M. D. Hüseynov və R.Axundov tərəfindən 1921-ci il noyabrın 22-də MK-
nın Siyasi Bürosuna təqdim olunmuş yazılı məruzə əslində BK rəhbərliyinin rəyini
əks etdirirdi, dolaşıq müddəalarla dolu idi, müəlliflərin siyasi naşılığına, onların
nəzəri bilik səviyyəsinin aşağı olduğuna dəlalət edirdi. Nərimanov əsassız olaraq
millətçilik təmayülündə təqsirləndirilir, iddia edilirdi ki, guya Nərimanov və
«fraksiyası» Qafqazda yeganə nümunəvi olan Bakı təşkilatını darmadağın etmək
məqsədində olmuşlar və bunun üçün RK(b)P MK Qafqaz Bürosunun əlilə Bakı
təşkilatının ən fəal işçilərinin hamısını sıradan çıxarmağa çalışırlar. Azərbaycanda
milli siyasətin həyata keçirilməsində, müsadirələr aparılmasında, partiyanın
təmizlənməsində və i. a. yol verilən əyintilərə haqq qazandırılırdı. Deyilirdi ki,
Qafqazın, o cümlədən Azərbaycanın partiya təşkilatlarında millətçilik təmayülü
vardı və ona qarşı amansız mübarizə aparılmalıdır. Diyarın partiya təşkilatlarına
Qafqaz Bürosunun siyasi və təşkilati rəhbərliyinin düzgünlüyü, Qafqaz Bürosunun
aşağı təşkilatlar barəsində kadr siyasəti yeritmək hüququ şübhə altına alınırdı.
M. D. Hüseynov və R. Axundovun məktubu tanışlıq üçün MK Siyasi
Bürosunun üzvlərinə göndərildi (13, f.268, s.26, iş 32, s.146).
1921-ci il dekabrın 1-də RK(b)P MK Siyasi Bürosu «Azərbaycanda
kommunistlər arasında ixtilaflar haqqında» məsələni müzakirə edərək qərara aldı:
a)
MK-nın 1921-ci il 15 və 17 oktyabr tarixli qərarı təsdiq olunsun.
b)
Belə hesab edilsin ki, RK(b)P MK-nın xüsusi icazəsi olmadan
Azərbaycan MK-nın və hökumətinin tərkibində heç bir dəyişikliyə yol verilə
bilməz.
v) Stalin yoldaşa tapşırılsın: Moskvada Xalq Milli İşlər Komissarlığında
Axundov və Hüseynov yoldaşlara elə bir iş versin ki, bu iş onları müxtəlif millətlər
barəsində RSFSR-in ümumi siyasəti ilə ən yaxından və tam həcmdə tanış etsin»
(13, f.268, s.26, iş 32, s.147).
RK(b)P
MK-nın
fraksiyaçılığı qətiyyətlə pisləyib, Azərbaycan
kommunistlərinin fəaliyyət proqramını müəyyənləşdirən qərarların ziddinə olaraq
sol qrup pozuculuq işini davam etdirirdi.
1921-ci il dekabrın əvvəllərində Bakı Komitəsinin Rəyasət Heyəti R.
Axundovun məruzəsini dinləmək üçün Bakı Partiya Konfransı çağırmaq haqqında
qərar qəbul etdi (59, 8.04.1990).
Vəziyyətin daha da kəskinləşməsinə yol verməmək məqsədilə MK-nın
Qafqaz Bürosu konfransı təxirə salmağı, dedi-qodu və intriqa şəraiti yaranmasına
bais olan Bakı Komitəsi təşkilat şöbəsinin müdiri Kraykovu geri çağırmağı qərara
aldı.
Bu, solların demaqoqcasına çıxışlarının yeni kükrəyişinə səbəb oldu.
Dekabrın 12-də onlar şəhər partiya komitəsinin plenumunu çağırdılar. Plenum
Qafqaz Bürosunun qərarı ilə razılaşmadı, onu «heç bir səbəb olmadan qəbul edilən,
Bakı təşkilatının işini ləngidən yanlış və lüzumsuz qərar» hesab etdi, konfransın
çağırılması məsələsini AK(b)P MK Siyasi Bürosunda müzakirəyə qoymaq və
Qafqaz Bürosunun qərarının ləğv edilməsini partiyanın MK-dan xahiş etmək
təklifini irəli sürdü (13, f.l, s.2, iş 18, s.159).
RK(b) P MK-nın Təşkilat Bürosu bu məsələyə baxaraq, konfransın təxirə
salınması haqqında Qafqaz Bürosunun qərarını təsdiq etdi. Plenum Moskvaya
səfəri və MK Siyasi Bürosunun iclaslarında iştirakı haqqında R. Axundovun
məlumatını dinlədi. Məlumat birtərəfli idi, MK-nın Siyasi Bürosunun rəyini əks
etdirmirdi. Axundov dedi ki, M. D. Hüseynov və o, Azərbaycanın gerçəkliyinin,
xüsusən Bakı gerçəkliyinin bütün vacib məsələlərini işıqlandırmağa ümumən nail
olmuşlar. Onun qeyd etdiyinə görə, RK(b)P MK-da o qədər də düzgün
işıqlandırılmayan məsələlərə görə - müsəlmanlar arasında iş, partiyada təmizlənmə,
Zaqafqaziya respublikalarının Federasiyası, Azərbaycanda və Zaqafqaziyada
millətçilik təmayülü məsələlərinə toxunulmuşdur. Lakin Axundov «solların»
fraksiyaçılıq fəaliyyətini MK Siyasi Bürosunun pislədiyindən, partiyanın Mərkəzi
Komitəsi tərəfindən Azərbaycan partiya təşkilatının qarşısında qoyulan
vəzifələrdən bir kəlmə də danışmadı. R. Axundov 1921-ci ilin iyununda AK(b)P
BK katibi seçilməsinə baxmayaraq, partiyadaxili mübarizəyə başı qarışdığına,
Moskva və Tiflisə səfər etdiyinə, məzuniyyətdə olduğuna görə, o əslində şəhər
partiya komitəsinin katibi vəzifəsində işləməmişdir. Katibin vəzifəsini S. Qutin, M.
Kaxiani və M. Pleşakov müvəqqəti yerinə yetirmişdilər (13, f.268, s.26, iş 32,
s.148).
R. Axundov Moskvaya geri çağırıldığı üçün Bakı Komitəsi katibi
məsələsi ortaya çıxdı. Partiya təşkilatında qeyri sağlam mənəvi-siyasi iqlim
yaranması ilə əlaqədar olaraq bu məsul vəzifəyə elə təcrübəli siyasi xadim irəli
çəkilməliydi ki, Moskvada hazırlanmış siyasi xəttin düzgün yeridilməsini təmin
etməyə qadir olsun.
Məntiqə görə, ən yaxşı namizəd xeyli təcrübəli, o zaman nəzəriyyəçi və
publisist kimi tanınan Sultan Məcid Əfəndiyev idi. Partiya dairələrində və fəhlə
mühitində S. M. Əfəndiyevin namizədliyi irəli sürülürdü. Başqa namizədlər də
vardı.
Lakin yenə də «solların» mənsəbpərəstlik iddiaları üstün gəldi. 1921-ci il
oktyabrın 24-də Bakı Komitəsinin Rəyasət Heyəti «Bakı Komitəsinin katibi
haqqında» məsələyə baxaraq qərara aldı: R. Axundov Moskvaya getdiyinə görə M.
Kaxiani Bakı Komitəsinin katibi təyin olunsun, onu Bakıya ezam etmək haqqında
Qafqaz Bürosunun qarşısında məsələ qoyulsun. Kaxiani gələnədək katib vəzifəsinə
müvəqqəti olaraq Pleşakov təsdiq edildi. AHİŞ sədri vəzifəsində işləyən L. İ.
Mirzoyanı Bakı Komitəsinin katibi vəzifəsinə irəli çəkməyə geniş hazırlıq
başlandı. 1921-ci il dekabrın 27 də keçirilən şəhər partiya plenumu qərara aldı:
«Mirzoyan yoldaş Bakı Komitəsinin daimi katibi təsdiq edilsin» (13, f.268,
s.26, iş
32, s. 150-151). Daimi katib ifadəsinin özü R. Axundovun şəhər partiya
komitəsinin katibi vəzifəsindən açıq aşkar azad edilməsi demək idi. Yaranmış
mürəkkəb şəraitdə, RK(b)P MK Siyasi Bürosunun Bakı və bütün Azərbaycan
Dostları ilə paylaş: |