18
çatdırılması haqda razılığı təsbit edir) bu sazişlərə ixrac–idxal
lisenziyalarının verilməsi, kvotalar haqda sazişlərin verilməsi aiddir;
qarşılıqlı hesablamalar haqda saziş və kredit sazişləri.
Ticarət sazişlərində qarşılıqlı təsərrüfat əlaqələrinin müxtəlif
aspektləri təsbit olunur, lakin onlarda ehtiva olunan şərtlər bərabərlik və
ya əlverişlilik prinsipinə və ya milli rejim və kompensasiya prinsiplərinə
əsaslana bilər. Onlardan birincisi müəyyən edirki, bir ölkədən
başqasına hər hansı üçüncü ölkədən ötürülən əmtəə gömrük rüsumu,
vergi və həmçinin daha ağır qayda və formalılığa məruz qalmır. Şərtsiz
əlverişlilik prinsipi başqa razilaşma bağlanmış tərəfdə tətbiq edilməli
olan imtiyaz və üstünlükləri verir. Bəzən praktikada saziş bağlamış tərəf
bu imtiyazları kompensasiya üzrə ala bilər. Milli rejimin yayılması
prinsipi istənilən firma və şəxsi milli və ya xarici dövlətin nümayəndəsi
olmasına baxmayaraq bərabər şərtlərlə təmin edir.
1.4.
Xarici iqtisadi siyasətin predmeti və nəzəri əsasları.
Xarici iqtisadi siyasət – dövlətin xarici iqtisadi fəaliyyət sahəsində
görəcəyi tədbirlər sisteminin müəyyənləsdirilməsini və bütünlükdə xarici
iqtisadi əlaqələrinin strukturunun təhlilini tələb edərək, bu prosesə fəal
müdaxilə edərək, onu tənzimləyir.
Xarici iqtisadi əlaqələr struktur
meyarına görə - xarici ticarət sahəsində (ixrac və idxal əməliyyatları,
barter əməliyyatları); maliyyə sahəsində - bank fəaliyyətlərini və
qarsılıqlı əməkdaşlığın təskili (valyuta mubadiləsi, kreditləşmə, maliyyə
ehtiyatlarının idarə olunması və mübadiləsi və s.);
xidmət və informasiya
sahəsində (turizm, konsaltinq, injinerinq, reinjinerinq, francayzinq və s.);
investisiya sahəsində - xarici investisiyaların ölkəyə gətirilməsi (idxalı),
daxili investisiyaları ixracı və s. istiqamətlərdə reallasdırır.
Xarici ticarət
fəaliyyəti, eyni zamanda əmtəələrin, xidmətlərin, islərin, intellektual
19
yaradıcılıgın beynəlxalq mübadiləsi sahibkarlıq fəaliyyəti formasında da
həyata kecirilir. Dövlətin həyata kecirdiyi xarici ticarət siyasəti ölkənin
xarici iqtisadi fəaliyyətdə secdiyi istiqamətdən asılı olaraq reallasdırılır.
Bu fəaliyyəti reallasdırmaq ücün dövlət liberal və yaxud himayədar
siyasəti yolunu secə bilər.
İqtisadi siyasətin əsas istiqaməti xarici
iqtisadi fəaliyyətin məcmu-
sunu, mal və xidmətin beynəlxalq qarışığı, maddi, əmək, pul, və
intellektual resursları tənzimləyir. Onun tərkib hissəsi xarici ticarət
siyasəti, istehsal və elmi texniki əməkdaşlıq sahəsində siyasət, valyuta
kredit siyasəti, xarici investisyalar sahəsində siyasət, texnologiya və.s
ötürülməsində siyasət dövlətin xarici iqtisadi siyasətinin hazırlanması
müəyyən baza tələb edir:
- Dövlətin milli xüsusiyətlərini nəzərə alan xarici iqtisadisiyasətin
formalaşması üçün nəzəri baza.
- Lobbiçilik sipərini təmin edən cəmiyyətin demokratikləşməsinin
zəruri səviyyəsi.
- İqtisadiyyada bu və ya digər lider həlqələri təmin edəbilməyən
milli bazar strukturunun geniş şəbəkisinin formalaşması
Bununla əlaqədər tam qanuna uyğun olaraq ümumi cəhətlərin
ayrılması, müasir mərhələdə BƏB-ə meyl və eyni zamanda bəzi
ölkələrin uğur və nailiyətlərinin formulunu və digərlərinin xətalarını əks
etdirmək zəruriliyi meydana çixir. Yekunda ölkələr arası qarşiqoymanın
zəruriliyi qəbul etsək, onun mühüm və tamamlayıcı kompenenti
siyasətin qiymətləndirilməsi olur. Hamıya məlum olduğu kimi
beynəlxalq iqtisadi siyasət iki funksiyanı, müdafiə və təcavüzkar
funksiyanı yerinə yetirir. Funksiyaların belə bölgüsünə onlardan hər
birinin geniş şərhi daxildir. Xüsusi ilə ABŞ, Çin kimi belə ölkələrin
təcavüzkar siyasətinin sırasına nüfüz sferasının təmini üzrə eksponsi-
yonist mearlar daxildir. Digər ölkələrə münasibətdə “təcavüzkar” siyasət
sülh və mehriban qonşuluq prinsiplərinin həyata keçirilməsi tədbirləri