Azərbaycan mġLLĠ elmlər akademġyasi a. A. Bakixanov adina tarġX Ġnstġtutu



Yüklə 2,8 Kb.
Pdf görüntüsü
səhifə21/95
tarix15.03.2018
ölçüsü2,8 Kb.
#32606
1   ...   17   18   19   20   21   22   23   24   ...   95

43 
 
Beləliklə,  Cənubi  Qafqazın  xristian  əhalisindən  fərqli  olaraq,  çar  hökumət 
dairələri müsəlman dininə və türk dil qrupuna aid olan azərbaycanlıların timsalında 
potensial düşmən qüvvə görürdü. Bu qüvvə çarizmin istər Qafqaz, istərsə də Yaxın 
Şərqə dair ekspansionist siyasətinin həyata keçirilməsində maneə amillərindən biri 
ola  bilərdi. Bu səbəbdən, Rusiyanın  Cənubi Qafqazda  əsas strateji vəzifəsi qeyri-
rus  xalqlarını  ruslaşdırmaq,  bu  regionda  türk-müsəlman  amilini  zəiflətmək  və  bu 
diyarı Rusiya  imperiyasının ayrılmaz hissəsinə  çevirməkdən ibarət  idi.  XIX  əsrin 
mənbələrinə  istinadən  demək  olar  ki,  çar  Rusiyasının  Cənubi  Qafqazda  apardığı 
miqrasiya,  demoqrafiya  siyasəti  azərbaycanlıların  bir  etnos  kimi  tamamilə  məhv 
edilməsinə yönəlməsə də, ən azından onların sayının azalmasına, azərbaycanlıların 
bu  regionda  etnik  dominantlığına  son  qoymaq  kimi  mənfur  vəzifələrin  həyata 
keçirilməsinə  xidmət  edirdi.  Azərbaycanlıların  tərk  etdikləri  ərazilərdə  xristian 
dininə etiqad edən xalqların məskunlaşdırılması həyata keçirilirdi
115

Qeyd 
edək 
ki, 
çarizmin 
planlarına 
görə 
Cənubi 
Qafqazın 
xristianlaşdırılmasında  ermənilər əsas rol oynamalı idilər və  hökumət  dairələrinin 
bu fikri bir neçə faktla əsaslandırılırdı. Rusiya rəsmi dairələrində hesab edirdilər ki, 
tarixən  daimi  coğrafi  areala  malik  olmayan,  türklərə,  azərbaycanlılara,  gürcülərə 
qarşı əsassız ərazi iddiaları irəli sürən ermənilərdən siyasi, konfessional alət kimi 
istifadə  etmək  olardı.  Bundan  savayı,  ermənilər  uzun  müddət  İran  və  Türkiyə 
müsəlmanları ilə birgə yaşayaraq onların dilini, mədəniyyətini, adət və ənənələrini, 
həyat tərzlərini öyrənmiş və bu amilləri nəzərə alaraq çar hökumət dairələri Cənubi 
Qafqazda  müstəmləkə  siyasətini  həyata  keçirməkdə  ermənilərin  xidmətindən 
istifadə edirdilər. 
Cənubi  Qafqaza  ermənilərdən  savayı,  qədim  nestorian  kilsəsinə  aid  olan 
aysorlar  da  dəvət  olunmuşdular.  1804-cü  ildə  16  min  aysor  əhalisini  Şimali 
Azərbaycana  dəvət  edən general-leytenant P.D.Sisianovun  müraciətində  aysorlara 
ermənilərlə  birləşmək,  birlikdə  müsəlmanlara  qarşı  mübarizə  aparmaq  tövsiyə 
edilirdi
116
.  Monoqrafiyanın  tədqiqat  obyekti  Qafqazda  ermənilərin  məskunlaşması 
məsələsi  deyil.  Ancaq  bu  qısa  tarixi  ekskursu  etmədən  almanların  Cənubi 
Qafqazda məskunlaşdırılması səbəblərinin bütöv mənzərəsini təsəvvür etmək çətin 
olardı.  Minlərlə  erməni,  rus  və  sair  mənşəli  köçkünlərin  Cənubi  Qafqazda 
məskunlaşdırıldığı  şəraitdə  uzaq  Baden-Vürtemberq  krallığından  almanların  bu 
regiona dəvət olunması hansı zərurətdən doğmuşdu? Almanların Cənubi Qafqazda 
məskunlaşması öz məzmununa görə erməni, rus, aysor və sair xristian xalqlarının 
məskunlaşmasından  nə  ilə  fərqlənirdi?  Çar  hökumət  dairələrinin  fikrincə, 
ermənilərin Cənubi Qafqazda yerləşdirilməsi bu diyarın xristianlaşdırılması və yeni 
işğal ərazilərində hökumətə sadiq sosial dayağın formalaşdırılmasına xidmət etməli 
idi.  Çarizm  üçün  Qafqazda  həyata  keçiriləcək  ən  vacib  vəzifələrdən  biri  yeni 
iqtisadi sahələrin inkişaf etdirilməsi, ən başlıcası yeni dünyagörüşünə  malik olan, 
Avropa-xristian  dəyərlər  sistemini  qavrayan  «Avropa  mədəniyyətinə»  uyğun 
vətəndaşların  tərbiyə  edilməsi  məsələsi  idi.  Çar  məmurlarının  qənaətinə  görə 


44 
 
ermənilər  bu  vəzifənin  öhdəsindən  gələ  bilməzdilər,  belə  ki,  onlar  əsasən  xırda 
ticarət  və  sənətkarlıqla  məşğul  olurdular.  Əsrlərlə,  müxtəlif  dövlətlərin  tərkibində 
yad,  aşağı  statuslu,  azlıq  təşkil  edən  və  iqtisadi  ixtisaslaşması  «xırda  ticarətlə» 
məhdudlaşan,  marginal  psixologiyaya  malik  olan  ermənilər  Cənubi  Qafqazın 
avtoxton əhalisi — azərbaycanlılar və gürcülər üçün istər təsərrüfatçılıq, istərsə də 
mədəni  baxımdan  nümunə  rolu  oynaya  bilməzdilər.  Bu  cür  dəyərlər  sisteminin 
daşıyıcıları  və  yerli  xalqlar  üçün  nümunə  ola  biləcək  xalq  yalnız  Avropa 
mədəniyyətinə  mənsub  əhali  ola  bilərdi.  Bu  nöqteyi-nəzərdən  çar  hökuməti 
almanların  Cənubi  Qafqaza  köçmək  haqqında  xahişlərinə  böyük  şövqlə  cavab 
verdi. 
Alman  kolonistlərinin  Gürcüstana  köçürülməsi  təşəbbüsü  ilə  ilk  dəfə  çıxış 
edən  Qafqaz  ordusunun  Baş  komandanı,  general  A.P.Yermolov  oldu.  Lakin 
almanların  Qafqaza  köçməsinin  obyektiv  səbəbləri  XVIII  əsrin  II  yarısı—XIX 
əsrin əvvəllərində Avropada baş verən tarixi proseslər nəticəsində formalaşmışdı. 
XVIII əsrin II yarısı  — XIX  əsrin əvvəlləri bu yeni formalaşmış kapitalist 
münasibətləri  ilə  köhnə  feodalizm  qaydaları  arasında  kəskin  mübarizə  dövrüdür. 
Köhnə  ictimai  formasiyanın  yenisi ilə əvəz olunması dövlətlərarası ziddiyyətlərin 
kəskinləşməsi ilə, müharibələrlə, sosial inqilablarla, sərhədlərin dəyişdirilməsi ilə, 
Avropanın  siyasi  xəritəsindən  bəzi  dövlətlərin  silinib  əvəzində  yenilərinin 
yaranması  ilə  müşayiət  olunurdu.  XVIII  əsrin  sonu  —  XIX  əsrin  əvvəllərində 
Avropada  baş  verən  siyasi,  sosial,  dini  kataklizmlər  Almaniyadan,  o  cümlədən 
Qafqaz  almanlarının  əksəriyyətinin  tarixi  vətəni  olan  Baden-Vürtemberq 
krallığından da yan keçmədi. 
XIX əsrin astanasında alman millətinin Müqəddəs Roma imperiyası adlanan 
Almaniya  bir-birilə  siyasi  cəhətdən  real  əlaqələrə  malik  olmayan  300  dünyəvi  və 
dini knyazlıqlardan, çoxsaylı müstəqil imperiya statuslu şəhərlərdən, 1500-ə yaxın 
heç  bir  qüvvəyə  tabe  olmaq  istəməyən  cəngavər  malikanələrindən  ibarət  idi
117

Ümumi  əhalisi  30  mln.  nəfərə  çatan  bu  cırtdan  dövlətlərdə  sosial  və  dini 
toqquşmalar  səngimək  bilmirdi:  protestant  knyazlıqlarda  katoliklər,  katolik 
knyazlıqlarda protestantlar təqib olunur, bəzən protestantizmə aid olan cərəyanlar 
arasında «dini təmizlik» uğrunda mübarizə gedirdi. 
Siyasi və dini dağınıqlıq sənətkarlığın, ticarətin, sənayenin inkişafına mənfi 
təsir göstərirdi. Kənd təsərrüfatı məhv olmaq həddinə çatmışdı. 
XV  əsrdən  krallıq  kimi  tanınan  Vürtemberq  dövlətində  vəziyyət  daha 
acınacaqlı  idi.  Prussiya  kralı  II  Fridrixin  yetirməsi,  Vürtemberq  kralı  Karl 
Yevgeninin  dövründə  krallıqda  sosial-siyasi,  konfessional  vəziyyət  daha  da 
mürəkkəbləşdi:  Karl  Yevgeni  və  ondan  sonra  gələn  krallar  Fransaya  daha  çox 
meyil edir, kübarlıqda və təmtəraqlıqda fransız kralları ilə bəhsə girirdilər ki, bu da 
vergilərin  tez-tez  artmasına,  şəhər  əhalisinin,  kəndlilərin  müflisləşməsinə  gətirib 
çıxarırdı. 


Yüklə 2,8 Kb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   17   18   19   20   21   22   23   24   ...   95




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə