134
XƏLİL RZA ULUTÜRK
SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
Güclü şeirlərin hələ bir yana,
Mən sənin sevirəm hər cür şeirini.
O məğrur misralar yarandı bəlkə
Ən ağır zamanda, gərgin zamanda.
Yadlar, yırtıcılar yaxaraq ləkə,
Şair ilhamını yaralayanda.
İlham bir şairə məxsus deyil tək,
Xalqın sərvətidir, xalqın malıdır.
Şair Vətənini qoruduğu tək
Vətən də şairi qorumalıdır!
Mən Vətən söylədim, mən el söylədim.
Vətən bircə Kürmü, bircə Xəzərmi?
Muğanda saçını oxşayan nəsim,
Göygöldə gördüyün o mavi zərmi?
Vətəndaş olmasa, boş şeydir Vətən.
Beşgünlük, ongünlük güney qarıdır.
Vətən məfhumunun özəyindəki
Vətənin vüqarlı oğullarıdır!
Qoy bir də gurlasın bu söz cahanda
Sədası titrətsin göyü, yeri də:
Müşfiqlər yaşayır Azərbaycanda,
Yaşayır Müşfiqin düşmənləri də.
Gəzdim doğulduğun eli, obanı,
Xızının küləyi üzümə dəydi.
Mən bəlkə sevməzdim Azərbaycanı,
Sənin tək oğullar yetirməsəydi.
Türkan, 28 may 1962
135
HÜSEYN CAVİDƏ
Qəlbin od,
şeirin od!
Ömrüngünün od!
Özün buz məzarda!
Bu necə işdir?
Bəs necə olub ki, o buz dağları
Sənin atəşindən əriməmişdir?!
1962
ÖMRÜMDƏ KÜR ÇAYINI
BU RƏNGDƏ GÖRMƏMİŞDİM
Mən Kürün qucağında
Göz açmışam dünyaya.
Hər çiçəyin, hər gülün
Ətrini duyaduya,
Boylanmışam dünyaya.
Mənə elə gəlir ki,
Yadımdadır o gün də.
Yellənirəm ağ tutdan
Asılmış yüyrüyümdə.
Yellənirəm.
Anam da,
Kür də laylamı çalır.
Biri susanda,
biri
Yenə qeydimə qalır.
Anam əkinbiçində,
Anam üzüm bağında.
Kürün səsi qəlbimdə,
Laylası qulağımda.
138
XƏLİL RZA ULUTÜRK
SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
İndi bax gecə yarı
Kürün aynasındadır
Ulduzların qatarı.
Mən Kür üstə göz açıb
Boyabaşa çatmışam,
Mən Kürə daş atmışam
Nə lövhələr görmüşəm:
Daşımı üzdürmüşəm,
Daşımı süzdürmüşəm.
İndi heç qıyarammı
Kürə bircə daş atım?
Mən gərək bu şəfəqi,
Bu saflığı yaşadım.
Durulan tək su deyil,
Arzularım durulmuş.
Kürə uşaqlığım da,
Gəncliyim də vurulmuş.
Kür mənim ilk anamdır,
Mən Kürün ilk oğluyam.
Bir qızıl balıq kimi
Sularına bağlıyam.
Sevəcəyəm mən Kürü,
Gəncləşən ana kimi.
Ömrümün üfüqündə
Günəş batana kimi.
Baxdım, qayıqla gəzdim,
Təmiz suyundan içdim.
Mən Kürü heç bir zaman
Bu rəngdə görməmişdim.
1962
139
OĞLUM TƏBRİZƏ
Qoy sənə doğulan günəş deyim ki,
Nurunla açılan al səhərəm mən.
Yeddi il yol gələn, a mənim ilkim,
Gəldiyin yollara gül düzərəm mən.
Özüm də bilmirəm sən necə gəldin,
Yerdənmi, göydənmi tapmışam səni.
Bəlkə də səni heç tale verməmiş,
Taleyin əlindən qapmışam səni.
Sən bu gün – sevincim! Qanadım – qolum!
Dünən ürəyimdə dağ olmusan sən.
Heç ana bətninə düşməmiş, oğlum,
Bu ata qəlbimdə doğulmusan sən.
Özün də bilmirsən öz qiymətini,
Döyüş səngərimsən, qalamsam mənim!
Bir evin qeyb olmuş səadətini
Min evə qaytaran balamsan mənim!
Mən səni görəndə, çırpınır qəlbim
Deyirlər naşıyam, görməmişəm mən.
Alıram boynuma, niyə gizlədim?
Sənin tək səadət görməmişəm mən.
Anan süd veribdir,
fəqət mən sənə
Köksümdə közərən odu vermişəm.
Seçib milyonmilyon adlar içindən
Dünyada ən gözəl adı vermişəm.
Sən – oğul!
Sən – igid!
Sən – ər oğlu ər!
İftixarla daşı sən öz adını.