Say 1 (12) • 2015 |
STRATEJİ TƏHLİL
91
ilə azərbaycanlılara qarşı soyqırımı ak-
tını həyata keçirdiyi açıq şəkildə görü-
nür. Xocalı soyqırımı zamanı yüzlərlə
azərbaycanlı ermənilər tərəfindən girov
götürülmüşdür. Uşağı olan girov götü-
rülmüş azərbaycanlılardan isə uşaqları
zorla alınmışdır. Uşaqların zorla bir qrup-
dan alınıb başqa bir qrupa verilməsi də
soyqırımı cinayətinin obyektiv cəhətini
təşkil edən əlamətlərdəndir. Bütün bu
əməllər etnik azərbaycanlılara qarşı
ermənilərin vaxtilə yaranmış, formalaş-
mış düşmənçilik mövqeyinin nəticəsidir
[2, s.58]. Danılmaz faktdır ki, Ermənistan-
Azərbaycan müharibəsi zamanı, şahid
ifadələrinə əsasən, girov götürülmüş 21
uşaq hələ azad edilməmişdir.
XX əsrdə baş vermiş soyqırımla-
rı araşdırsaq görərik ki, soyqırım mühiti əsasən müharibə zəminində
formalaşmışdır Buna ən bariz nümunə kimi 1988-ci ildən başlamış
Ermənistan-Azərbaycan Dağlıq Qarabağ münaqişəsi zamanı 1992-ci
ilin fevralın 25-indən 26-na keçən gecə baş vermiş Xocalı soyqırımı ak-
tını göstərə bilərik.
1992-ci ilin bu qanlı fevral gecəsində Ermənistanın silahlı qüvvələri,
Azərbaycanın Dağlıq Qarabağ ərazisindəki erməni silahlı dəstələri və
keçmiş SSRİ-nin Xankəndidə yerləşən 366-cı motoatıcı alayının şəxsi
heyətinin və texnikasının bilavasitə iştirakı ilə Xankəndi ilə Əsgəran
arasında yerləşən strateji əhəmiyytə malik Xocalı şəhəri zəbt edilmiş,
Azərbaycan xalqına qarşı soyqırımı siyasəti həyata keçirilmişdir.
Min illərlə formalaşmış milli-mənəvi dəyərlərə, hərb mədəniyyətinə
və əxlaqına zidd olan, dinc əhaliyə qarşı yönəldilmiş Xocalı soyqırımı
ötən əsrin sonlarında bəşəriyyətin ən böyük və ən dəhşətli faciəsidir.
Xocalıda baş verənlər tarix boyu dəhşətlə anılacaq soyqırımı aktıdır. Bu
faciə erməni millətçilərinin xalqımıza qarşı yeritdikləri etnik təmizləmə
və soyqırımı siyasətinin qanlı nəticəsidir [3, s. 17].
Xocalı soyqırımı zamanı 9 dekabr 1948-ci il tarixli BMT Baş Məclisinin
“Genosid cinayətinin qarşısının alınması və cəzalandırılması haqqında”
Konvensiyasının, BMT Baş Məclisinin 10 dekabr 1948-ci il tarixli “İn-
san hüquqları haqqında” Bəyannaməsinin, 12 avqust 1949-cu il tarix-
li Cenevrə Konvensiyalarının,14 dekabr 1974-cü ildə qəbul olunmuş
“Hərbi münaqişələr və fövqəladə hallar zamanı qadın və uşaqların
müdafiəsi haqqında” Bəyannamənin, 9 dekabr 1948-ci ildə qəbul olun-
muş “Soyqırımı cinayətlərinin qarşısının alınması və cəzalandırılması
haqqında” Konvensiyanın müvafiq maddələrinin kobudcasına pozul-
XX əsrdə baş vermiş
soyqırımları araşdırsaq
görərik ki, soyqırım mühiti
əsasən müharibə zəminində
formalaşmışdır Buna ən
bariz nümunə kimi 1988-ci
ildən başlamış Ermənistan-
Azərbaycan Dağlıq Qarabağ
münaqişəsi zamanı 1992-ci
ilin fevralın 25-indən 26-na
keçən gecə baş vermiş Xocalı
soyqırımı aktını göstərə bilərik.
STRATEJİ TƏHLİL | Say 1 (12) • 2015
92
ması nəticəsində öz doğma torpaqların-
dan qovulmuş azərbaycanlılar erməni
terrorçuları tərəfindən qarətlərə, zora-
kılığa, alçaldıcı hərəkətlərə və təhqirlərə
məruz qalmışlar.
BMT Baş Məclisinin 10 dekabr 1948-
ci il tarixli “İnsan hüquqları haqqında”
Bəyannaməsinin aşağıda qeyd olunan
1, 3, 4, 5 və 6-cı maddələri Xocalı soy-
qırımını törədən erməni quldurlarının
beynəlxalq hüquqla hesablaşmadıqları-
nı sübut etmək üçün kifayət edir:
Maddə 1. Bütün insanlar öz ləyaqətləri
və hüquqları etibarilə azad və bərabər
doğulurlar. Onlara ağıl və vicdan bəxş
edilib və onlar bir-birinə münasibətdə
qardaşlıq ruhunda davranmalıdırlar.
Maddə 3. Hər bir insan yaşamaq,
azadlıq və şəxsi toxunulmazlıq hüququ-
na malikdir.
Maddə 4. Heç kim kölə vəziyyətində
və ya asılı vəziyyətdə saxlanılmamalıdır:
köləliyin və kölə ticarətinin bütün formaları qadağan edilir.
Maddə 5. Heç kim işgəncələrə və yaxud ağır, qeyri-insani və ya onun
ləyaqətini alçaldan rəftara və cəzaya məruz qalmamalıdır.
Maddə 6. Hər bir insan, harada olmasından asılı olmayaraq, özünün
hüquq subyekti kimi qəbul edilməsi hüququna malikdir [4].
Xocalı, sözün əsl mənasında, beynəlxalq terrorizmin ən dəhşətli qolu
olan erməni terrorizminin və separatizminin qurbanı oldu. Bu işğalçı-
lıq siyasətinin başında Ermənistan dövləti, erməni silahlı birləşmələri,
cinayətkar qruplar dayanırdı. Sonradan onların bir qismi müəyyən
illərdə Ermənistanda və işğal olunmuş Azərbaycan torpaqlarında
müxtəlif vəzifələrə təyin edildilər. Robert Köçəryan, Serj Sarkisyan, Sey-
ran Ohanyan və digərləri bu təyinatın subyektidirlər.
Xocalı soyqırımı ilə bağlı aparılmış əməliyyat-istintaq araşdırmala-
rı zamanı sübut olunmuşdur ki, şəhərə hücumda həmçinin Ermənistan
Respublikasının indiki müdafiə naziri Ohanyan Seyran Muşeqoviçin
komandanlığı altında 366-cı alayın 2-ci taboru, qərargah rəisi Çitçyan
Valeri İsayeviç və alayda xidmət edən 50-dən çox erməni zabit və giziri
də iştirak etmişdir.
Əksəriyyəti qoca, qadın və uşaqlardan ibarət, şəhərdəki hücumdan
xəbərsiz olan dinc əhalini müdafiə edəcək hərbi qüvvə yox idi. Həmin
dövrdə SSRİ Quru Qoşunlarının hərbi arsenalına daxil olmuş silahlardan
istifadə etməklə hər tərəfdən şəhərə aramsız atəş açılmış, gözlənilməz
Xocalı, sözün əsl mənasında,
beynəlxalq terrorizmin ən
dəhşətli qolu olan erməni
terrorizminin və separatizminin
qurbanı oldu. Bu işğalçılıq
siyasətinin başında Ermənistan
dövləti, erməni silahlı
birləşmələri, cinayətkar qruplar
dayanırdı. Sonradan onların
bir qismi müəyyən illərdə
Ermənistanda və işğal olunmuş
Azərbaycan torpaqlarında
müxtəlif vəzifələrə təyin
edildilər. Robert Köçəryan, Serj
Sarkisyan, Seyran Ohanyan
və digərləri bu təyinatın
subyektidirlər.