73
BaĢ suayrıcından, habelə Niyaldağ-Fitdağ silsiləsindən və onların
ətəklərindən baĢlanğıcını götürən bir sıra çaylar, o cümlədən Ağsu, Sulut, Haram,
Mücü və Basqal çayları bu ərazini Ģimaldan cənuba dəğru dərin dərələrə bölüb.
Hansı ki, həmin dərələrin vadilərində əsrlər boyu intensiv həyat olub. Bu cəhətdən
Girdimançaydan baĢlayaraq Ģərqə doğru, Nüydi-Nuran-Sanqalan yaylalarınadək
olan ərazilər həyat üçün xüsusilə daha əlveriĢli olub. Həmin ərazilər əkinçiliyin,
maldarlığın və bağçılığın inkiĢaf etdirilməsi baxımından olduqca əlveriĢli təbii
imkanlara malikdir. Bu rayonun dərələrindəki bulaqlar, təpələrindəki yastanlar,
yamaclarındakı otlaqlar minillər boyu insanlar üçün həyat və məĢğuliyyət mənbəyi
olub.
Mərkəzi aran rayonu. Girdiman vilayəti, həmçinin, Acınohur-Ceyrançöl
öndağlığından cənuba doğru olan və müasir coğrafi ədəbiyyatda Mərkəzi aran
rayonu kimi tamnan ərazilərin də xeyli hissəsini əhatə edir. Buraya Türyançayın
aĢağı axarından Ağsu və Girdiman çaylarının aĢağı axarınadək olan ərazilər, yəni,
indiki Ağsu, Kürdəmir, Göyçay, Ucar və Zərdab rayonlarının xalq arasında ġirvan
düzü kimi tanınan əraziləri də aiddir. Girdiman feodallarının hərbi-siyasi
nüfuzunun güclü olduğu dövrlərdə, hətta, Küdrü-ġirvan rayonu ərazilərinin də
xeyli hissəsi onların təsir dairəsində olub. Xatırladaq ki, Küdrü-ġirvan fiziki-
coğrafi rayonu bir sıra sahələrdə Mərkəzi aran rayonunun əraziləri ilə qovuĢur.
Ġndiki Ağsu rayonunun Ģərq hissəsini əhatə edən bu ərazi əsasən Acınohur
öndağlığının və Ləngəbiz tirəsinin ətəklərini əhatə edir. Ərazinin landĢaftı
yeknəsəq olub, əsasən düzənliklərin yarımsəhra kompleksindən, dağətəyi
ərazilərdə isə quruçöllərdən ibarətdir. Bu yerlərdən əsasən əkinçilik və qıĢ otlaqları
məqsədilə istifadə edirlər [164, 43-76]. Daha çox pambıq, qismən də taxıl, üzüm,
nar, habelə quru subtropik bitkilər yayılıb [18, 182]. Əkinçiliyin inkiĢafı burada
heyvandarlığın da yem təminatında əsaslı rol oynayıb.
Ərazinin su ehtiyatları olduqca məhduddur. Əhali daha çox Ağsu,
Girdiman, Göyçay və Türyan çaylarının suyundan istifadə edir. Bu çayların hamısı
yaz və payız mövsümündə daĢaraq ətraf ərazilər üçün sel problemi yaratsa da, yay
mövsümündə quruyaraq çox vaxt aran ərazilərə gedib çatmır. Beləliklə, Girdiman
vilayətinin aran əraziləri isti yay mövsümündə həyat və təsərrüfat fəaliyyəti üçün
əlveriĢli olmayan əraziyə çevrilir [26]. Görünür, bu ərazilərdəki bir sıra iri və ya
xırda yaĢayıĢ məntəqələrində həyatın kəsilməsi həm də sərt təbii Ģəraitlə əlaqədar
olub.
Ərazinin torpaq örtüyü, flora və faunası da olduqca rəngarəngdir. Bu da
sözsüz ki, hər Ģeydən öncə ərazinin ayrı-ayrı yerlərinin okean səviyyəsindən
yüksəklik dərəcəsindən asılıdır. Yuxarıda artıq qeyd edildiyi kimi, burada
yüksəklik 0 m-dən 3632 m-ə qədər dəyiĢir. Yəni, əgər ġirvan düzündə və Kür
çayına yaxın ərazilərdə hündürlük 0-a bərabərdirsə, BaĢ suayrıcında bu göstərici
3632 m-dir. Əlbəttə, yüksək dağlıq ərazilərlə orta və ya aran ərazilərin təbii
imkanları eyni ola bilməz [587]. Əvvəlcə torpaq örtüyü barədə. TorpaqĢünas
74
alimlərin fikrincə, ərazinin torpaq örtüyünü aĢağıdakı ardıcıllıqla səciyyələndirmək
olar:
1.
Alp və subalp çəmənlikləri zonasının torpaqları. Buraya 2000-2200
m-dən daha yüksək olan ərazilər aiddir. BaĢ suayrıcı və ona bitiĢik olan yaylaq
ərazilərinin torpaqları buna misal ola bilər. Bu sahələr əsasən Ģist və qumlu
süxurlardan və möhkəm təbaĢir əhəngdaĢından ibarətdir. Həmin ərazilərin sərt
iqlimi, Ģiddətli parçalanmaya məruz qalmıĢ sıldırım qayalıqları, dərin və uçurumlu
yamaclarla müĢayiət olunan dərələri, daĢlı-çınqıllı yamacları torpaq və bitki
örtüyünün əmələ gəlməsi üçün əsla əlveriĢli deyil. Yalnız soyuq Ģimal küləyindən
qorunan Cənub yamaclarda bitki örtüyü görünür. Torpaqəmələgəlmə prosesinin
getdiyi ərazilərdə isə tədricən dağ-çəmən torpaqları formalaĢır [18, 116-117; 632,
238].
2.
Dağ-meĢə zonasının torpaqları. Buraya hündürlüyü 500-700 m-dən
2000-2200 m-dək olan ərazilərin torpaqları aiddir. Bu torpaqlar da meĢə örtüyünün
geobotaniki tərkibindən, bioiqlim xüsusiyyətlərindən və rütubətlənmə Ģəraitindən
asılı olaraq iki qrupa ayrılır: mezofil meĢələr və kserofit seyrək meĢələr. Mezofil
meĢələr altında əsasən qonur torpaqlar, seyrək meĢələr altında isə qəhvəyi
torpaqlar əmələ gəlmiĢdir [83; 216].
3.
Rütubətli və yarımrütubətli subtropik zonanın torpaqları. Bu zonada
əsasən dağ-meĢə sarı, podzollu sarı
və podzollu sarı qleyləĢmiĢ torpaqlar
yayılmıĢdır. Göyçay, Girdimançay və Ağsuçay hövzəsinin dağ-meĢə sarı torpaqları
dəniz səviyyəsindən 100-150 m-dən 600-700 m-ə qədər olan yüksəkliklərdə hirkan
tipli meĢələr altında qeydə alınıb. Çökmə və püskürmə mənĢəli süxurların aĢınma
materialları burada torpaqəmələgətirmənin əsasını təĢkil edir [18, 127-128; 159].
Mütəxəssislərin fikrincə, podzollu sarı qleyli torpaqlar daha çox qrunt sularının
səthə yaxın olduğu sahələrdə, yəni, yüksək rütubətlənmə Ģəraitində əmələ gəlib. Bu
torpaqlar üçün qalın olmayan humus qatı (15-18 sm), açıq-qəhvəyi, alt qatlara
doğru isə sarımtıl rəng səciyyəvidir. Belə torpaqlar subtropiklər və tərəvəz bitkiləri
yetiĢdirilməsi üçün olduqca əlveriĢlidir [18, 128].
4. Quru subtropik çöl və yarımsəhra zonasının torpaqları. Ġllik orta
temperaturun 12-14,5° olduğu bu ərazilərdə torpaqəmələgəlmə iki fazalı bioloji
mərhələdə gedir. Fəal faza yaz və payız dövrlərini əhatə edir. Bu dövrdə
mütəxəssislərin fikrincə, torpaqda humusun toplaĢması intensivləĢir, torpaqdaxili
aĢınma sürətlənir, gilli minerallar və dəmir birləĢmələri artır və s. Ġkinci fazada,
yəni, isti yay dövründə isə karbohidratların torpaqda çökməsi artır, ellüvial
karbonat qatı formalaĢmaqda davam edir, aĢınma zəifləyir və s. Quru subtropik çöl
və yarımsəhra zonasında əsasən dağ-boz-qəhvəyi (Ģabalıdı), dağ qaratorpaqları və
yarımsəhra xarakterli çəmən-boz torpaqlar, eləcə də bataqlıq, çəmən-bataqlıq Ģoran
torpaqlar və qumsallıqlar inkiĢaf etmiĢdir [18, 128-129].
Göründüyü kimi, coğrafi qurĢaqlardan asılı olaraq yüksəklikdən aĢağıya
doğru (yəni, 3632 m-dən 0-a doğru) iqlim dəyiĢdikcə, torpaq örtüyü də tədricən