288
təsirindən sitoplazmanın geri dönən spesifik olmayan
dəyişkənlikləri
«paranekroz»
termini
ilə
adlandırılmışdır. Güman edirlər ki, paranekrotik
reaksiyaların
əsasında
hüceyrədaxili
zülaların
denaturasiyası durur. Hüceyrələrin zədələnməsi zamanı
zülalların ikinci, üçüncü strukturu pozulur. Onlar nativ
vəziyyətdən denaturasiya vəziyyətinə keçir ki, bu da öz
növbəsində zülalın konfiqurasiyasının dəyişməsinə,
onların fiziki və kimyəvi xüsusiyyətlərinin pozulmasına
səbəb olur. (Nasonov və Aleksandrovun denaturasiya
nəzəriyyəsi, 1940). Bu nəzəriyyə ilə spesifik olmayan
zədələndirici amillərə məs: temperaturun, mühitin RH-
nın və s. dəyişməsinə hüceyrələrin göstərdiyi reaksiyanı
yaxşı izah etmək mümkün olur. Mənfi amilin təsiri
götürüldükdən sonra hüceyrədə patoloji proseslər
dayanır. Əgər hüceyrənin zədələnməsi çox dərin deyilsə
o zaman hüceyrədə reparasiya prosesləri gedə bilər və
hüceyrə normal funksional vəziyyətinə qayıda bilər.
Belə ki, çox hallarda endoplazmatik retikülümün
fraqmentlərə parçalanması və mitoxondrilərin şişməsi
geri dönür. Hüceyrədə bu proseslərin geri dönməsinə
normal vəziyyətin bərpasına çox vaxt hüceyrə
regenerasiyası deyilir. Təəssüf ki, ayrı-ayrı hüceyrə
komponentlərinin
bərpa
olması
prosesi
tam
izlənməmişdir. Odur ki, strukturlarını bərpa edən
hüceyrələrdə mitoxondri strukturlarının bərpasının
dəyişilmiş mitoxondrilərin normallaşması və ya intakt
mitoxondrilərin bölünməsi hesabına
getməsini söyləmək
çətindir. Bu başqa orqanoidlərə də aiddir.
289
Hüceyrənin bütün xüsusiyyətləri qismən bərpa
olduqda o, qeyri tam reparasiya adlanır. Qeyri tam
reparasiya
zamanı
zədələndirici
amilin
təsiri
götürüldükdən sonra hüceyrə bir sıra xüsusiyyətlərini
bərpa edirsə də bir müddətdən sonra məhv olur.
Xüsusilə bunu nüvənin zədələnməsi zamanı müşahidə
etmək mümkündür. Məs: ultrabənövşəyi şüalarla təsir
etdikdən sonra bəzi infuzorlar öz hərəkət funksiyasını
bərpa edir, onlarda kirpiklər, həzm vakuolları normal
işləyir, onlar qidanı qəbul edir, lakin bir müddətdən
sonra nüvə strukturlarının zədələnməsi nəticəsi olaraq
məhv olurlar.
Geri dönməyən zədələnmələr zamanı hüceyrələr
məhv olur. Hüceyrənin ölümü vaxtını dəqiq təyin etmək
çətindir. Çünki ölüm ani hadisə olmayıb, müəyyən bir
prosesdir. Geri dönməyən zədələnmələr zamanı bir sıra
ardıcıl proseslər onun dağılmasına səbəb olur.
Hüceyrələrin ilkin zədələnmələri zamanı onlar geri
dönən dəyişikliklərə oxşayır, fərqi ondan ibarətdir ki,
zədələndirici amilərin təsiri götürüldükdən sonra o
dəyişikliklər
bərpa olmur, əksinə proqressivləşir.
Hüceyrələrin
vital
rəngləyicilərlə
diffuz
rənglənməsi onların bu vəziyyətini göstərən ən yaxşı
misaldır. Hüceyrələrin ölməsi zamanı hüceyrədaxili
hidrolitik fermentlər fəallaşır. Onlar zülaları, lipidləri və
s. parçalayır, bu zaman hüceyrədaxili membranlar, o
cümlədən lizosomların membranı əriyir. Bütün bunlar
avtolizə – hüceyrələrin öz-özünü həzm etməsinə səbəb
olur ki, bu da artıq ölümlə əlaqədar olan dəyişikliklərdir.
Hüceyrə səviyyəsində patoloji proseslər təkcə