Azərbaycanın böyük şairi Xəlil Rzanın bizim xalqın mədəniyyətinin inkişafında böyük
Yüklə 2,49 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- BÖYÜK, AZAD, MÜSTƏQİL...
- Türkan, 16 noyabr 1980 ÇƏTİN YOL
- XƏLİL RZA ULUTÜRK
- Bakı, 12 aprel 1981 SEVDA XANIM
- 14 dekabr 1981 102 XƏLİL RZA ULUTÜRK
- Türkan, 24 ocaq 1985 MİNNƏTDARLIQ
99 BÖYÜK, AZAD, MÜSTƏQİL... Savalanın köksünə bu sözlər yazılarsa, Söz həqiqət olarsa, mənə qismət olarsa, onda... dincələrəm mən. Ölsəm belə dünyaya yenidən gələrəm mən. Ana, sən övladına dinclik arzulayırsan, Təpər, zəfər arzula! Həyat arzulayırsan, gözəl ölüm arzula! Çətindir. Qarşımızda Hamlet sualı durur. Yaşaya bilməyəni zaman atır tavaya, şabalıd tək qovurur. Odur, pəncərəmizə dan şəfəqi od vurur. Qələmimə can verir isti, qaynar bir nəfəs. Çiynimdə dağ vəzifəm – böyük, ağır, müqəddəs. Sən başımın altına gül yastıq qoyma əbəs. Belə bir keşməkeşdə Ağlı, bir də vicdanı oyaqlar... yata bilməz!
“Duman, gəl, get bu dağlardan, Qoy ağaclar bar eyləsin. Nə gözlərim səni görsün, Nə könlüm qubar eyləsin”.
100 XƏLİL RZA ULUTÜRK SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ Dəli könlüm, nədir yenə bu qəm, qubar? Mən bilirəm, bu cahanda bir qanun var: Yaxşı gündə, yaman gündə Bulaq axar, irmaq axar, Ancaq dəniz ürəkləri sökər bəzən qasırğalar. Zəlzələlər gurlayanda, Bəzən zirvə gedər bada, Yadındamı, sən bu yolu özün seçdin. Qarşına sal qaya çıxdı, Nə sivişdin, nə yan keçdin. Bir külüngə bütöv dağı hədəf seçdin. Dəmir yardın, zireh deşdin. Nə Herkules, nə də Fərhad, Sən adicə bir insandın. Fəqət şərlə döyüşəndə Sən özünü tanrıdan da güclü sandın. Dağlara yox, öz ruhuna arxalandın! Tüstüləndin... Su tapmadın, Cəhənnəmdə alov içdin. Kor, qaranlıq tunellərdən qızıl qatar kimi keçdin. Sən bu yolu seçməsəydin, gözümüzdə bəlkə heçdin. Nə yaxşı ki, ən şərəfli yolu seçdin! Nə qeyzini cilovladın, nə qüvvəni ölçübbiçdin. Sən bu yolu özün seçdin. Həzər vurdu ağciyərlər: Təkcə, yalqız qalacaqsan. Bircə özün anladın ki, Cır meyvəli bu bağda sən bir calaqsan. Birsən... yüz min olmalısan! Heçsən... hər şey olmalısan! Fərdsən... Vətən olmalısan! Gülsən... bahar olmalısan! Kəsafəti altüst edən təzə rüzgar olmalısan! Asandımı?
101 Külüngləşən barmaqların dağ çapmaqdan usandımı? Çətin yolu seçənlərin səadəti bəlkə də kəm, Fəqət qəlbi Elbrusdan, Himalaydan uca, möhkəm. Qəmginsənmi? Vur, saçılsın qəm çınqısı çəkicindən. Sənin qəmin qiymətlidir çoxlarının sevincindən. Bakı, 12 aprel 1981 SEVDA XANIM Nə tez belə ətirləndin, a çiçəyim, a reyhanım, Dünən lalə, Sevda bala, bu gün artıq Sevda xanım! Bir görüşlə doğmalaşdıq, qoy bu anı daim anım, Dünən süsən, Sevda bala, bu gün artıq Sevda xanım! Mən işıqlı, büllur göyəm, sən göydə ana tərlanım, Dünən lalə, bu gün halə, sabah şölə Sevda xanım! Həm Muğanım, həm Şirvanım, həm əl yetməz Savalanım, Bağbostanım, gülüstanım, bu dastanım Sevda xanım! Gəl... şadlanım, qanadlanım! Uca dağlardan atlanım, Özümü bir yelkən sanım, ey ümmanım, Sevda xanım! Atəşinə yanım, yanım, külümü də atəş sanım, Adımsanım, canım, qanım, dinimanım, Sevda xanım!
102 XƏLİL RZA ULUTÜRK SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ BÖYÜK POEZİYA SALONLARINDA Qar yağıbdır dizəcən, Bakıdan Təbrizəcən. Yolunu gözləyərəm Mən gələn Novruzacan. Bayatı Böyük poeziya salonlarında Həsrətə, hicrana son qoyuruq biz. Elə ki yüksəldi güclü bir nida, Öpüşür şeirimdə Bakıyla Təbriz. Qaraqaş, qaragöz, ucaboy, mətin, Alnı qasırğalar önündə qaya. Yumruğu qalxanda Söhrab Tahirin, Sanki qartal qonur tribunaya. Ağır addımlarla Firuz gələndə Üzünün işığı düşür dünyaya. Azca qımışanda, azca güləndə, Gözləri bənzəyir o tay, bu taya. Böyük poeziya salonlarında Sevincdən gözümü bəzən silirəm. Bütün fatehləri bu əziz anda Təpiyim altında əqrəb bilirəm. Diqqət kəsilirəm Qafar Kəndliyə, Sanki qarşımdadır Xaqani özü. Dözüb min nizəyə, oxa, gülləyə, Yüz yerdən yaralı bir dağdı köksü. Yaddan çıxarmı heç Mirzə Abbaslı, Hündur çiyinləri bəlkə Çin səddi. O səddin dibində qaldı nə qədər Düşmən sümükləri, düşmən cəsədi. Böyük poeziya salonlarında Növnöv tilsimləri qırar əllərim. Bircə misra belə şeir yazmayan Məhəmməd Seyfəddin – cəsur şairim!
103 Gözgözə, səssəsə, nəfəsnəfəsə Düşünər, qəfildən oyanar onlar. Həmişə gizlədib öz yarasını, Özgələr uğrunda qılınc çalanlar. Salon hayqırır ki, ey qafil, oyan, Gör kimin qanıdır bu al güldəstə. Bu gül qomlarını güldana qoyma, Apar Əraninin məzarı üstə! Elə bir ölkənin oğlusan ki, sən, Daim sinə gərib bəlaya, şərə. Öz qara bəxtinin zülmətlərindən Dirilik suyunu verib bəşərə! Böyük poeziya salonlarında Həsrəti, hicranı yenib gedərik. Qəhrəman Bakının eşq axarında Təbriz qatarına minib gedərik.
Bütün bədxahlara minnətdaram mən, Macal vermədilər uyuyum, yatım. Qığılcım atdılar dar gözlərindən, İldırıma döndü altımda atım, Macal vermədilər uyuyum, yatım. Bütün cılızlara, bütün cırlara, Bütün miskinlərə minnətdaram mən. Döndülər zirvəmdə kirli bir qara, Sel kimi axdılar ətəklərimdən. Bütün miskinlərə minnətdaram mən. Məgər rels üstünü basan çayırlar Saxlaya bilərmi gələn qatarı? Hardasa buz tutan, tar bağlayan qar Gülən, qəhqəh çəkən coşğun baharı?!
Yüklə 2,49 Mb. Dostları ilə paylaş:
|