53
əkin əkiləcək vaxta qədər saxlanılardı. Həmin sümüklər birinci əkin vaxtı tarlaya
səpilərdi. Beləcə o ili həmin tarlanın əkininin bərəkətli, məhsulunun bol olacağına
inanırdılar[35].
Xalq etiqadına görə, qurban verilən heyvanın sümüklərini qırmaz, köpəklərə
verməzdilər, odda yandırıb torpağa basdırardılar. Bəzi bölgələrdə, xüsusilə Dərbənd
azərbaycanlıları Qurban sümüyünü atmaz, qurudub saxlardılar. Bərk külək əsib
kəsmək bilməyəndə həmin sümüyü yandırıb külünü atardılar evin damına. İnama
görə
bundan sonra külək kəsməli idi.
Qurban bayramı günlərində qocalara, kimsəsizlərə mərhəmət göstərir, xeyriyyə
süfrəsi açır, şəfqət işləri görür, bunu böyük savab sayırlar.
Qurban bayramının keçirilməsi haqqında 1623-1624-cü illərdə Azərbaycanda
olmuş rus taciri F.Kotovun müşahidələri böyük maraq doğurur. Həmin bayramın
iştirakçısı olan tacir yazır: "Qurban ediləcək dəvəni bəzəyib bir neçə gün küçələrdə və
bazarda gəzdirir... şəhər meydanına gətirirlər... Dəvəni qurban yerinə gətirdikdə şah da
müşayiətçiləri ilə meydana gəlir və qurbana yaxınlaşır. Darğa bəzədilmiş nizəni şaha
verir. Şah nizəni dəvənin döşünə sancıb geri çəkilir. Qəssablar dərhal dəvənin başını
kəsib parçalayırlar. Şəriət qanunlarına görə, dəvənin başını kəsməzlər, onu ayaq üstə
üzü qibləyə saxlayıb iti və uzun bir alətlə - xəncər, nizə ilə döş nahiyəsindən içəri
sancıb yerə yıxırlar. Buna nəhr deyilir. Hər tərəf bəzədilir, çıraqban edilir. Həmin gün
şənlik edilir, çalıb-oynayırdılar".
Azərbaycanlılar Qurban bayramı gününü xeyir və bərəkət günü, səadət, dinclik,
sevinc və şadlıq bayramı kimi qeyd edirlər. Bayram günləri evlər təmizlənir, bəzədilir,
dadlı-tamlı yeməklər bişirilir, ən gözəl paltarlar geyilir, dostlar, qohum-əqrəba bir-
birinin evinə qonaq gedirlər. Bu müqəddəs bayram günlərində bir-birini təbrik edirlər,
alqışlara üz tuturlar: "Bayramınız mübarək! Allah qurbanınızı qəbul etsin!" - deyirlər.
Bayram mərasiminə xüsusi ibadət, əzizlərin məzarlarının ziyarət edilməsi də daxildir.
54
ORUCLUQ BAYRAMI
Azərbaycanlılar arasında geniş yayılan ümumxalq bayramlarından biri də
Orucluq bayramıdır. Orucluq bayramı da "mübarək", "möminlərin qəlbinə sevinc bəxş
edən günlərindən" biridir[36].
İslam dininə görə, orucluq müsəlmanların əməl etmələri vacib sayılan beş
şərtindən ikincisidir. Orucluq hər il hicri-qəməri (hicri-ay) təqviminin 9-cu ayı olan
Ramazan ayında 30 gün müddətində saxlanılır.
Müsəlman dünyasında oruc tutma (əs-saym) hicrətin 2-ci ilində (624-cü ildə)
tətbiq edilməyə başlanmışdır. Qurani-Kərim Allaha ibadətin bu şəklini inkişaf
etdirərək orucu Quranın nazil edilməsinin və insanlara çatdırılmasının başlanması ilə
əlaqələndirmiş və müsəlmanları oruc tutmağa çağırmışdır.
İslamdan əvvəl meydana gələn dinlərdə də oruc tutmaq haqqında göstərişlər
olmuşdur. Tarixi məlumatlara görə, Həzrət Adəmdən (ə) başlayaraq Allahın
rəsullarının (onlara salam olsun!) hər biri, o cümlədən Xatəmül-Ənbiya Mühəmməd(s)
də bu barədə insanlara xəbərdarlıq etmişdir.
Orucluğun kökləri uzaq keçmişə bağlıdır. Orucluğun meydana gəlməsinin
səbəbləri məxəzlərdə və şəriət qanunlarında geniş izah edilir. Qurani-Kərimə görə
şəriətimizdə oruc tutmaq Allah əmridir. Orucluğun yerinə yetirilib-yetirilməməsini
müzakirə etməyin özü əbəsdir. Çünki Allah kəlamı müzakirə olunmaz.
İslama qədər orucluq - yeməkdən imtina etmək və ya yeməyi məhdudlaşdırmaq
bir qayda olaraq yay fəslinə - isti dövrlərdə icra olunurdu. Ərəblər yay fəslinin çox isti
vaxtında gündüzlər təsərrüfat həyatını dayandırır, bütün işləri axşama, hava sərinləşən
vaxta keçirirdilər[37].
İslam dini bərqərar olduqdan sonra, Qurani-Kərimin hökmünə əsasən,
orucluğun ancaq ramazan ayında keçirilməsi qərarlaşmışdır. Bu da qəməri təqvimi ilə
əlaqədar olduğu üçün ilin bütün fəsillərinə düşür.
Monoteist dinlər arasında ən yüksək məqamda duran İslamda orucluq təlimi
özünün daha kamil və dolğun əksini tapmış, böyük məna və məzmun kəsb etmişdir.
İslamda orucluq ixtiyari deyil, müntəzəm səciyyə kəsb edir, fərdin və ya
icmanın həyatında baş vermiş bu və ya digər gözlənilməz dəyişikliklərlə
əlaqələndirilmir və vaxtı dəyişdirilmir.
Beləliklə, oruc tutan kəsin özündə mənəvi həyatın ən böyük hadisəsini - Allaha
yaxınlıq hissini duymaq, qavramaq bacarığı tərbiyə etməsi orucluqla əlaqədar onun
qarşısında duran ən mühüm vəzifədir. Belə bir tərbiyənin aşılanması orucluğun ruhani
məzmunda İslam anlamının mahiyyətini təşkil edir. Orucluğun möminlər üçün açdığı
mənəvi imkanların genişliyini nəzərə alsaq, ramazanda Cənnət qapılarının taybatay
açılması, Cəhənnəm qapılarının isə bağlanması barədəki Hədisi-şərifin mənası aydın
olar.
Xalq orucluğa həm də islamın əxlaqi-mənəvi təsisatı kimi baxmışdır.
55
Həqiqətən orucluq əsnasında insana, ola bilsin ki, dünya həyatının ən mühüm əxlaqi
dərsi təlqin edilir. Harama aludə olmaqdansa özünü ağır sınaqlara və hər cür
çətinliklərə sinə gərməyə hazırlamaq daha yaxşıdır.
"Quran oruc tutmağı islamın müsbət meyarı kimi götürmüş, başqa vacib
əməllərin yerinə yetirilməsində yol verilmiş xətaların orucluq vasitəsilə
bağışlanmasının mümkünlüyünü təsbit etmişdir" (Qurani-Kərim, əl-Bəqərə, 185).
Xalq arasında yayılmış adətə görə, ramazan ayı başlamazdan bir-iki gün qabaq
niyyət edir və oruc namazı qılırlar. Şəriətə görə, oruc tutan adam təmiz və pak
olmalıdır; həmin gün dan yerinin sökülməsindən - sübh namazı azanından sonra şər
qovuşanadək hər cür yemək, içki, oyun, tamaşa, qadına yaxınlıq, şəhvət doğuran
hərəkətlər etmək, ciyərə tüstü almaq, sürmə və müşk çəkmək, tütün iyləmək,
rahatlanmaq üçün hamama girmək, öpüşmək və s.-dən imtina edirlər. Oruc tutan adam
bu müddət (ramazan ayında) ərzində yalnız Allaha ibadət etməlidir.
Orucluq müddətində yemək-içməyə gündə iki dəfə - gün çıxmamış
("obaşdanlıq") və şər qarışan vaxt ("iftar açma") icazə verilir. Hər bir oruc tutan adam
iftarını açmazdan əvvəl namaz qılmalı, dua oxumalı və yalnız sonra əlini yeməyə
uzatmalıdır.
Oruc tutmaq bütün müsəlmanlar üçün vacib sayılmaqla burada istisnalara da
yol verilir. Xəstələr, yaşlı adamlar, uşaqlar, səfərə çıxanlar, hamilə və südəmər körpəsi
olan qadınlar, taqətsiz qocalar oruc
tutmaqdan azad olunurlar. Lakin "Qurani-Kərim"
buyurur ki, "sizdən xəstə və səfərdə olanlar tutmadığı günlər qədər başqa günlərdə
orucu tutmalıdırlar" (Qurani-Kərim, əl-Bəqərə, 184).
Orucluq zamanı varlı da, yoxsul da müsavi, yəni bərabər olur. İmkanlı adamlar
ac qalanların halını başa düşür, onlara kömək etməyi özlərinə borc bilirlər. Orucluqda
çox Quran oxumaq, dualar etmək müstəhəbdir. Həzrət Peyğəmbər (s) ramazan ayının
ehtiramını qeyd edərkən belə buyurmuşdur ki, başqa aylardan fərqli olaraq bu zaman
bütün ibadətlər birə-min hesablanır. Bu baxımdan valideynlərin qəbirlərini ziyarət
etmək, ölənlərin ruhuna ehsan vermək, iftar süfrəsi açmaq böyük savabdır. Həzrət
Peyğəmbər (s) buyurmuşdur: "Hətta, bir para xurma da versən, ehsandır".
Orucluq tibbi və sağlamlıq nöqteyi-nəzərdən və əxlaqi baxımdan çox
əhəmiyyətlidir. Əxlaqi-tərbiyəvi baxımdan orucluq dövründə tələb olunan qaydaların
gözlənilməsi insanı şər işlərdən, haramzadəlikdən, xoşagəlməz hərəkətlərdən, günah
işlər görməkdən çəkindirir, onu xeyirxah əməllərə, yaxşılığa sövq edir, xalqla ümumi
bir işə səfərbər olmaq vərdişi yaradır. Xalq arasında ramazan ayı təmizlik,
mehribanlıq, halallıq, səmimiyyət, istiqanlılıq ayı kimi məşhurdur. Ramazan həm də
xeyirxahlıq, alicənablıq ayıdır.
İnama görə, oruc tutmaq, müəyyən müddət ac qalmaq, pəhriz saxlamaq ilə bir
çox xəstəlikləri müalicə etmək, eyni zamanda sağlamlıq qazanmaq mümkündür.
Orucluq bir tərəfdən mədə və həzmedici orqanların dincəlməsinə səbəb olaraq
orqanizmi zəifləməkdən qoruyub insanlara yeni qüvvə verir, digər tərəfdən sağlamlıq
üçün zərərli olan yağları və zəhərli maddələri əridib azaldır. Orucluq insana