zimləyir. Sol tərəfə gedən Şulgenin mifik məkana yollan
dığı aydın olduğu halda, (yəni Samrau quşun, ölkəsi,
göylər), sağ tərəfə gedən Uralın istiqaməti məlum deyil.
Bircə o məlumdur ki, Ural öz ölkəsindən çıxaraq, maddi
formada mövcud olan başqa ölkəyə uğrayır. Qatilin cəza
üsulunun şahidi olan Ural kütləyə yaxınlaşaraq, burada
nə baş verdiyini soranda qoca deyir:
Eqet, hinin tös-başın,
Aptıraşlı, karaşın,
Ar islan menen kileşen
Sit bulırzay kürəni, (s., 73)
Mənası: İgid xarici görkəmindən, mənalı baxışından, şir
ilə gəlməyindən sən başqa ölkənin adamına bənzəyirsən.
Bu fakt açıq-aşkar Uralın öz ölkəsindən çıxdığını de
məyə əsas verir. Lakin bu ölkədəki qayda-qanun və əxlaq
normalarında olan bəzi xüsusiyyətlər həmin xalqın türk
olmadığını bir daha təsdiqləyir.
I.
Bu ölkədə mövcud olan əxlaq normaları, yəni qızın
özünə ildə bir dəfə ər seçməsi nə türk əxlaqına, nə də
müəlliflərin (A.N.Kiriyev, A.İ.Xarisov) abidəni aid et
dikləri feodalizm dövründə mövcud olan islamlaşmış türk
qayda-qanunlarına uyğun hal sayıla bilməz. Cəsarətlə
demək olar ki, elə bir qədim türk dastanına rast gəlmək
mümkün deyil ki, orada qadın, ana adı yüksək tutulma
sın. Bir qayda olaraq, türk dastanlarında öz istəklisinə
qovuşmaq çox çətin sınaqlar bahasına başa gəlir ki, bu
yolda neçə-neçə igid öz həyatını qurban verməli olur. Bu
da qızın, qadının şərəfini uca tutulduğuna bariz misaldır.
«Ural batır» dastanında Humaya malik olmaq üçün bu
cür ağır sınaqlarla zəngin süjet xətti var. (s., 125-126)
Ziya Göyalp əski türklərin qadına münasibətini aşağı
dakı formada incələyir: «... Əski türklər həm demokrat,
həm də qadın hüquqlarına hörmət edən feminist idilər...
38
Xaqan tərəfindən bir buyruq, əmr hazırlandığı zaman, -
Xaqan buyurur ki,» sözləri ilə başlardısa, ona itaət edil
məzdi. İtaətlə qarşılanması üçün mütləq «Xaqan və Xa
tun buyurur ki,»- sözləri ilə başlamalıydı. Xaqan tək ba
şına heç bir elçini qəbul etməzdi. Elçilər ancaq sağda Xa
qan, solda Xatun oturduqları zaman ikisinin birdən
hüzuruna gələrdilər...»1
«Kitabi-Dədə Qorqud» dastanında: «Ana haqqı.
Tanrı haqqı...»2 kimi qiymətləndirilib.
Dəli Domrul qadını ilə halallaşanda belə demiş:
«Gözün kimi tutarsa, könlün kimi sevərsə, sən ona
varğıll...
Qadını: Səndən sonra bir yigidi sevib varsam, belə yat
sam, ala ilan olub məni soqsun!...»3
Türk qadınının yüksək əxlaqından söz açan misalların
sayını istənilən qədər artırmaq olar.
II.
Dastanın Qatil şahla bağlı hissəsində elə xüsu
siyyətlər var ki, onlar türk dünyagörüşü normalarına
uyğun gəlmir. Belə ki, həmin hissədə Allaha və əcdadla
rına insan qurbanından söhbət gedir. Elə bu faktı nəzərə
alaraq demək olar ki, Qatilin torpağında yaşayanlar
qeyri-türk xalqıdırlar. Çünki heç bir əski türk abidəsində
insan qurbanı faktına rast gəlinmir. Bu ancaq Midiyalı
lara xas xüsusiyyət kimi qiymətləndirilə bilər. Midiyalılar
döyüşdə məğlub etdikləri ilk düşmənin başın kəsib, qanın
içərmişlər. Bu birinin zəifləməsi, o birisinin güclənməsi
demək idi4. Lakin bu faktı Allaha qurbanla eyniləşdirmək
olmaz. Bunu intiqam hissi kimi qeyd etmək olar.
Qədim Atəşpərəstliyin dini kitabı olan «Avesta»da
Allahlara saysız-hesabsız qurbanlar verilir ki, bunlar in
san qurbanları deyil, heyvandan verilən qurbanlardır.
' Ziya Göyalp. Türkçülüyün asasları. Bakı. 1991, sah. 121-122.
2 K itabi-D ada Qorqud. Bakı. 1978, salı. 39.
1 K itabi-D ada Qorqud. Bakı, 1978. sah.92-93
4 H erodot, Tarix IV, 5s., Leninqrad, 1972.
39
Düzdür, «dini rəvayətə görə bütləri qırdığı üçün oda
atdırılan, lakin od gülüstana çevrildiyinə görə qurtulan və
Məkkənin əsasını qoyan İbrahim peyğəmbər oğlu İsmayılı
Allaha qurban kəsmək istəyib. Lakin Allah bu işdən razı
qaldığı üçün İsmayılın yerinə Habilin qurbanlıq qoçunu
göndərərək onun qurban kəsilməsini əmr etmişdir»
«Şan qızı» dastanında da bu fakt bir daha təsdiqlənir:
Mal! Bunlar Müsliimandır
Onlar insan kurbanı verməzlər'
«Ural batır»ın yarandığı ərazini, yəni coğrafi koordi
natını təyin etmədə dastanda adı çəkilən toponomik adlar
böyük əhəmiyyət kəsb edir. Belə ki, dastandakı antropo-
morfik obrazlar olan Ural, Şulgen, İzel (İdel), Nöqöş
(Nuquş), Hakmar (Xakmar), Yayıq (Yayıq), Yamantau,
Kırktı, İrəməl2 və s. bu abidənin Başqırd xalqına mənsub-
luğun deməyə əsas verir. Bildiyimiz kimi animist görüşlü
qədim insanlar real surətdə mövcud olan təbiət hadisələ
rini dərk etmək iqtidarında olmadıqlarına görə onlar
haqqında müxtəlif rəvayətlər, miflər yaratmışlar. Məhz
«Ural batır» dastanında adı çəkilən antropomorfik ob
razlar da həmin qənaətdən törənmişdir. Dastanın qəhrə
manları Başqırd ərazisində mövcud olan dağ, çay və göl
lərin animist təfəkkürlü insanlar tərəfindən yaratdıqları
mifik obrazlardır. Türkooloq M.İ.Steblin-Kaminskinin
' «Şaıı kızı» dastanı. İstanbul, i 98, səh.292.
" Ural-Başqırd ərazisində dağ massivi.
Şulgen-Buryazan rayonunda göl, buna həmçinin «Yılkı sıkkan» (İlxı çıxan)
da deyilir.
Ağboz ata həsr edilmiş başqa bir versiyada Şulgen Ağboz atı göldə
saxlayır.
İdel- (İzel)- Volqa çayının adı.
Xakmar- (Hakmar)- Cənubi Başqırdıstanda çay (Sakmar).
Yaik- (Yayık)- Ural çayının qədim adı.
Xamantaıı - Pis dağ. Cənubi U ralda dağ mossivi.
40
mifə verdiyi tərif bu fikri açıqlamağa imkan yaradır.
Steblinə görə: «Миф - это творчество, при котором фан
тазия принималась за реальность»1
Animist dünyagörüşlü insanların yaratdığı antropo
morfik obrazlara diqqət etsək görərik ki, onların yaran
masında həmin təbiət hadisələrinin adları və xarici görü
nüşü əsas rol oynayır.
1.2. Türk əsatir və dastanlarında mifik obrazlar.
Başqırd torpağında ilk əcdad və onun törəmələri. Bunun
mifoloji tipologiyasındakı oxşarlıq və özünəməxsusluğu.
(Adəm-Həvva, Tarqıtay süjetləri ilə müqayisə)
Dünya xalqlarında ilk yaradılış, ilk insan haqqında
müxtəlif əfsanə və rəvayətlər mövcuddur. Bu əfsanə və rəva
yətlər eyni mifik süjet ətrafında (yəni ilk insan, bəşəriyyətin
ilk törədicisi) müxtəlif zamanlarda, müxtəlif xalqlar tərə
findən özünəməxsus dünyagörüşü çərçivəsində yaranmışdır.
Belə ki, həmin süjetli miflərdə, onları yaradan şəxslərin
mənsub olduqları zamanın, mühitin təsiri duyulmaqdadır.
Bildiyimiz kimi animist görüşlü qədim insanlar real su
rətdə mövcud olan təbiət hadisələrini dərk etmək iqtida
rında olmadıqlarından, onlar haqqında müxtəlif miflər,
rəvayətlər yaratmışlar. Məhz həmin dünyagörüşün nəticə
sidir ki, təbii varlıqlar mifik obrazlar şəklində təqdim
olunurlar. İlk əcdadla bağlı süjet «Ural batır» dastanında
öz mifik xarakterini saxlamışdır.
«Ural batır»ın arxaikliyini göstərən ilkin cəhət das
tanda Tanrı haqqında heç bir təsəvvürün olmamasıdır.
Burada təsvir edilən ilk insanların (Yənbirdə və Yənbikə)
bu adaya necə və haradan gəldikləri, ata-analarının ha
rada qaldığı, doğma torpaqlarının harada olması barədə
ilkin məlumatları belə yoxdur.
1 M.И.Стеблин-Каминский. Мифы. АН СССР. Л. Наика. Ленинград. 1976,
стр.5.
41