hissəsinə keçməsidir. Burada a) sifətin ismə keçməsi; b) feilin ismə
keçməsi və s. hallar baş verir
4
.
1
Валиева М.Н. Бахарлы Население Азербайджана музей этнографических
сокровищ Азербайджанский настольный календарь. Баку, 1925, s. 398-399
2
Qurbanov A. M. Azərbaycan onomalogiyasının əsasları. II c. Bakı, Nurlan, 2004,
s.365.
3
Məşədiyev Q. Nitq hissələrinin semantikası. (Oçerklər) Bakı, Elm, 1998, s.162.
4
Mollazadə S.M. Azərbaycan şimal rayonlarının toponimiyası. Bakı, Elm, 1979.
s.450.