MK üzvləri arasında bu vəzifəni yerinə yetirməyə imkan verən qarşılıqlı
münasibətlər yaranmamışdı» (13, f.609, s.l, iş 85, s. 1).
S. M. Əfəndiyev, N. Nərimanov və H. Sultanov öz çıxışlarında Siyasi
Büronun tərkibində fəhlələrin çox az olduğunu, M. B. Qasımovun büro
üzvlüyündən qərəzliliklə çıxarılmasını və onun büroda saxlanılmasının vacib
olduğunu bildirdilər (13, f.609, s.l, iş 85, s.8)
Plenumda R. Axundov belə bir təklif irəli sürdü ki, Siyasi Büro köhnə
tərkibdə saxlanılsın, lakin əlavə olaraq onun tərkibinə V. Yeqorov da daxil edilsin.
Çıxış edənlərin bir çoxları Nərimanovu müdafiə edərək qeyd etdilər ki, onun
yeritdiyi siyasət düzgün siyasətdir, onun istiqaməti fəhlələrlə kəndlilərin mənafeyi
arasında ahəngdarlıq yaratmaqdır. Nərimanovun gətirdiyi dəlillər tutarlı dəlillər
hesab edildi. O, Siyasi Büronu əvvəlki tərkibdə saxlamaq təklifini irəli sürdü.
Plenumda 2 təklif: Siyasi Büronun əvvəlki tərkibdə saxlanması və bir nəfərin əlavə
olunması qərara alındı. Plenumda S. M. Kirov AK(b)P MK-nın birinci katibi
vəzifəsinə seçildi.
AK(b)P MK plenumunun iclasında Q. Kaminski çıxış edərək Mirzoyanın,
S. Qutinin, R. Axundovun, H. Cəbiyevin və b. böhtanlarını qətiyyətlə təkzib etdi:
onların hücumlarını dedi-qodu və intriqa adlandırdı, bıı hücumların yolverilməz,
kobud üslubunu «küçə savaşı» kimi qiymətləndirdi. Bakı partiya təşkilatı
tərəfindən aparılan intriqa kompaniyasının Bakıda və respublikada partiya və sovet
işini ləngitdiyini, prinsipsiz dəstəbazlıq üçün şərait yaratdığını bildirdi. O, bir daha
qeyd etdi ki, Bakı Komitəsinin möhkəm siyasi mövqeyi yoxdur və olmamışdır. BK
tərəfindən yeridilən və öz ifadəsini dedi-qoduda tapan «xəttin» davam etdirilməsi
bizdə bütün partiya, sovet və həmkarlar işini pozmuşdur» (13, f.268, s.26, iş.32,
s.133-134).
MK plenumu qurtardıqdan sonra (23 avqust 1921-ci il) Nərimanov
Orconikidzeyə həyəcanlı bir məktub göndərdi. O yazırdı: «...Mən cəsarətlə deyə
bilərəm ki, mən sovet Rusiyasının, partiyamızın bütün tapşırıqlarını yerinə
yetirmişəm!
Həmişə dediyim kimi indi də deyirəm: Biz Azərbaycanı bütünlüklə
əlimizdə saxlamasaq, Bakını əlimizdə saxlaya bilmərik, buna görə də bizə vəhdət
lazımdır. Böyük zəhmət bahasına vəhdət yaradılmışdı... Bu isə Sovet Rusiyasına
imkan verir ki, heç olmasa Azərbaycandan xətircəm olsun. İndi ancaq vəziyyəti
qoruyub saxlamaq və dərinləşdirmək gərəkdir.
Çox təəssüf ki, bunların hamısını nə sən nəzərə alırsan, nə də ümumən
Qafqaz bürosu. Tərəflərin birində və ya digərində işçiləri işdən götürmək, yəqin ki,
fayda verməz. Partiya təşkilatı parçalanır, buna görə də sovet işi də parçalanıb
pozulur. Qafqaz bürosunun işçiləri geri çağırmaq qərarına və plenumda siyasi büro
üzvləri seçilməsinə dair tanıdığın qrupun çox çıxışları barədə Kaminski yoldaş
sənə danışacaqdır.
Belə xəbərdarlıqan sonra sən Bakı Komitəsini sağlamlaşdırmaq üçün
tədbir görməsən, hər cür məsuliyyəti üzərimdən atacağam, çünki bütün qeyri-
normallıqlar haqqında mərkəzə xəbərdarlıq etmişəm» (13, f.268, s.26, iş 32, s.134).
Plenumun ertəsi günü, 1921-ci il avqustun 24-də Q. Kmainski Bakıdan
yola düşdü. O, getməzdən əvvəl AK(b)P Nəzarət Komissiyasına ərizə ilə müraciət
etdi: «Mən dinmir, dözürdüm. İndi görürəm ki, Mirzoyan yoldaş küçə söyüşləri
sistemini partiya məsələlərinin həllində tamamilə münasib və vacib bir üsul sayır....
AK(b)P MK Siyasi Bürosunun 02.08.1921-ci il tarixli iclasında AHİŞ Rəyasət
heyətinin tərkibi haqqında Mirzoyan yoldaşın təklifi keçmədikdə o, yerindən
sıçrayıb: «Kaminski kimi iyrənc tiplə» bizimki tutmaz... – deyə bağırdı. Bunun
ardınca mənim ünvanıma başqa söyüşlər də yağdırıldı. Azərbaycan həmkarlar
ittifaqlarının II qurultayı fraksiyanın iclasında Mirzoyan yoldaş (rəsmi iclasda)
məni yaramaz, alçaq, namərd, əclaf... adlandırdı və b. təhqiramiz ifadələr işlətdi.
Mənə bu cür müraciət fasiləsiz olaraq iyirmi-otuz dəqiqə çəkdi və mən fraksiyanın
özünə bəyanat verənədək arası kəsilmədi (13, f.268, s.26, iş 32, s.134-135) Q.
Kaminski, L. Mirzoyan və Qutini AK(b)P Nəzarət Komissiyasının şərəf
məhkəməsi qarşısında partiya məsuliyyətinə cəlb etdi.
Kaminskiyə qarşı belə münasibət təsadüfi deyildi, həm də o, işə başladığı
lap ilk günlərdən belə idi. Çünki o, yerli şəraiti – respublikanın milli
xüsusiyyətlərini nəzərə almağı lazım bilir və bu işdə Mirzoyan və onun ətrafının
yanlış mövqeyini tənqid edir, N. Nərimanovun mövqeyini, onun siyasətini düzgün
hesab edir və müdafiə edirdi.
Azərbaycan Kommunist bolşeviklər Partiyası təşkilatlarında yaranmış ağır
vəziyyət davam edirdi, hətta 1921-ci ilin payızına yaxın daha da kəskinləşmişdi.
Bu isə vəzifə borcuna vicdanla yanaşan bir çoxlarını narahat edirdi. Odur ki, bütün
bu müzakirələrdən sonra rəhbər sovet işçilərinin bir qrupu – T. Əliyev, D.
Bünyadzadə, M. İsrafilbəyov (Qədirli), M. B. Qasımov, Q. Musabəyov və b.
AK(b)P
MK-ya
ərizə
ilə
müraciət
edərək
partiya
rəhbərliyinin
möhkəmləndirilməsi, Mirzoyan və ətrafındakılardan bəzilərinin həmkarlar ittifaqı
orqanlarına və digər sahələrdə işə keçirilməsi təklifini irəli sürdülər.
Lakin AK(b)P MK Siyasi Bürosu vəziyyətin dəyişilməsi üçün lazımi
tədbirlər görmədi, sadəcə olaraq sovet işçilərinə asudə vaxtlarında təcrübə
toplamaq üçün partiya işi ilə də məşğul olmağı bir vəzifə olaraq tapşırmaqla
kifayətləndi.
N. Nərimanov ilə onun əleyhdarları arasında «mübarizə» qızışaraq elə
kəskin şəkil aldı ki, V. İ. Lenin münaqişəni aradan qaldırmaq üçün işə qarışmağa
məcbur oldu. N. Nərimanovun RK(b)P Siyasi Bürosunda məruzəsindən sonra
AK(b)P-nin xüsusi direktivləri tərtib olundu. Nərimanov «Ucqarlarda inqilabımızın
tarixinə dair» məktubunda yazırdı: «Yeri gəlmişkən deməliyəm ki, Siyasi Büronun
iclasında yoldaş Lenin mənim fikrimi soruşduqda mən dedim: «Ya mənə bu qrupla
açıq döyüşə girməyə icazə verin, onda mən onu tez məhv edərəm, ya da RK(b)P
Dostları ilə paylaş: |