24
dair bir sıra məsələlərə də münasibət bildirilib [663, 359-501]. Xatırladaq ki,
mənĢəcə fransız olan Ġ.Ġ.ġopen XIX əsrin 20-ci illərində Qafqaz caniĢinliyində
general Ġ.F.Paskeviçin tapĢırığı əsasında Albaniya və Ermənistanın tarixi-
coğrafiyasının tədqiqi ilə məĢğul olub [9, 559; 334, 140]. Bəri baĢdan deyək ki,
onun Qafqaz Albaniyasının tarixinə dair mülahizələrinin xeyli hissəsi ya səhvdir,
yaxud da birtərəflidir. Məsələn, Ġ.Ġ.ġopen Albaniyanı kasıb ölkə kimi xarakterizə
edir [663, 359]. Göründüyü kimi, tənqidə dözümü olmayan bu fikri ondan çox-çox
əvvəl Strabon söyləyib [617, 477]. ġopenə görə, Albaniya guya tarixi abidələrin
mövcudluğu baxımından da kasıb ölkədir. Məsələn, o yazır ki, «burada qədim dövr
abidələri yoxdur, ona görə ki, qədim vaxtlarda burada heç yaĢayıĢ da olmayıb»
[663, 359]. ġopen bu «fikri» sözsüz ki, ermənilərin Azərbaycana olan düĢmən
münasibətinin təsiri altında qələmə alıb. Xatırladaq ki, o bundan əvvəl Ermənistan
ərazisindəki tarixi abidələri «öyrənib» və 1852-ci ildə bu barədə ayrıca əsər çap
etdirib [334, 140].
Ġ.Ġ.ġopenin Albaniya tarixinə dair qeydlərində «Girdiman» termini ilkin
olaraq M.Kalankatuklunun «Albaniya tarixi» əsərinin I kitabının V fəslində Ģərhi
verilən məsələlərlə əlaqədar yada salınır [120, 17; 334, 361]. Daha sonra yenə də
M.Kalankatukluya istinadən Mehranın 30 minlik ailə ilə Ġrandan qaçaraq
Albaniyaya gəlməsi, Girdiman vilayətində Ģəhər salaraq orada məskunlaĢması
faktını yada salır [120, 101; 334, 366].
Ġ.Ġ.ġopenin ġirvanın tarixi ilə bağlı qeydləri də olduqca ziddiyyətlidir.
Məsələn, o, əsərinin bir yerində yazır ki, «ġirvan xanlığı Albaniyanın cənubi-Ģərq
hissəsini tutur...» [663, 406]. BaĢqa bir yerdə isə ġirvan Kür çayının mənsəbində
yerləĢən, daha çox qamıĢlıq və bataqlıqdan ibarət olan bir ərazi kimi xarakterizə
olunur [663, 406].
Ġ.Ġ.ġopen Albaniyaya daxil olan vilayət və nahiyələrin, o cümlədən
Girdimanın adını çəkərkən M.Xorenliyə istinad edib və təhriflərə yol verib [529,
225; 663, 415-416]. Fransız alimi öz əsərinin Albaniyaya dair bölməsinin xüsusi
qeydlər hissəsində Girdiman barədə nisbətən daha ətraflı bəhs edərək yazır:
«Girdiman, girdimanlılar, kartmanlılar...onlar utilərlə birlikdə Kürün hər iki
sahilində yaĢayırlar... Uti vilayətinə daxildir. Bu xüsusi olaraq möhkəmləndirilən
və çətin keçilən dərə və keçidlərlə dolu olan bir vadidir. O, əzəldən xırda
knyazlıqlar tərəfindən idarə olunur. V əsrin əvvəllərində orada iĢxan Xors ağalıq
edirdi. Ərəb istilasından sonra X əsrədək demək olar ki, tam müstəqilliyə nail olub.
Təqribən 854-cü ildə isə sonuncu Girdiman hakimi olan Qetriç ərəblər tərəfindən
əsir götürülüb» [663, 483].
1864-cü ildə A.Yanovskinin Albaniya tarixinə dair iri həcmli məqaləsi
çapdan çıxır. Hansı ki, həmin məqalədə Girdiman abidələrinin bir qismi və
ərazinin qədim toponimləri ilə bağlı müəyyən mülahizələr bildirilib [672].
1875-ci ildə akademik B.A.Dornun Albaniya tarixinə dair ilk əsəri çapdan
çıxır [416]. O, A.Yanovskinin Albaniya ərazisindəki bir sıra toponimlərin izahına
25
dair mülahizələrində qədim və müasir adların zahiri bənzərliyinə istinad etməsinə
münasibət bildirərək belə oxĢarlıqları təsadüfi hal kimi dəyərləndirib. Akademik
B.A.Dorn, həmçinin özündən əvvəlki müəlliflərlə müqayisədə Qəbələ Ģəhərinin
yerini nisbətən daha dəqiq müəyyən edərək onun Nic kəndi yaxınlığında olduğunu
bildirib [416, 341].
XIX əsr tarixĢünaslığında qafqazĢünaslığa dair əsərlər içərisində
N.Adontsın tədqiqatlarının da xüsusi yeri var. Xatırladaq ki, mənĢə etibarı ilə
erməni olan Nikolay Ter-Avetisyan Gevorkov Adonts 1871-ci ildə Ermənistanın
Sisian rayonunda doğulub, keĢiĢ təhsili keçib, Eçmiədzindəki dini seminariyanı,
1894-cü ildə Peterburq Universitetinə daxil olaraq oranı bitirib. Almaniya, Fransa,
Ġtaliya və Ġngiltərədə ixtisas kursları keçdikdən sonra yenidən Peterburqda imtahan
verərək erməni Filologiyası üzrə magistr dərəcəsi alıb. 1904-cü ildə Rus Arxeoloji
Cəmiyyətinin həqiqi üzvü seçilib. 1908-ci ildə Sankt-Peterburqda nəĢr etdirdiyi
«Ermənistan Yustinian epoxasında» adlı monoqrafiyası onun magistr
dissertasiyasıdır [255, 3-20]. BaĢlıca olaraq erməni mənbələri əsasında və erməni
ruhunda yazılmıĢ bu əsər bütün qüsurlarına baxmayaraq, Albaniya, o cümlədən də
Girdiman tarixinin bir sıra məsələlərinin, xüsusən də ġərqdə geniĢ yayılmıĢ feodal
siyasi-inzibati vahidləri sisteminin araĢdırılması baxımından dəyərli tədqiqatdır.
Onun mənbə məlumatlarına əsaslanaraq dərc etdirdiyi dərəcə fərmanından -
«Qaxnamak»dan aydın olur ki, Girdiman nahararı mövcud hərbi qaydalara görə
1000 süvari çıxara bilərdi [255, 263]. N.Adontsın əsərində bir neçə yerdə Girdiman
yepiskopluğunun adı çəkilir [255, 327, 338 və s.]. Onun yazdığına görə «qarqarlar
Uti, Girdiman və tsovdevlilərin qonĢusudur» [255, 424]. N.Adonts Strabonun
Albaniyada müxtəlif dillərdə danıĢan 29 xalq yaĢaması barədə məlumatına əlavə
olaraq onu da bildirir ki, ilk vaxtlar bu xalqlardan hər birinin özünəməxsus xırda
çarlıqları olub. Beləliklə, erməni tarixçisinə görə, Albaniyada mərkəzləĢmiĢ dövlət
yaranmazdan əvvəl ən azı 26 xırda çarlıq olub və onlar sonradan birləĢiblər [255,
408-409]. N.Adontsın Girdiman feodalları olan Mehranilərin nəsli, kökü və onların
Ġrandakı mövqeyi ilə bağlı araĢdırmaları da maraq doğurur [255, 440-441].
Keçən əsrin 20-30-cu illərində tanınmıĢ rus-sovet ĢərqĢünasları
V.V.Bartoldun [33] və A.Y.Krımskinin [476] Albaniya tarixinə dair çapdan çıxan
əsərləri də Girdiman tarixinin bəzi məsələlərinin araĢdırılması baxımından
əhəmiyyət kəsb edir. Lakin onların tədqiqatları da nöqsan və xətalardan xali
deyildir. Məsələn, A.Y.Krımskinin 1934-cü ildə çapdan çıxmıĢ məqaləsində əsasən
Qəbələnin, qismən də ġəkinin tarixindən bəhs olunur və beləliklə də əslində,
Albaniya əraziləri ġəki və ġirvanla məhdudlaĢdırılır. Məqalədə, həmçinin antik və
orta əsr müəlliflərinin Qəbələyə dair qeydləri nəzərdən keçirilərək onun
lokalizəsinə dair Y.S.TkayĢvili və N.Karaulovun fikirlərinə qarĢı çıxılır [476, 369-
384].
ġimali Azərbaycanın Rusiya tərkibinə ilhaq edilməsindən keçən 100 il
ərzində Qafqaz Albaniyası sərhədlərinin müəyyənləĢdirilməsi rus-sovet