BəXTİyar vahabzadə seçİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ İKİ Cİlddə 2/2 CİLD
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
________________Milli Kitabxana______________ 27 Qayəsi yolunda ucalan insan Gözəllik önündə alçalmadımı? Gözəllik daşı da gətirər dilə, Hökmünə ram olar vəhşilər belə. Xan, qızı göruncə birtəhər oldu. Çatıldı heyrətdən onun qaşları; Gözü dumanlandı, nitqi tutuldu, Görüncə süzülən lal baxışları. Baxışlar. Nə qədər dərindir hələ, Batar o gözlərdə qəvvaslar belə. O ilahi gözlər, o ulu gözlər. O nərgiz baxışlar, yuxulu gözlər Yatan duyğuları yuxudan eylər, Bir yol süzüləndə min bir qan eylər. Həyat eşqi ilə o dolu gözlər, O xumar baxışlar, yuxulu gözlər -Böyük bir şairin ilham çırağı Alçaq bir qatilin önündə yanır. Şairin qəlbinə çəkilən dağı Xan öz aləmində intiqam sanır. Xeyr! Qisasında yanılmısan sən! Bu qisas deyildir əgər düşünsən. Lənət oxuyacaq nəsillər sənə, Qoy qanad verməsin bu illər sənə. Güvənmə taxtına, şərəfsiz insan, Sən aylar, sən illər hökmdarısan, O sa əsrlərə hökm edəcəkdir, Zülm yaşasa da, ömrü gödəkdir. Xan, qızı görüncə birtəhər oldu, Çatıldı heyrətdən onun qaşları; Bədəni uçundu, nitqi tutuldu, Görüncə süzülən o baxışları. Sarsıtdı sehriylə gözəllik onu, Gözəllik önündə əfsunlandı xan. İlk dəfə unudub xan olduğunu, Özünü bir adi insan sandı xan. ________________Milli Kitabxana______________ 28 Gözündə kiçilir, alçalır onun Taxtı, rəyasəti, hökmü, fərmanı. İlanı yuvadan çıxaran əfsun, Quzuya döndərir zülmkar xanı. Xacəni səsləyib: - Aparın! - dedi. Qızı apardılar hərəmxanəyə, O gündən göz yumdu xan da hər şeyə. Keçdi bir neçə gün, xanın gözləri Röyalar içində dumanlanırdı. Xan o gündən bəri, o gündən bəri Hər nə görürdüsə yuxu sanırdı. Düşünür: görəsən o gözəl sənəm Hüsnünün sehrini hardan götürmüş? Xan başa düşmürdü nəydi o aləm, Nağılını eşitmiş, yuxumu görmüş? Xacəni çağırıb yanına bir gün, Xan öz ürəyini danışdı bütün. Söylədi Leylaya vurulduğunu: - Baş hərəm qoyuram - dedi - mən onu... Xacə xan əmrini çatdırdı qıza, Qız susdu, qəlbindən qan sıza-sıza. Leyla - Bu sözlər xahişmi, yoxsa əmrmi? Xacə -Xahiş! Leyla - Hərəmxanə bəs eyləmirmi? Xacə -Yox! Sən ulduzların ən parlağısan, Sənin camalına heyran olub xan. O, sevir səni. Leyla - Mən isə sevirəm bir özgəsini. Xacə - Qızım, təpik atma, gəl, öz baxtına. Leyla - Mənim öz bəxtim var. Xacə - Nə deyim xana? Leyla - De ki, üz döndərib məhəbbətimdən, Ucuz şöhrətlərə əyilmərəm mən! Xacə - Qızım, inad olma, inadı sındır, Anla ki, xan sənin hökmdarındır! Leyla - Xacə, dediyini yaxşı düşün bir, Qəlbin hökmdarı məhəbbətidir. ________________Milli Kitabxana______________ 29 Zindana saldılar Leylanı o gün, Dünya zindan oldu Məhəmməd üçün. Leyla razı idi öz əməlindən, O, zəhər içmişdi eşqin əlindən. Məhəbbət yolunda çəkdiyi əzab Ona kədər deyil, vüqar gətirdi, O, öz həyatını, cavan ömrünü Uğursuz taleyin hökmünə verdi. O dedi: - Zülmünlə, ey çərxi-dövran, Ciyərim qan oldu, yaralanmışam. Ancaq demərəm ki, sən bivəfasan, Verdiyin cəfanı vəfa sanmışam. Onun əzabını çəkdi Məhəmməd, Sifariş göndərdi dalbadal xana. Ürəyində ağrı, gözündə həsrət, O, lənət yağdırdı çərxi-dövrana. Yazdı: "Tanımıram nə xan, nə qanun". Yazdı: "Düşmən qəvi, taleyim zəbun". Yazdı: "Qıyarlarmı, gülə? Qaydadır Bülbülü salarlar qəfəsə, ey xan. Hökmün ki, ölkədə hər yerə çatır, Çəkinmə bülbülün ahü-fəğanından. Güvənmə hökmünə, təxti-tacına, Zamanın yolları düyün-düyündür. Zülmün qılıncını götür, sal qına, Gülə əl qaldırmaq gücsüzlüyündür. Qorxmuram zülmündən, siyasətindən, Şairəm, qaraya ağ demərəm mən! Səndə zərrə qədər insaf var isə, Gülü yox, bülbülü sal o məhbəsə!.. Məktublar dalbadal axdı saraya, Əyanlar aldılar xanı araya. Hərə bir söz dedi, Çox düşündü xan, Yenə də dönmədi öz inadından. Dedi: - Tez saraya çağırın onu, Anladaq şairə qudurduğunu!.. ________________Milli Kitabxana______________ 30 Sağında, solunda yaltaq kübarlar, Bir yanda Füzuli, bir yanda Leyla; Xanın gözlərində od var, alov var, Gah sağa boylanır, gah baxır sola. Xan - Deyirlər, Leylanın Məcnunusan sən, Nə deyə bilərsən məhəbbətindən? Füzuili - Əsil aşiq mənəm düzü, hökmdar, Məcnunun dünyada ancaq adı var. Mənəm bu əsrdə eşqin Allahı, Məni bənzətməyin Məcnuna zinhar, Ahımca olsaydı Məcnunun ahı, Yuva tikərdimi başında quşlar? Xan - Leylanın şəninə onda gərək sən, Burda bədahətən şeir deyəsən... Füzuli danışmır... - Hə, bəs nə oldu? Həcv deyən dilin niyə tutuldu? Füzuli danışmır... - Əmr edirəm mən: Gərək hüzurumda şeir deyəsən! Füzuli - Bir xan olsanız da bunu bilin siz, Mənim hökmdarım siz deyilsiniz. Xan - Sənin hökmdarın bəs kimdir görən? Özgə xanlığınmı tələsisən sən? Füzuli - Leyla namusumdur, Leyla armdır, O mənim yeganə hökmdarımdır. Ömür dastanımdır o gözəl pəri, Hökm onun hökmüdür, əmr onun əmri. Gülür gözlərində Leylanın cahan, Deyir: - Belə olar sevənlər, ey xan. Onun hər kəlməsi eşqin səsidir, Aşiqin sultanı məşuqəsidir. Hökmdar bu sirri yaxşıca bil sən, Sevgi dünyasında hələ tifilsən. Xan - Sus! Füzuli - Susa bilərmi dolu ürəklər? Zəncir götürməyir azad diləklər! Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|