Игтисади сийасят: методолоэийа вя практика
41
Nəzərə almaq vacibdir ki, siyasi qərarların qəbulu, ictimai
rifahın qiymətləndirilməsi ilə oxşardır. Yəni, optimal qərarın
qəbulu üçün çox adamların fikrini öyrənmək vacibdir. Təbiidir ki,
burada da “ictimai rifah” teoremində rast gələn “biletsizlik prob-
lemi” (free rider), yəni üstünlük vermənin səhv olması halına rast
gəlmək olar.
Qərarların, xüsusi ilə iqtisadi qərarların, effektliyi üçün, qə-
rar qəbulu və zəruri tədbirlərin görülməsi ilə bağlı xərclərin, bü-
tövlükdə həcmi, nisbətən az və əksinə, problemin həlli haqda qə-
rarın gözlənilən yekun faydalılığı, böyük olmalıdır. Bu şərtin
ödənilməsi, müvafiq təcrübənin toplanması sisteminin təşkilini və
xüsusi biliklərin olmasını tələb edir. (Məsələn, arxivləşdirmənin
köməyi ilə müxtəlif ssenarilərin təhlili, modellərin yaradılması və
qiymətləndirilməsi kimi ola bilər). Lakin eyni zamanda, nəzərə
almaq vacibdir ki, qərarların yüksək səmərəliliyi haqda ancaq o
vaxt danışmaq olar ki, iqtisadi siyasət tədbirlərinə cəlb olunan
şə
xslərin hamısının istəkləri (üstünlükləri) və bütün xalq təsər-
rüfatı xərcləri, o cümlədən aparılan tədbirlərlə bağlı xərclər nəzə-
rə alınıbdır. Əksər hallarda bunun üçün xərclərin və nəticələrin
mürəkkəb və ətraflı hesabatını tərtib etmək lazımdır.
Qərar qəbulu ilə bağlı xərclər, onun üçün tələblərin (məsə-
lən, səsvermədə həlledici çoxluğun tələb olunması) və səsvermə
hüququna malik olanlar arasında fərqlərin artması ilə çoxalır.
Ancaq qərar qəbulunun möhkəm qaydası, cəmiyyətdə psixoloji
mühiti yaxşılaşdırır. Çünki belə qayda, hər bir təklifin ,bütün fi-
kirləri nəzərə almadan qəbul edilməsi (birsəslə qəbul qaydası bu
ehtimalı sıfır edir) ehtimalını azaldır və qərarların qəbulunun kim-
lərinsə maraqlarından asılı olmaması üçün əlverişli şərait yaradır.
Müasir iqtisadi siyasət modelinin yaradıcılarından hesab
olunan Byukenen və Tallok təsdiq edir ki, qərarın limit xərcləri,
limit faydalılığına bərabər olduqda onu optimal qərar kimi qəbul
etmək olar
*
.
*
Р.М.Нуреев. Теория общественного выбора, М., 2005.
Расим Щясянов
42
Qərarın iqtisadi faydalılığı, onun daha məqsədəuyğun ol-
ması və daha az mənfi törəmə effektlər yaratmasından asılıdır.
Düzgün həll, optimal informasiyaya malik olmaqdan asılıdır.
Optimal informasiyanı isə, yaxşı qarşılıqlı əlaqə mexanizminə
malik, paylanmış sistemdən əldə etmək olar. Siyasi qərarın qəbulu
sistemi nə qədər çox mərkəzləşmişdirsə, informasiya əlaqəsinin
keyfiyyəti, o qədər pis olur (mərkəzləşmiş idarəetməyə malik iqti-
sadi sistemlərdə ən mühüm problem). Mərkəzləşmənin güclən-
məsi ilə, regionlar və inzibati strukturlar arasında rəqabət zəif-
ləyir, nəticədə əhali üçün faydalı ola biləcək, rəqabət aparan ideya
və planların sayı azalır. Qərarların təsirinə məruz qalacaq şəxslər,
onun qəbulunda iştirak edirsə, onda seçki vasitəsilə bu və ya baş-
qa tədbirin aparılmasına, razılıq və narazılılığı ifadə etmək olar.
Ona görə də, siyasi qərarın qəbulunda, bu qərarın təsir edəcəyi
şə
xslərin, maraqlarını qorumaq zərurəti yaranır.
Yüksək dərəcədə, kollektiv istifadəyə malik olan rifahın
(yəni bu rifahdan eyni vaxtda daha çox seçici istifadə edir) idarə
olunmasını, daha yuxarı səviyyənin səlahiyyətlərinə, aid etmək,
məqsədə uyğundur. Məsələn, xarici təhlükəsizlik, valyuta qanun-
vericiliyi, rəqabət mübarizəsini tənzimləyən hüquqi normalar və s.
kimi, ölkənin bütün əhalisinin həyatına təsir edən sferaları, milli
səviyyəli səlahiyyətlərə, aid etmək məqsədəuyğundur. Lokal
səviyyəli məsələlərə, əhaliyə bilavasitə təsir edən sahələri, mə-
sələn, ictimai nəqliyyat, kommunal problemlər və s. aid olunması
daha effektli hesab olunur. qtisadi siyasətin realizasiyası zamanı,
lokal və beynəlxalq səviyyədə «kənar effektlər» yarana bilər.
Lokal səviyyədə, ölkədaxili inzibati vahidlər arasında problemlər,
danışıqlarla tənzimlənə bilir. Beynəlxalq səviyyədə yaranan prob-
lemlərlə bağlı isə, başqa ölkələrin əhalisi, səsvermə vasitəsilə öz
münasibətlərini bildirmək hüququna malik deyil. Çünki, səsvermə
hüququ milli sərhədlərlə məhdudlaşır.
Ə
halinin geniş kütləsinin maraqlarını, daha yaxşı təmin et-
mək üçün, daha az mərkəzləşdirilmiş siyasi strukturların yaradıl-
ması və siyasi proseslərin dəqiq təşkilinə çalışmaq lazımdır.
Bunun üçün dəqiq prosessual qaydaların yaranması və siyasi bal-
Игтисади сийасят: методолоэийа вя практика
43
lastın (əsas məqsədə birbaşa xidmət etməyən yük) aradan qaldı-
rılması (o cümlədən dövlət müəssisələrinin özəlləşdirilməsi)
vacibdir. Burada «subsidarlıq» prinsipini tətbiq etmək məqsə-
dəuyğundur.
qtisadi siyasətin bir çox sahələri, ilk baxışdan təcrid olun-
muş xarakterli, müxtəlif idarələrin qərarları isə, razılaşdırmaya
ehtiyacı olmayan kimi görünə bilir. Lakin müasir iqtisadi həyatın
mürəkkəb qarşılıqlı əlaqələri, iqtisadi siyasətdə, müxtəlif idarə-
lərin fəaliyyətinin diaqonal koordinasiyasını (həm horizontal,
həm də şaquli koordinasiyanı) zərurətə çevirir. Əks halda razılaş-
dırılmış iqtisadi siyasətin aparılması mümkün deyildir. Real
təcrübədə, belə koordinasiyanı aparmaq üçün, ilk növbədə ida-
rələrarası işçi qruplar yaradılır, daha sonra, birgə fəaliyyətin ma-
liyyələşdirilməsi zərurəti yaranırsa, maliyyə idarəsi, həmin idarə-
lərin dolayı koordinasiyasını təşkil edir. Bu onunla izah olunur ki,
dövlət bücəsinin vəsaitləri məhduddur. Məsələn, ətraf mühitin qo-
runmsına yönələn bəzi tədbirlər, həmin regionda, iqtisadi fəaliy-
yətin cəlbediciliyinin aşağı düşməsinə və vergi daxilolmalarının
azalmasına səbəb ola bilər. Bunun əksi də ola bilər. Məsələn, inves-
tisiya mühitinin yaxşılaşdırılması ekoloji situasiyanı pisləşdirə bilər.
Müxtəlif idarələrin fəaliyyətinin koordinasiyası, digər başqa
sahələrdə də zəruri ola bilər. Məsələn, rəqabətin və xarici iqtisadi
siyasətin stimullaşdırılması tədbirlərinin razılaşdırılması həmişə
vacibdir. Koordinasiyanın, yalnız vertikal xarakterli, yəni müx-
təlif qərar qəbulu səviyyələrində (mərkəzi və yerli), fəaliyyətin
uzlaşdırılması kimi qəbul edilməsi kifayət deyil. Horizontal koor-
dinasiya (regionlar arası) və dioqanal koordinasiya da vacibdir.
Hər bir səviyyədə idarəetmə institutları elə formalaşdırılmalıdır
ki, hər üç tələb asanlıqla reallaşa bilsin.
Səmərəli iqtisadi siyasətin mühüm atributlarından biri, mə-
sələlərin rasional bölgüsüdür. Belə bölgünün ən mühüm meyarla-
rına, xərclərin həcmi ilə yanaşı, siyasi qərarın açıqlığı dərəcəsi,
vətəndaşlara yaxınlığı və yeniliklərin intensivliyi aiddir. Yenilik-
lərin intensivliyi dedikdə, ideya və konsepsiyaların rəqabəti başa
düşülür. Belə rəqabət, investisiya mühitinin milli və beynəlxalq
Расим Щясянов
44
rəqabətliliyi şraitində, mobil istehsal faktorlarının cəlbi üçün,
ə
lverişli imkanlar yaraldılmasında mühüm rol oynayır.
qtisadi siyasətdə qərar qəbulunun mühüm bir əlamətini də,
məsələlərinin şaquli bölgüsünün xüsusiyyətləri təşkil edir. Dünya
təcrübəsində, bazar iqtisadi münasibətləri şəraitində, ümumdövlət
miqyaslı məsələlərin hansı səviyyədə həll edilməsi, siyasi yolla
müəyyənləşir. Məsələn, Avropa ttifaqı çəçivəsində, Maastrixt
müqaviləsində təsbit olunmuş subsiarlıq prinsipi, hər bir müvafiq
məsələnin həlli modelini müəyyənləşdirir. Avropa ttifaqı bila-
vasitə, ancaq elə məsələləri həll edə bilr ki, onları milli səviyyədə,
adekvat həll etmək mümkn deyildir. Bütövlükdə qeyd olunduğu
kimi, subsidarlıq prinsipi tələb edir ki, qeyri müəyyənlik olduğu
təqdirdə, məsələlərin həlli səlahiyyətini, mümkün olan ən aşağı
səviyyəyə həvalə etmək lazımdır. Lakin bu, heç də o demək deyil-
dir ki, məsələlərin həllində, səlahiyyətlərin bölgüsü dəyişməz
olmalıdır. Çünki, zaman ötdükcə, ayrı-ayrı səviyyələrdə, qərar qə-
bulunun nisbi səmərəliliyi, dəyişə bilir. Ona görə də, bölgünün ra-
sionallığını saxlamaq üçün, müstəqil ekspertlərdən ibarət komis-
siya, bölgünün səmərəliliyini sistematik olaraq yoxlamalıdır.
Subsidarlıq prinsipi, əhaliyə ən yaxın səviyyədə, qərar qəbu-
lunu məqsədəuyğun hesab etməklə idarəedicilərin fərdi məsu-
liyyətini təmin edir.
Dar mənada subsidarlığı – qərar qəbulunda sərbəstliyi döv-
lətə yox, təşkil olunmuş ayrı-ayrı qruplara vermək üstünlüyü kimi
də şərh etmək olar.
Dostları ilə paylaş: |