48
Uşaqlıq ill ri
Şəkildə soldan sağa: Şirəli bəy, böyük qızı Tahirə,
qardaşı Qədir ağa və kiçik qızı Mənsurə.
49
Uşaqlıq ill ri
burulğanından çıxa bilmədiyinə rəğmən, ata nə
qədər tərəddüd keçirsə də, bu arzunun indiki
durumunda Bəhruzu ruhlandıran yeganə bu
xahiş olduğuna rəğmən, onu yerinə yetirməyə
qərar verir.
Təbii ki, Şirəli bəy yaxınları üçün gözlənilməz
sayıla biləcək bu qərarı qəbul edəndə özünün
Tilislə əlaqələrini, daha dəqiq desək, orada
əqidə dostlarının çalışdıqlarını nəzərə almışdı.
Başqa sözlə desək, “Molla Nəsrəddin” jurnalı
ilə əməkdaşlıq edən jurnalist Məmmədəli
Sidqi (1888-1956), yazıçı-publisist Eynəi bəy
Sultanov (1866-1935) və başqa dostları
ilə məsləhətləşmənin müsbət nəticələri
Şirəli bəyi tam razı saldığından, o, tam
arxayınlıqla oğlunu Tilisə yola salır.
Beləliklə, əllərində məktəb bitirdikləri
haqqında
rəsmi
sənədləri
olan
yaşıdlarından fərqli olaraq, obrazlı desək,
“Şirəli bəy məktəbi”nin yeganə məzunu
olan Bəhruz bəy qədim Naxçıvanda
uşaqlıq dövrü ilə vidalaşaraq, o vaxtlar
Cənubi Qafqazın mədəni mərkəzlərindən
sayılan Tilisə üz tutur...
“Molla Nəsrəddin”
jurnalının ilk nömrəsi
50
B.Kəngərli tələbə yoldaşları ilə. 1912.
51
T
hsil ill ri
H
eç vaxt onu tərk etməyəcək iziki
qüsurlarla arzu qanadlarında Tif-
lisə gələn Bəhruz bəy burada ata-
sının dostlarının qayğısı ilə əhatələnir və 1910-cu
ildə o vaxtlar “Qafqaz Zərif Sənətləri Təşviq Cə-
miyyəti” nəzdində fəaliyyət göstərən rəngkarlıq
və heykəltəraşlıq məktəbinin tələbəsi olur. Bu
barədə indiyə qədər işıq üzü görmüş ədə-
biyyatlarda müxtəlif adamların adı çəkilir.
Kəngərlilər nəslinin davamlı tədqiqatçısı,
tarixçi-alim Musa Quliyevin ikirləri bu ya-
zıların arasında seçilir. O, yazır: “Bu mək-
təbdə oxumaq üçün imtahan verməyə gələn
hər bir gənc hökmən 33 bəndlik nizamnamə
ilə yaxından tanış olmalı idi. Şirəli bəy də
sevimli oğlunun qeyri-adi istedadını görün-
cə onu Tilisdəki “Rəssamlıq və heykəltə-
raşlıq məktəbi”nə gətirir. Şirəli bəy Tilisə
gələrkən Əliqulu Qəmküsarın qonağı olur.
Əliqulu Qəmküsar Bəhruzun bu istedadını
yüksək qiymətləndirir və Mirzə Cəlillə bir-
likdə Oskar Şmerlinqdən Bəhruzun xəstə-
liyinin nəzərə alınmadan həmin məktəbə
qəbul edilməsini xahiş edir.
Bəhruz bəy Kəngərli 1910-cu ildə müvəf-
fəqiyyətlə imtahan verib həmin məktəbin tələbə-
si olur. Onunla birlikdə oxuyan Vladimir (Lado)
Qudiaşvili, Mixail Çiaureli, Keto Maqalaşvili XX
yüzilliyin görkəmli sənətkarları oldular. Bu mək-
təbdə, əsasən, naturadan rəsm çəkilirdi. Tələbələr
gips modellərlə işləyir, kompozisiyaları öyrənir-
dilər. Məktəbin direktoru, görkəmli rəssam – qra-
ika ustası Oskar Şmerlinq idi. Milliyyətcə alman
olan Şmerlinq öz taleyini Gürcüstanla bağlamış
və onun ictimai həyatında fəal iştirak etmişdir.
Yeri gəlmişkən
qeyd edək ki, o, Cəlil
Məmmədquluzadənin
nəşr etdirdiyi “Molla
Nəsrəddin” jurnalı-
nın rəssamı, yazıçının
yaxın dostu idi.
Bizcə Bəhruz bə-
yin həmin məktəbə qə-
bul edilməsində Mirzə
Cəlilin də köməkliyi
olub. Bunun kökündə
Cəlil Məmmədqulu-
zadənin Kəngərlilərlə
qohumluq əlaqəsində
olması dura bilərdi. Bu
yerdə deyək ki, Bəhruzun babası Murtuza ağanın
Əşrəf adlı oğlu nəvəsi Gövhər xanımı Tilisə oxu-
mağa apararkən Mirzə Cəlilin qonağı olub. Son-
ralar Gövhər xanım həmin jurnalın yaxın əmək-
daşlarından olan təbrizli Ağazeynalla ailə qurub və
1922-ci ildən sonra Təbrizə gedib. Gövhər xanı-
mın oğlu Turxan Gənceyi 1985-ci ildə Fransadan
Bakıya gəlib və müsahibələrində anasının Naxçı-
van Kəngərlilərindən olduğunu söyləyib.
Görkəmli ədibin ömür-gün yoldaşı Həmi-
də xanım Cavanşirin 2012-ci ildə nəşr olunmuş
“Xatirələrəm” kitabında isə oxuyuruq: “13 iyun
1900-cu ildə Mirzə Cəlil ikinci dəfə ailə qurur,
Məmmədqulu bəyin bacısı Nazlı xanımla evlə-
nir. Nazlı xanımın əsl adı Zeynəb ağa xanım idi.
O, əvvəllər Əliqulu bəy Şahtaxtlının zövcəsi ol-
muşdu və ondan Heydər adlı oğlu vardı. Nazlı
xanım Mirzə Cəlilə ərə gedərkən oğlu Heydərin
10 yaşı vardı”.
T¬hsil ill¬ri
B.Kəngərli.
52
T
hsil ill ri
Bu yerdə ancaq onu əlavə edək ki, Mirzə
Cəlilin Kəngərlilər nəslindən olan qayını Məm-
mədqulu bəy Kəngərli həm də onun yaxın dostu
olmuşdu. Odur ki, 1904-cü ildə Nazlı xanımın,
1905-ci ildə isə Məmmədqulu bəy Kəngərlinin
vəfatı ona çox pis təsir göstərmişdi.
Mirzə Cəlilin və naxçıvanlı Nəcəfov qar-
daşlarının məslək dostları olan Şmerlinq Tilis-
dəki “Rəssamlıq və heykəltəraşlıq məktəbi”nin
müəllimi və 1901-1922-ci illərdə fasiləsiz (bəzi
mənbələrdə Q.Qrinevskinin 1918-1921-ci illər-
də bu məktəbin direktoru olduğu qeyd olunub
– Z.Əliyev, N.Alıyev) direktoru olub. Özünün
ayrıca rəssamlıq və rəsmçəkmə sini var idi. O,
siyasi və məişət mövzularında rəsmlər çəkir-
di. Bu rəsmlər Gürcüstanın dövrü mətbuatında
mütəmadi çap edilirdi. Bizcə, Bəhruz Kəngərli
onun sinində təhsil alıb.
Digər müəllim italyan rəssamı L.Lonqo idi.
O, 1889-cu ildə Tilisə gəlib və 1910-1914-cü il-
lərdə məktəbin müəllimi olub.
Q.Qrinevski “Qafqaz” cəmiyyətindəki
məktəbin qraika müəllimi idi. Milliyyətcə pol-
yak olan Qrinevski əla akvarel ustası olub. İndi
də onun əsərləri MDB məkanında təşkil olunan
sərgilərdə nümayiş etdirilir.
“Qafqaz” cəmiyyəti nəzdində olan “Zərif
sənətləri həvəsləndirmə” məktəbini bitirənlərə
rəssam-müəllim diplomu verilirmiş. Bu haqda
Gürcüstanın xalq rəssamı Lado Qudiaşvili özü-
nün xatirələrində məlumat verib”.
Bu yerdə azərbaycanlı gəncin təhsil al-
dığı sənət ocağı ilə bağlı məlumatları bir qədər
dəqiqləşdirilməsinə ehtiyac duyuruq. Belə ki, əv-
vəlki nəşrlərdə onun adı müxtəlif cür qeyd olun-
muşdur. Yeri gəlmişkən deyək ki, ümumiyyətlə,
bu Bəhruz bəy Kəngərli taleyi ilə bağlı məlumat-
larda yeganə uyğunsuzluq deyildir. Qeyd edək
ki, bunların əksəriyyəti də çox vaxt zamanında
müəllilərin ətralı tədqiqat aparmamalarından və
məlumatsızlıqlarından irəli gəlmişdir.
Bəhruz bəy Kəngərli ilə bağlı istisnasız
olaraq bütün ədəbiyyatlarda onun Qafqaz Zərif
Sənətləri Təşviq Cəmiyyətinin nəzdində fəaliy-
yət göstərən rəssamlıq məktəbində təhsil aldığı
qeyd olunur. Hamı üçün maraqlı ola biləcəyini
nəzərə alıb əvvəlcə bu cəmiyyət barəsində məlu-
mat vermək istərdik. Bu qurum 1873-cü ildə ya-
radılmış və 1877-ci ilə kimi Tilis Bədaye Cəmiy-
yəti adı ilə fəaliyyət göstərmişdir. 1877-ci ildə isə
İ.Repinin “Kaspi” qəzetində çap olunmuş məqaləsi. 1897-ci il (№8).
Dostları ilə paylaş: |