177
Natürmortlar
məntiqlidir. Belə ki, özünəməxsus forma-
biçimə malik olan çıraq da, mürəkkəb qabı da
belə “qonşuluqda” özünün ifadəli tutumunu
daha təsirli şəkildə sərgiləyir...
Rəssamın bu janrda yaratdığı və elmə
məlum olmayan bir əsəri isə oxuduğunuz bu
kitab çapa hazırlanan zaman üzə çıxarılıb. Şəxsi
kolleksiyada saxlanan “Qızılgüllər” (1920-ci
illər) əsəri faner üzərində yağlı boya ilə çəkilib.
Bəhruz bəy digər çoxsaylı əsərləri kimi onu da
kiçik formatda işləmişdir. Şaquli kompozisiyanı
güldana yerləşdirilmiş qızılgül dəstəsi təşkil
edir. Ağ və qırmızı güllərin tünd rəngli
yarpaqlarla qovşağını neytral-bozumtul
yerlikdə təqdim edən rəssam ona klassik
natürmort tutumu verməyə nail olmuşdur.
Əsərin rəssam tərəindən təhsil sonrası
dövrdə ərsəyə gətirildiyi ehtimal olunur...
Bəhruz bəy Kəngərlinin mənzərə
və portretlərinə nisbətən sayca az
olan natürmortlarında təbii ki, rəssam
özünəməxsusluğunu vurğulayan bədii-estetik
məziyyətlər mövcuddur. Bu da ilk növbədə
onun təsvirə gətirdiyi əşyalara rəğbətini,
gördüklərindən heyrətlənmək bacarığını
sərgiləyə bilməsidir. Əşyalar bir qayda olaraq
kompozisiyanın əsas məna-məzmun daşıyıcısı
kimi təqdim olunmaqla, həm də maddi-
mədəniyyət nümunələrinə gözəllik qaynağı
kimi baxan rəssamın onlara sevgisi ifadə
olunmuşdur. Odur ki, rəssamın bu bədii irsi
sayca az olmasına baxmayaraq onun zəngin
yaradıcılığına özünəməxusluq və rəngarənglik
bəxş edən əsərlər kimi qəbul olunurlar...
B.Kəngərli. “Çıraq”. 1921.
178
Süjetli kompozisiyalar
B.Kəngərli. “Naxçıvan toyu” (fraqment).
1911-1914.
179
Süjetli kompozisiyalar
S³jetli kompozisiyalar
B
ir rəssam olaraq öz sənətkar
“mən”ini
təsviri
sənətin
müxtəlif janrlarında təsdiq-
lə məyə nail olan Bəhruz bəy Kəngərli,
yaradıcılığı boyu ərsəyə gətirdiyi bir çox
əsərlərində kompozisiyalara daha ətralı
məna-məzmun tutumu verməyə çalışmışdır.
Təbii ki, bunu şərtləndirən başlıca səbəb
əsərlərə daxil edilən obrazların çoxqatlı
tutuma bələnmələridir. Bu mənada gənc
fırça ustasının müxtəlif illərdə yaratdığı
“Elçilik” (1910-cu illər), “Naxçıvan
toyu” (1910-cu illər), “Naxçıvan çaparı”
(Tarixi məlum deyil), “Dükanda” (1913),
“Qaçqınlar” (1920-ci illər), “Çoban sürü
ilə” (1921), “İki qadın” (1920), “Namaz”
(1916), “İki qaçqın qız” (1920) və
“Kəndli oraq ilə” (1921) əsərlərinin adını
çəkmək olar.
Bu əsərlərin əksəriyyəti bir-
iqurlu, ikiiqurlu və üçiqurlu kom-
pozisiyalardan ibarətdirsə, “Elçilik” və
“Naxçıvan toyu” lövhələri çoxiqurlu
olmaları ilə digərlərindən seçilir. Hər
iki kompozisiyaya diqqətlə baxdıqda
onların oxşar cəhətlərinin həddindən artıq çox
olduğunu görmək mümkündür. Belə ki, elçilik
və toy mərasimlərinin keçirildiyi interyer,
evlərin döşənmə tərzi, tablolarda təsvir edilən
qadınların üz oxşarlığı, xarakterik cizgiləri
və geyimləri, taxçalardakı məişət əşyaları
və s. detallar olduqca oxşardır. Tablolardakı
kompozisiyaların məkan, plan görünüşü,
iqurların anatomik quruluşu, mütənasiblik
ölçüləri, rəng effekti və kolorit, yaxı tərzi və
işıq-kölgə münasibətləri də eynidir. Rəssamın
bilavasitə şəxsi müşahidələrinin nəticəsində
yaradılan “Elçilik” və “Naxçıvan toyu” əsər-
lərində onun milli adət-ənənələrimizə bələdçiliyi
və onlara sevgi və ehtiramı qabarıq duyulur.
Hər iki əsər arasında duyulası yaxınlıqların
mövcudluğuna rəğmən demək olar ki, hər
iki əsər rəssam tərəindən adət-ənənələrimizi
özündə hifz edən və bir-birini tamamlayan
kompozisiya kimi düşünülmüşdür...
S³jetli kompozisiyalar
B.Kəngərli. “Namaz”. 1916.
180
Süjetli kompozisiyalar
B.Kəngərli. “Naxçıvan toyu”. 1911-1914.
181
Süjetli kompozisiyalar
B.Kəngərli. “Qaçqınlar arabada”. 1921.
182
Süjetli kompozisiyalar
Rəssamın işlənmə tarixi dəqiq məlum
olmayan “Elçilik” əsəri qədim zamanlardan
bəri xalqımızın zəngin etnoqraik adət-
ənənələri içərisində özünəməxsus yeri olan
“qız istəmə”yə həsr olunmuşdur. Etnoqraik
tutumlu bu əsər mükəmməl kompozisiyası
ilə seçilir. Kompozisiyanın birinci planında
dörd qadın təsvir olunmuşdur. Geyimlərinin
zənginliyi duyulan bu qadınlar xalılarla
döşənmiş evin bir tərəində bardaş qurub çay
süfrəsi arxasında söhbət edirlər. Qadınlardan
ikisi körpə uşaqlıdır. Onlardan biri
qucağındakı uşağa nəlbəkidəki çayı
içirdir. Digəri isə, dizləri üzərinə
uzatdığı körpəni yırğalayaraq yatırmağa
çalışır. Bütün bunların əsərlərində süni
şişirtmələrdən uzaq olan rəssamın
yaratdığı bu kompozisiyaya səmimilik
bəxş etməsi birmənalıdır.
Bəhruz bəy “Elçilik” əsərinin
birinci planında tablonun əsas
iqurları kimi elçiliyə gələn qadının
və ev sahibəsinin obrazlarını təqdim
etmişdir. Kompozisiyadan göründüyü
kimi əsas danışıq məhz bu iki qadın
arasında aparılır. Rəssam əsərin əsas
mahiyyətini – elçi qadının üzündəki
xoş ifadədə cəmləşdirməyi bacarsa
da, bununla kifayətlənməmiş, adət-
ənənələrimizə sadiq qalaraq elçinin
şirin çayı qarışdırması ilə, qızın “hə”sinin
alındığını göstərməyə çalışmışdır. Müəllif bu
sevinci ikinci qadının, yəni, ev sahibəsinin
üzündə ifadə etdiyi təbəssümdə də onun
razılığını aydınca hiss etdirmişdir. Əsərin
əsas obrazlarından biri sayılan elçilənən qız
üçüncü planda, mətbəxdən evə açılan qapının
arasında təsvir edilib. O, sinidəki şirin çayları
digər qonaqlara gətirmək üçün hazır dayanıb
anasının işarəsini gözləyir. Kompozisiyanın
ikinci planında isə iki azyaşlı qız iquru təsvir
edib. Onlar evin sol küncündəki taxtın üstündə
əyləşib diqqətlə qonaqlara qulaq asırlar...
“Naxçıvan toyu” əsəri Bəhruz bəy
Kəngərlinin yaradıcılığında çoxiqurlu yeganə
kompozisiya olmaqla bərabər, həm də sulu
boya ilə işlənmiş ən böyük formatlı (25x31
sm) əsəridir. Tabloda yer almış iqurların
əsasən qadın və qızlardan ibarət olması,
əsərin qız toyuna həsr olunduğunu göstərir.
Rəssam evin dörd bir küncündə dövrə vurub
oturmuş və onların arxasında ayaq üstə durmuş
qadınları və qızları təsvir etmişdir. Onlar
Şərq üçlüyünün – kaman və qoşa nağaranın
müşayiəti ilə qaval çalıb oxuyan müğənninin
B.Kəngərli. “Kəndli oraq ilə”. 1921.
Dostları ilə paylaş: |