164 II fəsil
lara daxil edirlər. Məs.: Əbdül
Vahid Kuzəçi oğlu Səməd
Vurğunun «Gülə-gülə» və Rəsul Rzamn «Beşik nəğməsi»
şerinə musiqi bəstələyib kitabına daxil etmişdir (91,47,
52).
Kərküklü müğənni Siddiq Bəndə Qafur isə
azərbaycanlı şair Əhməd Cavadın «Çırpmırdı Qara dəniz»
şerinə bəstələnmiş mahnını ümumi bir münasibətdə
oxuduğuna görə başı bəlalar çəkmişdir (212, 264).
Şairin musiqi bəstələnmiş şerinin İraq türkmanları
arasında oxunması və eləcə də Əhməd Cavadın onlara şer
qoşması (344, 49), iraqlı tədqiqatçıların «Bu gələn yar
olaydı», «Samavar almışam silənim yoxdur», «Layla
balam, a layla», «Ay qiz, mənə bax, bax», «Vəfasız», «Bu
xal nə xaldı», «Qarabağı», «Altun üzük yaşıl qaş» və s.
Azərbaycan mahnıları olduğunu qeyd etməsi (208, 80; 350,
11), bu sahədə də müştərək olduğumuza dəlalət edir.
Xalqın milli xarakterini, sevinc və kədərini, ən gizli
hisslərini özündə əks etdirən İraq-türkman xalq mahnıları
sonsuz
rəngləri, çalarları olan bir aləmdir.
Bununla belə, İraq-türkman xalq mahnılarına yaxşı
bələd olmayanlara ilk baxışda elə gələ bilər ki, bu
havalarda nəsə bir yeknəsəqlik və monotonluq vardır. Belə
mahnılar başqa Xalqın nümayəndələrinə bəzən mənasız və
anlaşılmaz kimi görünə bilər. Lakin ana dilsiz-ağızsız
körpəsini anladığı kimi, xalq da özü yaratdığı mahnıları
dərindən duyur və gərəyincə qiymətləndirir.
BEŞİK NƏĞMƏLƏRİ
Beşik nəğmələri İraq-türkman folklorunda lirik növün
geniş yayılan janrlarındandır. Buraya layla və oxşamalar
daxildir. Onlar formaca xoyrat və manilərə, ağılara
oxşasalar da, bu oxşayış zahiridir, məzmun və oxunuş
tərzinə və eləcə də icra yerinə görə fərqlənirlər. Deyək ki,
ağılar hüznlə əlaqədar yaranıb, dərdli, ələmli günlərdə
oxunduğu,
daim kədərli olduğu halda, beşik nəğmələri
zərif-
Kərkük folklorunun janrlar 165
liklə, istəklə, məhəbbətlə əlaqədar yaranır, beşik başında
oxunur.
Demək olar ki, ana ilə körpə arasında əbədi
məhəbbətin təməli layla və oxşamalarla qoyulur. Bizə
qalırsa, uşaq ən incə, ən saf, ən ülvi, müqəddəs duyğular
aşılayan ana laylalarını eşitməzsə, onun qəlbinə pis
əməllər, şər qüvvələr daha tez nüfuz edər, onun qəlbində
mərhəmət, şəfqət, məhəbbət, xeyirxahlıq hissləri zəif olar.
«Kim bilir, bəlkə də uşağın tərbiyəsində hələ ki, sirri
açılmamış bir çox uğursuzluqlar elə buradan başlayır»
(226). Axı layla deyə bilən anaları indi
barmaqla saymaq
olar.
Türkiyədə «ninni» kimi tanınan laylalar, İraq-türkman
folklorunda «leyla» və «layla» kimi məlumdur (149, 129).
Formaca xoyrat və manilərə oxşayan laylaların axırında
«layla balam, layla» ilə bərabər «leyla balam, leyla»,
«leyla gözüm, leyla», «leyla ömrüm, leyla» və ya «üllə
balam, üllə», «üllə ruhum, üllə» kimi iki misralı
döndərmələr (nəqəratlar) yer alır (201, 25). Məsələn:
Oyaq qallam yatınca,
Bəklərəm ay batınca.
Qolum yastıq edərəm,
Sən hasilə çatınca
Leyla halam, leyla,
Leyla gülüm, leyla.
Leyla dilər;
Yatıpdı, leyla dilər.
Vurğun yuxu salıpdı,
Mənnən bir leyla dilər.
Üllə balam, iillə,
Üllə ruhum, üllə.
Bu xüsusiyyətlər Azərbaycan folklorunda da eynilə
belədir (61, 177). Bununla belə, tədqiqatçılarıınızın çoxu
nədənsə buna əhəmiyyət verməmiş, onları ağılar, oxşa-
166 II fəsil
malar, hətta holavar və sayaçı sözlər kimi, bayatı adı
altında vermişlər. Halbuki, ağılar, oxşamalar, laylalar,
holavarlar və s. məzmun etibarilə bayatılardan
fərqlənirlər
(111, 146; 103,87).
İraqlı tədqiqatçı Sübhi Saatçı da layla və oxşamalardan
danışarkən bu qənaətə gəlmişdir (201, 19-20).
Beşik nəğmələri musiqi baxımından da fərqlənirlər.
Poetik vəzni, musiqi dili aydın və çox sadə olan beşik
nəğmələri özünəməxsus bir üslubda ifa olunur: «Ana beşik
başında oturaraq onu yırğalayır, onun ritminə uyğun halda
bəmdən yan oxuma, yarı deklamasiya halında, bir sözlə,
reçitativ deklamasiya üslubunda oxuyur» (126, 67). Layla
və oxşamaları uşaq folkloru ilə qarışdırıb tədqiq edənlər də
olmuşdur (303, 93; 82, 66, 89). Hətta O.Kapitsa bu
münasibətlə yazmışdır: «Uşaq folkloru deyəndə biz həm
böyüklərin uşaqlar üçün yaratdığı folklor nümunələrini,
həm də ənənəvi uşaq folkloranu nəzərdə tuturuq» (294, 5).
Bununla belo, demək lazımdır ki,
hələ vaxtilə
Q.Vinoqradov yazırdı ki, böyüklərin yaratdığı folklor uşaq
folklorana daxil edilmir (278, 29).
Bu, belə də olmalıdır. Biz uşaq folklora dedikdə о xalq
yaradıcılığını nəzərdə tuturuq ki, burada uşaqlar fəal iştirak
edərək onun həm yaradıcısı, həm yaşadıcısı, həm də
yayıcısı olur; halbuki, uşaqların qeyrifəal iştirak etdikləri
layla və oxşamalar onlara müraciətlə yaransa da böyüklər
tərəfindən və böyüklərin ifası üçün yaradılır. Həm də ana
qəlbinin dərinliklərindən gələn içli duyğuları, arzu, istək və
niyyəti bəyan etmək üçün söz kifayət etmir.
Müqəddəs ana
hissləri, arzuları musiqiyə çevrilir. Sözün həqiqi mənasında
laylaları qoşanlar da, musiqisini bəstələyənlər də,
oxuyanlar da analar özləri olmuşlar. Təsadüfi deyildir ki,
Azərbaycanın xalq şairi Hüseyn Arif bunu dərindən
duymuş və qabarıq şəkildə vermişdir:
Kərkük folklorunun janrları 167
Elə ki , balalar ğəlir dünyaya
О gündən hey ölçüb, biçir analar.
Mahnı da oxuyur, şer də deyir
Bəstakar analar, şair analar (243, 126).
О da bəllidir ki,
xoyrat və maniləri hər adam
yazıboxuya bildiyi halda, layla və oxşamaları yalnız
qadınlar düzür və oxuyurlar. Laylaların əsas qayəsi
körpəni uyutmaq, sakitləşdirmək və yatırtmaqdır:
Leyla edim mən dayim,
Yuxun olsun mülayim.
Xudama çox yalvarram
Olasan mənim payım.
Leyla balam, leyla,
Leyla ömrüm, leyla.
Yağış yağar, göl olar,
Karvan keçər, yol olar.
Sənin axır-şər (talesiz) nənən
Yatmaz-yatmaz, kor olar,
Leyla balam,
leyla
Leyla gözüm, leyla.
Kərkük folklorunda arzu-dilək, dua, xəstəlikdən xilas
olma, nəzərdən saqınma və s. kimi mövzulardan bəhs edən
laylalar daha çoxdur. Məsələn:
Leyla edərəm naçar,
Leyla dərd önün açar.
Xudama çox yalvarram,
Bəlkə dərdindən keçər.
Leyla balam, leyla,
Leyla ömrüm, leyla.
Leyla, leyla elərəm,
Leylav haqdan dilərəm.
Səni verən xudadan