285
AZƏRBAYCAN MİLLİ ELMLƏR AKADEMİYASI
“ƏDƏBİYYAT MƏCMUƏSİ”
NİZAMİ adına ƏDƏBİYYAT İNSTİTUTUNUN
ELMİ ƏSƏRLƏRİ
2017, № 1
Elnarə AKİMOVA
Filologiya üzrə fəlsəfə doktoru
Nizami adına Ədəbiyyat İnstitutu
akimovaelnara@mail.ru
RƏSUL RZA POEZİYASINDA İNSAN
POETİK HƏSSASLIQ HƏDƏFİ KİMİ
Açar sözlər: poeziya, dünya, bədii düşüncə, fərdiyyətçilik, cərəyan
Key words: poetry, the world, artistic thought, individualism, trend
Ключевые слова: поэзия
, мир, искусство мышления, индивидуализм,
тенденция
60-cı illər poeziyasına həsr olunan tədqiqatlarda müəyyən zid-
diyyətli fikirlərlə qarşılaşırıq. Məsələn, ədəbiyyatşünas Yaşar Qasım-
bəyli “Milli oyanış və özünəqayıdış lirikası” adlı tədqiqat əsərində
yazır: “...altmışıncıların yaradıcılığına yanaşsaq və onların poetik
bioqrafiyasını ümumiləşdirməli olsaq, deməliyik ki, onlar estetik in-
qilabçılar və kəskin poeziya islahatçıları deyildilər. Altmışıncılar 30-
cu illərdəki modernizm dalğasından sonrakı epoxanın övladları kimi
ədəbiyyata təşrif buyurmuşdular. Altmışıncılar – anti-modernist idilər.
Amma onların anti-modernist və yenilikçi olmaması bu dövr poezi-
yasının müasirlik dərəcəsinə və gələcəklə əlaqələrinə zərrə qədər də
təsir etməyib” [1, s. 21]. 60-cı illər poeziyasının modernist olmaması
fikri ilə razılaşsaq da müəllifin bu poeziyanı yenilikçi adlandırmaması
fikri bir qədər mübahisələrə yol açır. Yeni şeir, yenilikçilik nədir?
“Yeni şeir – həyata yeni baxış deməkdir”, [2, s. 169] – yazırdı Y.Tın-
yanov. Bu dövr poeziyasının seçənəkliyinin zəminində dayanan baş-
lıca amil fərdin ekzistensialist başlanğıcının güclənməsi, öz “mən”ini
qabartmağa meyil oldu. Hətta qlobal mənada olsa belə, İnsana ma-
rağın önə keçməsi yeniliyin işartıları kimi əhəmiyyət kəsb etmirmi?
Bu insanla birgə ədəbiyyata yeni baxış, dünyagörüşü, sinəsində na-
rahat bir ürək gəzdirən qəhrəman daxil olmurdumu? Maraqlıdır ki,
286
Y.Qasımbəyli tədqiqatının sonrakı hissəsində yuxarıdakı fikrini təkzib
edən mövqe sərgiləyir: “60-cı illərdə lirikanın mahiyyətində baş verən
ən mühüm yenilik – lirik yaşantının öz mövqeyini bərpa etməsi və
şeirin tərkibində əsas element kimi meydana çıxmasıdır” [1, s. 147].
Uzun illərin inzivaya çəkilmiş insan maraqlarını bərpa etməyə nail
olan 60-cı illər poeziyası elə bu məqamı ilə diqqət çəkir. Məsələn,
R.Rza “Bir gün də insan ömrüdür”, “Yaşayan insandır”, “Açın qapı-
ları, insan gəlir”, “Burda bir insan ölüb”, “İnsanlar”, “İnsan haq-
qında”, “İnsanın qüdrəti” və s. kimi adında İnsanın ehtiva olunduğu
poeziya nümunələri ilə bahəm, ilk baxışda adında başqa mətləblər vəd
edən “Sarı dana və balaca qız” şeirində insan fəlsəfəsini, insan ağrısı
və ona qarşı laqeydlik hissini bədii mətnin mərkəzinə gətirirdi. Şairin
60-cı ildə “Rənglər” silsiləsindən yazdığı şeirlər isə böyük mənada
İnsana dönüşün, dünyaya, adi həyat detallarına şair tərəfindən verilən
individual yozumun, onun fəlsəfi-intuitiv dərkinin nümunələri idi. Bu
mənada tədqiqatçı Ə.Əsgərli dəqiq qeyd edir ki, “R.Rzanın insan
fəlsəfəsi – təfəkkür, idrak fəlsəfəsi “Rənglər”də kamala dolur, müd-
riklik aşılayır. Bu, dünyaya, həyata, zamana, ömrə zirvədən baxışdır”
[3, s. 236-237].
...Rənglər xatirələr oyadır,
duyğular oyadır,
gördüyümüzdən artıq görmək istəməsək,
hər rəng adicə boyadır.
Rənglərin də musiqi kimi ahəngi var.
Ağrının, sevincin, ümidin də rəngi var.
Açıldıqca açılır,
əlvan səhifələri rənglərin.
Canlanır gözümüzdə rəngi
ömrün, mübarizənin,
qəlbin, nifrətin,
gecənin, səhərin
və insan taleyinin [4, s. 143].
“İnsan taleyinin rənginin göz önündə canlanması” yekrəng olan
hər şeyə qarşı etirazın ilk əlaməti idi. Demək ki, insan vəsf edildiyi
kimi heç də xoşbəxt deyilmiş, üstqatdakı sevinc çalarlarına rəğmən
həm də ağrı, hüzn, dərd rəmzinin daşıyıcısı imiş.
Təsadüfi deyil ki, sil-
silə çap olunub yayıldığı ilk vaxtlarda, müəyyən siyasi dairələrdə eti-
raz doğurmuş, əsərdəki qatı boyalar özünə qarşı müxalif ab-hava yön-
ləndirmiş, R.Rza abstraksionizmdə, formalizmə yuvarlanmaqda günah-