partiyaların baryeri keçə bilməyən partiyaların topladıqları səslərin hesabına
əlavə mandat əldə etmələrinə gətirib çıxarır və yekunda parlamentdə mandat-
ların parçalanması ilə bağlı arqument də o qədər əsaslı təsir bağışlamır. Üçüncü
bir t
ərəfdən, qeyd olunan problemlər adətən parlamentli idarəetmə formasına
malik olan dövl
ətlər üçün ciddi hesab oluna bilər. Belə ki, həmin dövlətlərdə
hökum
ət parlament tərəfindən yaradılır, parlament seçkilərində qələbə çalan –
çoxluq
əldə edən siyasi partiya hökuməti təşkil edir və əgər belə bir çoxluq
əldə olunmazsa, onda siyasi proseslər sabit, dayanıqlı bir hökumət deyil, əksə-
r
ən koalision hökumətin yaradılması ilə müşayət olunur və bu da gələcəkdə
tez-tez hökum
ət böhranlarına, hökumətlərin istefasına və istefaya getmiş
hökum
ətin yerinə daha kövrək hökumətlərin qurulmasına gətirib çıxara bilir.
Buna misal olaraq XX
əsrin axırıncı onilliklərində Türkiyədə, İtaliyada, Yapo-
niyada baş verən hökumət böhranlarını göstərə bilərik. Heç də təsadüfi deyil ki,
İtaliyada XX əsrin 90-cı illərində həyata keçirilən islahatlar nəticə etibarilə
proporsional sistemd
ən qarışıq sistemə keçidlə başa çatdı [12, 8-38].
Lakin unutmaq olmaz ki, Az
ərbaycan Respublikasının idarəetmə for-
ması parlamentli deyil, prezidentli respublika idarəetmə formasıdır və burada
parlament çoxluğunun hansı siyasi qüvvəni təmsil etməsindən asılı olmayaraq,
iqtidarda prezidentin m
ənsub olduğu siyasi partiya hesab olunur. Digər bir
t
ərəfdən, burada hökumət heç də parlament çoxluğu tərəfindən deyil, Prezident
t
ərəfindən təşkil olunur, çünki Prezident dövlət başçısı olmaqla yanaşı, həm də
icra hakimiyy
ətinin başçısıdır. Belə ki, Konstitusiyanın 7-ci maddəsinin III his-
s
əsinə və 99-cu maddəsinə müvafiq olaraq icra hakimiyyəti ona mənsubdur.
Burada h
əmçinin hökumət parlamentə deyil, Konstitusiyanın 114-cü mad-
d
əsinə görə Prezidentə tabedir, onun qarşısında məsuliyyət daşıyır və hesabat
verir, Prezident qarşısında istefa verir. Bütün qeyd olunan arqumentlər prezi-
dentli respublikada proporsional sistemin parlamentd
ə mandatların parçalan-
ması və xırda partiyaların parlamentdə yer tutması ilə hökumət böhranlarına
s
əbəb ola biləcəyi ilə bağlı irəli sürülən iddiaları heçə endirir.
Fikrimi daha da
əsaslandırmaq üçün majoritar və proporsional seçki sis-
teml
ərinin xarakterik xüsusiyyətlərinin araşdırılmasına, üstün və mənfi cəhət-
l
ərinin tədqiqinə xüsusi diqqət yetirilməsini məqsədəmüvafiq hesab edirəm.
Majoritar seçki sistemi tarixi planda
ən geniş yayılmış, ən çox tətbiq
olunan v
ə həm də ən qədim seçki sistemidir. Belə ki, XIX əsrin sonlarına kimi
seçki prosesi müst
əsna olaraq çoxluq prinsipi əsasında, yəni majoritar sistem
əsasında qurulmuşdur [10, 140]. Çoxluq prinsipinə əsaslanan majoritar siste-
min («majoritaire» v
ə ya «majorite» fransız sözü olub hərfi mənası «çoxluq»
dem
əkdir) əsas mahiyyəti ondan ibarətdir ki, namizədlərdən qanunla müəyyən
olunan çoxluğun səsini toplayan seçilmiş sayılır və mandat əldə edir. Bu seçki
sisteminin h
əm üstün (müsbət) və həm də çatışmayan (mənfi) cəhətləri var.
Majoritar sistemin ilk v
ə ən üstün cəhəti onun sadəliyi ilə bağlıdır. Burada iki
v
ə ya daha çox turlu mütləq və ya ixtisaslaşmış majoritar sistemlər istisna ol-
maqla majoritar sistem daha az maliyy
ə məsrəfi ilə müşayət olunur. Bu
17
sistemin üstün c
əhətlərindən birini də müəlliflər daha çox personifikasiya
olunması, yəni seçici ilə daha sıx əlaqənin olması və seçicinin məhz kimə səs
ver
əcəyini bilməsi ilə əlaqələndirirlər. Burada həmçinin seçkilərin ərazi prin-
sipi üzr
ə, yəni müvafiq seçki dairələri üzrə keçirilməsi də majoritar sistemin
üstünlüyü kimi xarakteriz
ə olunur [10, 140-141]. Seçkilərin baş tutmaması hal-
larının çox məhdud olması, səsvermənin nəticələrinin asanlıqla, xüsusi prose-
durlar v
ə xüsusi riyazi hesablamalar tətbiq etmədən müəyyən edilməsi, depu-
tat
ların seçicilərlə bağlılığı da bu sistemin müsbət cəhətləri kimi izah olunur.
Lakin majoritar sistem bu müsb
ət cəhətlərlə yanaşı, bunları kölgədə
qoya bil
əcək mənfi cəhətlərdən də xali deyil. Belə ki, majoritar sistem, xüsusilə
d
ə nisbi majoritar seçki sistemi böyük, bəzənsə orta partiyalar üçün əlverişlidir
v
ə əksər hallarda ikipartiyalı sistemin formalaşmasına gətirib çıxarır. Bu halın
müsb
ət tərəfi kimi nümayəndəli orqanın stabil olması qeyd olunsa da, bu
sistem say
əsində hökmran olan iki iri partiya mütəmadi olaraq siyasi hakimiy-
y
ətdə bir-birini əvəz edir. Baxmayaraq ki, majoritar sistemin üstünlüklərindən
biri kimi seçicinin partiya siyahısına deyil, bilavasitə konkret namizədə səs
verm
əsi kimi üstünlüyu qeyd olunur, izah olunan arqumentlər əslində bu
müsb
ət cəhətin bir illyuziya olması barədə fikir söyləməyə əsas verir. Majoritar
sistemin ikipartiyalı sistem formalaşması ilə bağlı münbit şəraiti təmin etməsi
n
əticə etibarilə cəmiyyətin siyasi həyatında çoxpartiyalılığın inkişafına nəinki
hansısa bir stimul yaratmır, hətta ona qarşı bir əngələ çevrilir. Bu isə nəticədə
siyasi plüralizm imkanlarını məhdudlaşdırır və avtoritarizmə gedən yola işıq
salır. Faktiki olaraq yalnız majoritar sistem, hətta çoxmandatlı seçki dairələri
üzr
ə tətbiq olunan nisbi çoxluq sistemi də bu problemi aradan qaldırmaq
imkanına malik deyil. Bunun üçün yeganə yol proporsional sistemin və ya
proporsional sistem d
ə nəzərə alınmaqla qarışıq seçki sisteminin tətbiqidir.
Majoritar sistemin, xüsusil
ə də nisbi majoritar sistemin ən böyük çatış-
mayan c
əhəti burada çoxlu sayda səslərin itməsi, hətta bəzən rəqiblərin lehinə
veril
ən səslərin ümumi həcmi mandat alan namizədin topladığı səslərin sa-
yından dəfələrlə çox olsa da, onların parlamentdə təmsil olunmaması ilə şərt-
l
ənir. Çünki səsvermənin nəticəsi olaraq yalnız qalib namizədin topladığı səslər
n
əzərə alınır, qalan bütün səslər, lap bəsit şəkildə desək, sadəcə olaraq itir [8,
236; 10, 141].
Bu problemin aradan qaldırılması məqsədilə formalaşan və son-
radan t
ətbiq olunmağa başlayan mütləq çoxluq sistemi də bu problemi aradan
qaldırmır və səs itkisi qismən azalsa da, amma yetərincədir. Bu problem çox-
mandatlı seçki dairələri üzrə nisbi majoritar seçki sistemi tətbiq ediləndə daha
qabarıq şəkildə özünü göstərir. Seçkilərdə bəzən ölkə üzrə daha çox səs
toplayan siyasi partiya parlamentd
ə rəqib partiyaya münasibətdə daha az man-
dat
əldə edə bilir.
Majoritar sistem
ə münasibətdə öz üstünlükləri ilə seçilən sistem propor-
sional seçki sistemidir. Bu sistem majoritar sistem
ə münasibətdə qütbdə duran
bir sistemdir. Majoritar sistemd
ən fərqli olaraq, proporsional sistem yalnız
çoxpartiyalılıq şəraitində tətbiq olunur və çoxpartiyalı siyasi sistemin və siyasi
18
plüralizm mühitinin formalaşmasına xidmət edir. Majoritar seçki sistemindən
f
ərqli olaraq, burada seçici konkret namizədə deyil, siyasi partiyaların və ya
seçki birlikl
ərinin təqdim etdikləri siyahılardan birinə səs verir.
Majoritar sistemd
ən fərqli olaraq, proporsional sistem demək olar ki, səs
itkisinin qarşısını alır. Belə ki, hər bir siyasi partiya səsvermə zamanı topladığı
s
əslərə uyğun olaraq mandat əldə etmiş olur. Proporsional sistem həm də
c
əmiyyətdə mövcud olan siyasi qüvvələrin bərabər təmsil olunmasına, siyasi
maraqların daha tam şəkildə nəzərə alınmasına təminat verir, siyasi təmsilçiliyə
şərait yaradır, çoxpartiyalılığın, siyasi plüralizmin, fikir və söz azadlığının inki-
şafına ciddi təsir göstərir. Parlamentin formalaşması zamanı siyasi partiyaların
sayının həddən artıq çox olmadığı, siyasi sabitliyin bərqərar olduğu cəmiyyətdə
proporsional sistem c
əmiyyətin bütün siyasi spektrlərini nəzərə almağa və
bütün s
əsverənlərin maraqlarının nümayəndəli hakimiyyətdə təmsil olunmasına
şərait yaratmağa qadirdir. Majoritar sistemdən fərqli olaraq, burada səs itkisi
çox az hallarda baş verir və əsas etibarilə seçki baryerini keçə bilməyən xırda
partiyaların lehinə səs vermiş seçicilərin səsi itir ki, bu da faktiki elektoratın az
bir hiss
əsini əhatə edir.
Bir m
əsələni də qeyd etmək lazımdır ki, hüquq ədəbiyyatlarında propor-
sional sistem mü
əlliflər tərəfindən əsasən müsbət cəhətlərlə xarakterizə olunur
[10, 153; 8, 383; 7, 477-478; 5, 277; 13, 198]. Lakin bu müsb
ət cəhətlərlə
yanaşı, bir sıra çatışmazlıqlar da qeyd olunur. Bu əsasən seçkilərdə çoxlu sayda
partiyanın iştirakında, nisbətən xırda partiyaların parlamentdə səsvermənin
n
əticələrinə müvafiq olaraq mandat alması, nəticə etibarilə mandatların parça-
lanması və har hansı bir böyük partiyanın parlament çoxluğunu qazana bilmə-
m
əsi və stabil hökumət formalaşdırmaq imkanının məhdudlaşması, seçicilərlə
namiz
ədlər arasında birbaşa əlaqənin olmaması və seçicilərin partiyalar tərəfin-
d
ən tərtib olunmuş namizədlər siyahısına səsverməsi kimi məsələləri əhatə edir
[8, 383, 18, 142; 12].
Əslində proporsional sistemin çatışmazlıqları kimi xarakterizə olunan
m
əsələlərin əksəriyyətinin parlamentli idarəetmə forması üçün xarakterik
olduğunu, Azərbaycan Respublikasının idarəetmə formasının prezidentli res-
publika olmasını, respublikamızın proporsional sistemin tətbiqi ilə bağlı yetə-
rinc
ə qanunvericilik və tətbiqi təcrübəsinin mövcudluğunu, proporsional siste-
min l
əğvindən sonra yetərincə zamanın keçdiyini və bu zaman çərçivəsində
respublikamızın sürətli inkişafını, elmi-texniki tərəqqini, elektoratın intellek-
tual s
əviyyəsinin yetərincə artdığını, seçki qanunvericiliyinin dünya standart-
larının tələblərinə cavab verə biləcək dərəcədə təkmilləşdirilməsini, parlamen-
tarizm elementl
ərinin inkişafı və çoxpartiyalı sistemin bərqərar olmasını nəzərə
alaraq, Az
ərbaycan Respublikası Milli Məclisinə seçkilər zamanı majoritar
seçki sistemi il
ə yanaşı, həm də proporsional seçki sisteminin tətbiqini nəinki
m
əqsədəmüvafiq hesab edirik, bu sistemin tətbiqinin demokratik hüquqi dövlət
v
ə vətəndaş cəmiyyəti quruculuğunda bir zərurət olmasını qeyd edirik. Əslində
parlamentin formalaşdırılması zamanı proporsional seçki sisteminin tətbiqi və
19
deputatlardan yarısının majoritar, digər yarısının vahid çoxmandatlı seçki dai-
r
əsi üzrə proporsional seçki sistemi əsasında seçilməsi tam məqsədəmüvafiq-
dir.
ƏDƏBİYYAT
1.
Az
ərbaycan Respublikasının Konstitusiyası. Bakı: Qanun, 2010.
2.
Az
ərbaycan Respublikasının Milli Məclisinə seçkilər haqqında Azərbaycan Respublikası-
n
ın 12 avqust 1995-ci il tarixli 1082 №-li Qanunu (qüvvədən düşüb). http://e-qanun.az/
framework/9441
3.
Az
ərbaycan Respublikasının Milli Məclisinə seçkilər haqqında Azərbaycan Respublikası-
n
ın 5 iyul 2000-ci il tarixli 900-IQ №-li Qanunu (qüvvədən düşüb). http://e-qanun.az/
framework/633
4.
Az
ərbaycan Respublikasının Seçki Məcəlləsi. http://e-qanun.az/code/17
5.
Çirkin V.Y. Xarici ölk
ələrin konstitusiya hüququ (ruscadan tərcümə). Bakı: Diqesta, 2007,
720 s.
6.
Əsgərov Z.A. Konstitusiya hüququ: Dərslik. Bakı: BDU, 2011, 760 s.
7.
Xarici ölk
ələrin konstitusiya (dövlət) hüququ: 4 cilddə, I-II c., Ümumi hissə. Dərslik. Məsul
redaktor prof.
B.A.Straşun. Yenidən işlənmiş və tamamlanmış 3-cü nəşrindən tərcümə.
Bakı: Qanun, 2007, 728 s.
8.
Баглай М.В., Туманов В.А. Малая энциклопедия конституционного права. М.: БЕК,
1998,
519 с.
9.
Избирательное право и избирательный процесс в Российской Федерации. Учебник
для вузов. Отв. редактор д.ю.н. А.В. Иванченко. М.: НОРМА, 1999, 856 с.
10.
Избирательное право: Учебное пособие. (В.Н.Белоновский и др.), под ред. К.К.Га-
санова, В.Н. Белоновского, М.: ЮНИТИ – ДАНА: Закон и право, 2007, 351 с.
11.
Карл Поппер Пропорциональная система противоречит демократии //
http:www.ifes.ru/curious/democracy/Popper-democrasy.html.// 10.08.2003.
www.democracy.ru/article.php?id=598 12.08.2013.
12.
Карло Фузаро. Правила переходного периода: новое избирательное законодательство
Италии 1993 года (8-38 с.) // В кн. Реформа избирательной системы в Италии и Рос-
сии: опыт и перспективы. М., 1995. 156 с.
13.
Катков Д.Б., Корчиго Е.В. Избирательное право: Учебное пособие. М.: Юриспруден-
ция, 2001. 288 с.
14.
Конституционное (государственное) право зарубежных стран: В 4 т. Тома 1-2. Часть
общая: Учебник. Отв. ред. проф. Б.А.Страшун. М.: БЕК, 2000. – 784 с.
15.
Лейкман Э., Ламберт Дж.Д. Исследование мажоритарной и пропорциональной изби-
рательных систем (перевод с английского Г.И. Морозова), под ред. А.С.Шугаева. М.:
Иностранная литература, 1958, 367 с.
16.
Мухамеджанов А.З. Избирательное законодательство Узбекистана: эволюция и прак-
тика реализации // Государство и право, 2014, № 7, с. 103.
17.
Современные избирательные системы. Вып. 1: Великобритания, Канада, Мексика,
Польша / Д.В.Лафитский, Н.М.Касаткина, А.Г.Орлов, Н.Ю.Трещетенкова. М.:
РЦОИТ: Норма, 2006. - 496 с.
18.
Сравнительное избирательное право: Учебное пособие. М.: НОРМА, 2003. 208 с.
20
НЕКОТОРЫЕ ПРОБЛЕМНЫЕ ВОПРОСЫ ПРАВОВОГО РЕГУЛИРОВАНИЯ
ВЫБОРОВ В МИЛЛИ МЕДЖЛИС АЗЕРБАЙДЖАНСКОЙ РЕСПУБЛИКИ
Э.Х.НАСИРОВ
РЕЗЮМЕ
В статье исследуются вопросы, связанные с правовым регулированием выборов
в Милли Меджлис Азербайджанской Республики, также возникновение и развитие де-
мократического избирательного законодательства. Исследуются также порядок регист-
рации избирателей и составление избирательных списков, необходимость применения
смешанной избирательной системы, порядок проведения предвыборной агитации в
СМИ и основы для объявлений выборов несостоявшимися и предлагаются соответст-
вующие предложения связанные с усовершенствованием избирательного законода-
тельства.
Ключевые слова: выборы, избирательное право, избирательная система, мажо-
ритарная избирательная система, пропорциональная избирательная система.
SOME PROBLEMATIC ISSUES OF LEGAL REGULATION OF ELECTIONS
TO MILLI MAJLIS IN THE REPUBLIC OF AZERBAIJAN
E.H.NASIROV
SUMMARY
The aspects regarding the following issues were investigated in the article: issues con-
nected to legal regulation of elections to Milli Majlis in the Republic of Azerbaijan, and the
creation and development of democratic electoral legislation. Rules of registration of voters
and preparation of voting lists, importance of the implementation of a mixed electoral system,
rules of implementation of pre-electoral agitation in Mass Media and the base for the declara-
tion of elections invalid are the subject of the research and proposals concerning the adjustment
of the electoral system are offered by the author.
Key words: election, voting rights, electoral system, majority, electoral system, pro-
portional electoral system.
21
Document Outline - İNSAN HÜQUQ VƏ AZADLIQLARININ QORUNMASI
- İCTİMAİ İNKİŞAFIN ƏSAS ŞƏRTİ KİMİ
- ƏDƏBİYYAT
- Д.М.ГАНБАРОВ
- РЕЗЮМЕ
- D.M.GANBAROV
- Açar sözlər: Barak Obama, ABŞ, Israil, Benjamin Netanyahu, nüvə məsələsi, İran, ikitərəfli münasibətlər, təhlükəsizlik məsələləri
- UOT 316.42
- XX ƏSRİN ƏVVƏLLƏRİNDƏ AZƏRBAYCAN CƏMİYYƏTİNİN TƏKAMÜLÜ TƏHLÜKƏSİZLİK KONTEKSTİNDƏ
- T.R.EYVAZOVA
- Bakı Dövlət Universiteti
- 1. Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti Ensiklopediyası. 2 cilddə, l c. Bakı: Lider, 2004, 440 s.
- 2. Azərbaycan qəzeti, №75(6929) şənbə, 2015, 11 aprel.
- 3. Azərbaycan Respublikasının Prezidenti İlham Əliyevin Rusiya Prezidenti Viladimir Putinin 2013-cü ildə Azərbaycana rəsmi səfəri zamanı nitqi. // Dövlət Quruculuğu və Beynəlxalq Münasibətlər İnstitutu. Dirçəliş XXI əsr. №176-177/2013, s 8-10.
- 4. Cəfərov N. Milli-ictimai fikir tariximizdən. (1914-fevral 1917). Bakı: Azərnəşr, 1993, 80 s.
- 5. Hadi Rəcəbli. Azərbaycan Respublikasının Sosial Müdafiə Sistemi. Ali məktəblər üçün dərs vəsaiti. Bakı: MBM, 2012, 408 s.
- 6. Həsənov Əli. Azərbaycan Respublikasının milli inkişaf və təhlükəsizlik siyasəti. Bakı: Letterpress nəşriyyat evi, 2011, 440 s.
- 7. Milli Təhlükəsizlik haqqında Azərbaycan Respublikasının Qanunu. Azərbaycan Respublikasının Prezidenti İlham Əliyev Bakı şəhəri, 29 iyun 2004-cü il №712-llQ.
- 8.Piriyev A. Siyasi strategiya və milli təhlükəsizlik problemi. Bakı: BDU, 2002, 534 s.
- ПРОЦЕСС ЭВОЛЮЦИИ АЗЕРБАЙДЖАНСКОГО ОБЩЕСТВА
- В НАЧАЛЕ ХХ ВЕКA В КОНТЕКСТЕ БЕЗОПАСНОСТИ
- Т.Р.ЭЙВАЗОВА
- İnsan hüquq və azadlıqlarının qorunması ictimai inkişafin əsas şərti kimi 31
- Eyvazova T.R.
- XX əsrin əvvəllərində Azərbaycan cəmiyyətinin təkamülü təhlükəsizlik
- kontekstində 115
- Ганбаров Д.М.
- Эйвазова Т.Р.
- Процесс эволюции азербайджанского общества
- в начале ХХ векa в контексте безопасности 115
- Ganbarov D.M.
Dostları ilə paylaş: |