Azərbaycan Respublikası Prezidentinin İşlər İdarəsinin
PREZİDENT KİTABXANASI
──────────────────────────────────────────────────────────────────────────────────────
314
yayılması baş tutmamışdı. Bu da çöl şəraitində yaşayan ərəblərin dağlıq bölgəyə uyğunlaşa bilməmələrindən
qaynaqlanırdı. Bu səbəbdən Qarabağın yuxarı dağlıq hissəsində yaşayan xristian albanlar, öz məskunlaşdıqları
bölgənin Arsax adını Ağvan ölkəsi şəklində dəyişmişdilər. Tarixi Qarabağ ərazisi qədim dövrdə və erkən orta
əsrlərdə Azərbaycanın qədim dövlətlərindən biri olan Albaniyanın tərkibində Uti və Arsax vilayətlərini əhatə
etmişdi. Ərəblərin Azərbaycanda hakimiyyəti dövründə Uti Arran, Arsax isə Ağvan kimi işlədilmişdir.
Ərəb xilafəti dövründə Qarabağ Albaniya zamanında olduğu kimi nəinki Azərbaycanın, həm də bütün
bölgənin siyasi mərkəzi olaraq qalmaqda idi. Belə ki, Qarabağın inzibati mərkəzi olan Bərdə şəhəri ərəb
canişinlərinin iqamətgahı olmaqla yanaşı, həm də çiçəklənən ticarət mərkəzi rolunu oynayırdı. İnkişaf
səviyyəsinə görə ərəb müəllifləri Bərdəni “bölgənin Bağdadı” adlandırırdılar.
Ərəb xilafəti dövründə Azərbaycanın bəzi dağlıq bölgələrində xristian və yəhudilər öz dinlərində qala
bilmişlər. Zaman keçdikcə, Qarabağın dağlıq bölgələrinin xristian-alban əhalisi qriqoryanlaşmağa və
erməniləşməyə başladı. Beləliklə, dağlıq bölgədəki albanlar cizyə adlanan can vergisini verərək xristian dinində
sərbəst həyatlarını yaşamışlar. VIII əsrin əvvəllərində erməni katolikosu İlyanın Xəlifə əbdül Məlikə (685-705)
Albaniyada Xilafət əleyhinə üsyan başladığı barədə xəbər verməsi nizami ərəb ordusunun Albaniyaya
göndərilməsi ilə nəticələndi. Ərəblər Bərdəni ələ keçirərək üsyanı yatırdıqdan sonra Albaniyada çar
hakimiyyətinə son qoydular. Beləliklə, 705-ci ildə Albaniya dövlətinə son qoyuldu. Albanların dini inanclarına
görə, Bizansa yaxınlaşması bəhanə edilərək Alban kilsəsi erməni katolikosluğunun təsiri altına salındı. Bu
tarixdən etibarən din işlərində Alban kilsəsi erməni əsilli keşişlərə əmanət edildi. Erməni kilsəsinin təzyiqi
nəticəsində Qarabağın xristian əhalisi mədəni-ideoloji asimiliyasiyaya və qriqoriyanlaşmağa məruz qaldı.
Qarabağ Azərbaycan dövlətləri tarixində mühüm rol oynayan bölgələrdən biri idi. Qarabağ IX-X əsrlərdə
Sacilər (879-941) və Salarilər (941-981), X-XI əsrlərdə Şəddadilər (971-1088) və Böyük Səlcuqlar, XII-XIII
əsrlərdə Eldənizlər (1136-1225), XIII əsrin ikinci yarısından başlayaraq XIV əsrin ortalarına qədər Elxanilər
(1256-1357), XIV əsrin ikinci yarısında Cəlairilər (1359-1410), XV əsrdə isə Qaraqoyunlu (1410-1468) və
Ağqoyunlu (1468-1501) Azərbaycan dövlətlərinin tərkibinə daxil olmuşdur.
Qarabağ Arranın əsas tərkib hissəsi kimi orta əsrlərdə Azrbaycanda baş vermiş ictimai-iqtisadi və siyasi
hadisələrin mərkəzlərindən birinə çevrilmişdir. Belə ki, Səlcuq hökmdarı sultan Alp Aslan (1063-1072)
gürcülərə qarşı çıxdığı səfərdən dönərkən bir müddət Qarabağda qalıb qışı burada keçirmişdir (1064).
Şəmsəddin Eldəniz (1136-1175) Atabəylər dövlətinin təməlini bu bölgədə - Bərdədə qoymuşdur. Elxani
hökmdarlarından üçü - Qazan xan (1295-1304), Arpa xan (1335-1336) və Ənuşirəvan (1344-1355) səltənət
taxtına Qarabağda çıxmış, ikisi isə - Arqun xan (1284-1291) və Əbu Səid (1316-1335) Qarabağda vəfat
etmişdir. Cəlairi Şeyx Üveys (1359-1374) və Sultan Əhmədin (1382 - fasilələrlə 1410) hakimiyyəti dövründə
Qarabağ Cəlairi əmirləri tərəfindən idarə olunmuş, Əmir Teymur (1370-1405) isə Qarabağ ərazisindən özünün
qərbdəki düşmənlərinə qarşı mübarizədə başlıca istinadgah kimi istifadə etmişdir. Eləcə də Qaraqoyunlu və
Ağqoyunlu dövlətlərinin həlledici döyüşlərindən bəziləri Qarabağda baş verməklə bərabər, bəzi önəmli
hadisələrin mərkəzində yenə Qarabağdakı tayfaların böyük rolu olmuşdur.
Qarabağ Səfəvi-Osmanlı savaşlarının mərkəzində
Səfəvilər dövründə Qarabağ bölgəsi mərkəzi Gəncə şəhəri olan Qarabağ bəylərbəyliyi kimi Səfəvi dövlətinin
on üç inzibati vilayətdən birini təşkil edərək, 235 il, yəni 1736-cı ilədək mövcud olmuşdur. Qarabağ
bəylərbəyliyi tarixi Arran vilayətini, daha doğrusu, Kür və Araz çayları arasındaki torpaqları əhatə etmiş və
hətta XVII əsrin sonlarında onun sərhədləri Tiflisə gədər uzanmışdır. Qarabağ bəylərbəyliyinin
bu ərazisi demək
olar ki, Osmanlı hakimiyyəti dövründə (1588-1606 və 1724-1735-ci illər) də dəyişməmişdir. Ərazidə qeydə
alınan 1300 toponomik vahidlərin hamısı Azərbaycana məxsus idi.
Qanuni Sultan Süleyman (1520-1566) dövründə Azərbaycana dörd hərbi yürüş təşkil olunsa da, Təbrizin üç
dəfə ələ keçirilməsinə baxmayaraq, Qarabağ bölgəsinə yiyələnmək Osmanlılara müəssər olmadı. Qarabağ ilk
dəfə III Murad (1574-1595) dövründə, 1590-cı ildə Osmanlı dövləti ilə Səfəvilər arasında imzalanan İstanbul
sülh müqaviləsinə əsasən Osmanlı dövlətinin idarəsinə keçdi. 1578-1590-cı illər Səfəvi-Osmanlı
müharibələrindən sonra Osmanlı dövlətinin ələ keçirdiyi Azərbaycan torpaqlarında yaratdığı dörd
bəylərbəylikdən biri də Gəncə-Qarabağ əyaləti idi. 1593-cü ildə Osmanlı dövləti tərəfindən tərtib olunan Gəncə-
Qarabağ əyalətinin icmal dəftərində 36 nahiyədən ibarət 7 sancaq qeydə alınmışdır. Qarabağdakı bu sancaq və
nahiyələr belə sıralanırdı: Bərdə, Otuzikili və Hacılı tayfasının yaşadığı Xaçın, Axıstabad, Dizaq, Həkəri və
Vərəndə sancaqları. Bundan əlavə, bu icmal dəftərindəki məlumatlardan XVI əsrin sonlarında Qarabağda
yaşayan əhalinin daha çox Azərbaycan türklərinə məxsus tayfa və oymaqlardan ibarət olduğu görünür.
XVII əsrin əvvəllərində Azərbaycan uğrunda Səfəvi-Osmanlı müharibəsi yenidən başladı və 1606-cı ildə
Qarabağ ərazisi azad edildi. 1612-ci ildə imzalanan İstanbul sülh müqaviləsinə görə, Qarabağ ərazisi