40
Onun ən ciddi fərqləndirici cəhəti üç ayrıca sənət arasında barışıq yaratması
idi. Gəncliyində o, əsasən heykəltəraşlıqla məşğul olmuşdu, lakin artıq 1546-cı ildə
deyə bilərdi ki, “hər kəs bilir ki, mən heykəltəraşam, rəssamam və arxitektoram”.
O, təkcə bu üç sənətdə sadəcə uğur qazanmamışdı, onların hər biri üzrə dahilik
zirvəsinə yüksəlmişdi. Bu Renessans mütəfəkkiri rəssamlara yol göstərirdi. Rafael
onu cəllad adlandırmışdı. O, asketik və fəlsəfi zonaları barışdırmış, rəssamlıq
nəzəriyyəsini və praktikasını birləşdirmişdi.
Borciaların qovulması ilə Mediçilər hakimiyyətə qayıtdıqda o, yenidən
iyirmi il müddətində Florensiyada yaşadı, sonra isə ölənə qədər Roma sakini oldu.
Romada o, “Moisey” və iki “Qul” heykəllərini yaratdı, onlar Papaların qəbir
üstlərini bəzəyəcəkdi.
Ona həm Papadan, həm də mərhum II Yulinin varislərindən təzyiq
güclənirdi. Mikelancelo məktubunda bu barədə yazırdı ki, “mənə elə çox təzyiq
edirlər ki, çörək yeməyə də vaxt tapa bilmirəm”.
Mikelancelo 1321-ci ildə vəfat etmiş italyan şairi Danteyə çox vurulmuşdu.
O, yazırdı: “Əgər ki, mən onun yerində olsaydım! Belə seçimlə doğulsaydım,
yalnız onun ləyaqətinə malik olmaq, dünyanın bütün xoşbəxtliklərindən hətta acı
sürgünə görə də imtina edərdim”.
Sonrakı illərdə Mikelancelo əsasən arxitektorluqla məşğul olurdu, çünki
onun qolları çəkic və tişədən yorulmuşdu. O, Müqəddəs Pyotr bazilikasının
qübbəsinin layihəsindən başqa Florensiyada kilsənin layihəsini hazırlamışdı. Ona
bu işlər tapşırılanda özü
Papaya demişdi ki, o, heç də arxitektor deyildir.
Mikelancelonun spartan adətləri və ağır zəhmət cədvəli sənətdəki uzun
həyatı üçün onu dözümlü etmişdi. Əlbəttə o, öz sağlamlığından şikayət edirdi. Çox
sayda xəstəliklərə tutulmuşdu. Onun məhsuldarlığı həm də bir növ sınaq rolunu
oynayırdı. Ömrünün son günlərində yenidən sevimli qəbir üstü işlərinə qayıtdı,
“Palestrina Pyetası”nı yondu.
O, demək olar bütöv 89 il yaşadı, 1564-cü ildə həyatdan getdi. Onun
kardinala son etirafı belə idi: “Mən peşimanam ki, öz ruhumu xilas etmək üçün
kifayət qədər çalışdım və mən öz sənətimin əlifbasını öyrənməyin başlanğıcında
olanda ölürəm”.
Corco Vazari Mikelancelo barədə yazırdı: “O, (Yaradıcı-Tanrı) ona vətən
kimi Florensiyanı vermişdi ki, bu vətən layiqincə kamilliyin zirvəsinə, bütün
şücaətinə özünün yalnız bircə vətəndaşının qüvvəsi ilə nail olsun”.
Mikelancelo Buanorottinin həyatı və fəaliyyəti demək olar ki, bütöv bir əsr,
1475-ci ildən 1564-cü ilə kimi davam etdi. Bu zamanın fiziki ölçüsüdür, onun irsi
isə çox-çox əsrlərə bərabər olan zəhmətin bəhrəsi hesab edilə bilərdi.
Mikelancelo istər heykəltəraşlıq, istərsə də rəngkarlıq əsərlərində insana,
onun zəkasına və əməllərinə əslində bir himn qoşur, insan ruhunun təntənəsini vəsf
etməklə hamıya bir nikbinlik bəxş edirdi. Hamıya sevinc, digər ülvi hisslər, ümid
bəxş edən bir insanın özü heç də şəxsi həyatında xoşbəxt deyildi, onun yaradıcılığı
təkcə həyatının mənası deyil, həm də onu qayğı və təsəlli ilə mükafatlandıran bir
qüvvə idi. Heç kəsə qəribə görünməməlidir ki, hamımızda ali hisslər oyadan bu
adam özü tənhalığı sevirdi, ümumi şəkildə anlaşılan ünsiyyətlərdən qaçırdı. Öz
41
sənətinə dəlicəsinə vurulmuş bir adam kimi o, buna axıradək bütünlüklə sədaqətli
idi, özünü, bütöv həyatını məhz qeyri-adi sənətinə, nəhəng istedadının ifadə
olunmasına həsr etmişdi.
Ferdinand Magellan
İradə - düzgün mülahizə ilə birləşmiş məqsədə can atmaqdır.
Platon
Həqiqi ləyaqət heç vaxt öz kölgəsi olan şöhrətə baxmaq üçün geri
boylanmır.
Höte
Ferdinand Magellan çox vaxt Yer kürəsinin ətrafına ilk dövrə vuran dənizçi
hesab olunur, lakin o, dünya ətrafına ilk səyahətini başa çatdırmamışdan əvvəl
öldüyündən, bu daha dəqiq olardı ki, o, Magellan-Elkano ekspedisiyasının
təşəbbüsçüsü və lideri kimi təsvir edilsin. Çünki səfər bask dənizçisi Xuan
Sebastyan de Elkano tərəfindən uğurla başa çatdırıldı. Magellan portuqal
kübarlığına məxsus idi və o, Lissabonda kraliça Leonoranın pajı kimi xidmət
etmək üçün anadan olduğu şəhəri tərk etmişdi. Magellan 1480-ci ildə
Portuqaliyada anadan olmuş, 1517-ci ildə isə vətənini tərk edib İspaniyaya
yollanmışdı. O, naviqasiya və coğrafiyanı dərindən öyrənmişdi.
1506-cı ilin başlanğıcında o, Şərqdəki ilk Portuqaliya vitse-kralı olan
Almeydanın donanma komandasına daxil olmuşdu. Kral Manuelin onun başçılığı
altında göndərdiyi ekspedisiya Afrikada və Hindistanda müsəlman dəniz
qüvvələrinin qabiliyyətini yoxlamalı idi. Onlar Hindistanın Malabar sahilində
Kannanorda dəniz postu yaratdılar. Magellan burada yaralanmışdı. Burada
həmçinin naviqasiya barədə biliklərə yiyələnmiş, sonra isə ayrı-ayrı komandaların
tərkibində o, Mozambik sahilinə gəlmişdi. Portuqaliyalılar burada fort
qurmuşdular.
1508-ci ildə o, Hindistana qayıtmış, bir il sonra böyük Diu döyüşündə iştirak
etmişdi. Bu döyüş Portuqaliyaya Hind okeanının əksər hissələrində ağalıq
səlahiyyətləri qazandırmışdı. Sonra o, hərbi gəmidə Malakkaya üzmüşdü. 11
sentyabr 1509-cu ildə portualiyalılar Malakkaya girdilər, ərazini işğal etdikdən
sonra Molukkalara (Ədviyyat adalarına) tərəf üzdülər. Dostu Serran Mollukadan
(Ədviyyat adalarından) ona məktub yazaraq bildirmişdi ki, Ədviyyat adaları
Şərqdə, çox uzaqda yerləşir, müqayisədə götürdükdə Amerikaya yaxındır.
Magellan cavabında ona yazmışdı ki, əgər Portuqaliyadan olmasa da, Kastiliyadan
həmin adalara gəlib çıxa bilər.
Həmin mövsümdə onlar Qoa adasını götürməyin planını hazırlamışdılar.
Magellan məsləhət gördü ki, bu mövsümdə iri gəmilərdən istifadə etməsinlər, yeni
vitse-kral elə də etdi və şəhər təslim oldu. Lakin Magellanın adı vuruşanların
siyahısında çıxmamışdı. Onun kapitan rütbəsində xidmət etməsi barədə də elə bir
məlumat yoxdur.
Afrikanın şərq sahilində və Hind okeanının qərb sahilində portuqaliyalıların
qələbələri Hind okeanında müsəlmanların hakimiyyətini məhv etdi. Almeyda
ekspedisiyası ərəbləri dəniz ticarətinin mühüm məntəqələrindən uzaqlaşdırmaq
niyyətinə də nail oldu. Lakin Malakkaya nəzarət etmədən, bu nailiyyət tam hesab