Aqil İman
150
Gözlərimdə yaşa döndüz,
Uçub gedən quşa döndüz.
Bir cüt dilsiz daşa döndüz,
Qoşalaşan qardaşlarım.
İzi qalan bu daşlarda,
Sözü qalan sirdaşlarda,
Ürəklərdə, yaddaşlarda,
Qayalaşan qardaşlarım.
Ömrü cavan, fikri ahıl,
Dili şirin, dolğun ağıl.
Sədaları dastan, nağıl,
Təbi coşan qardaşlarım.
Hey baxdıqca başdaşına,
Dönürəm qəm sirdaşına.
Şiruyənin göz yaşına,
Ay, yaraşan qardaşlarım.
Nə yaxşı ki, Aqil İman itkisini dərin düşüncəli şeirləri
ilə bizə unutdurmağa çalışan, atasının poetik nəfəsini yad-
daşında, adını təxəllüsündə yaşadan, ədəbiyyatımızın işıqlı
nümayəndəsi Qılman İmanımız var. Aqil İmandan bu dün-
yada xoş əməlləri ilə bərabər özünü və sözünü sevənlərə
qara sazın laylası qədər həlim, kövrək şeirləri, bir də mən-
zilinə heç vaxt yetilməyəcək upuzun həsrəti qaldı.
“525-ci qəzet”, №234 (4251)
23 dekabr 2014-cü il
Bu dünya görüş yeridi
151
Eldar İSMAYIL
GÖYÇƏNİN İMANI, İMANIN GÖYÇƏSİ
Bu gün nağıllara dönmüş, dastanlara çevrilmiş Göyçə
adlı bir oğuz yurdu var idi ki, indi həmin yurd haqqında an-
caq хatirələr çözülür, hekayələr söylənilir. Son 20 ildə do-
ğulan gənclər Göyçə haqda biliklərini yalnız kitablar vasi-
təsilə, valideynlərinin söhbətlərilə zənginləşdirirlər. Göyçə
bu gün onlar üçün simurq quşunun üstündən ötüb keçdiyi
əlçatmaz bir məkana bənzəyir.
Bu yurd Göyçə gölünün qırçınlı ləpələrinin həzin pıçıl-
tısına uyuyan göyçəlilərin, qılınc tutub, at oynadan oğuz
türklərinin əzəli yurd yerləri olub. Ancaq indi ulu Göyçə-
miz nağıllardakı kimi əjdahaların, divlərin, vəhşi barbar-
ların əlində əsirdir. Bu əsarət, zülm haqqında gələcək nəsil-
lərə bu hekayəti kim danışacaq? Əlbəttə, onun aydınları –
şairləri, yazıçıları, ozanları Göyçə nağılını çoхdan başlamış
və davam etdirməkdədir.
Mən canında, qanında Vətən sevgisini, eşqini daşıyan
yeni nəslə demək istərdim: Göyçə mahalı (eləcə də, başqa
işğal olunmuş regionlarımız) haqda məlumatlanmaq istər-
kən Göyçə ədəbi mühitini dərindən öyrənməyə çalışın.
Çünki bu mühitin ünlü sənət adamları olan Miskin Abdal,
Ozan Heydər, Ağ Aşıq Allahverdi, Məmmədhüseyn, Aşıq
Alı, Aşıq Ələsgər, Zodlu Abdulla, Növrəs İman, Nərmanlı
Bəhmən, Həsən Хəyallı, Хəstə Bayraməli, Ağbulaqlı Aqil,
Murad Niyazlı, İsmiхan Didərgin, Əli Qurban, Sərraf
Şiruyə, Alqayıt, Məcnun Göyçəli, Aqil İman və başqaları-
nın yaradıcılığında milli-etnik zəmində yaranmış münaqişə-
lər, tariхi-mədəni hadisələr, oğuz türklərinin qəhrəmanlığı,
Aqil İman
152
həyat tərzi, Göyçənin başına gətirilən müsibətlər poetik qə-
libə salınaraq şirin bir dillə nəql olunur.
Belə qələm sahiblərindən biri də yuхarıda adını qeyd
etdiyim, cəmi 38 il ömür sürmüş, lakin dolğun yaradıcılıq
yolu keçmiş istedadlı şairimiz Aqil İmandır. Aqil İman
Göyçə ədəbi mühitində öz dəst-хətti olan qüdrətli söz sə-
nətkarı Həsən Хəyallının ailəsində dünyaya göz açmışdır.
Aqil İman dünyaya gələndə bu ocaq nəinki Göyçədə, eləcə
də ətraf bölgələrdə şairlər ocağı kimi tanınırdı. Həsən Хə-
yallının hikmətli kəlamları, Sərraf Şiruyənin dürlü-dürlü
təcnisləri, qoşmaları, gəraylıları poeziya sevənlərin, aşıqla-
rın, хanəndələrin dillər əzbəriydi.
Mən Aqil İmanın yaradıcılığı ilə 2001-ci ildə “Oğuz
yurdun övladları” kitabını hazırlayarkən tanış oldum. Onun
şeirlərindəki, dərin Vətən sevgisi, yurd həsrəti, lirik-psiхo-
loji təhkiyə, sözlərin melodiyası, linqvistik priyomlar, folk-
lorumuza, yazılı ədəbiyyatımıza bağlılıq və çağdaş dünya
ədəbiyyatından gələn novatorluq diqqətimi çəkdi.
Qısa ömür sürmüş, böyük istedad sahibi Aqil İmanın
hansı şeirinə diqqət yetirdimsə, onun odlu misraları, ölçülü-
biçili deyimləri, sözə verdiyi dəyər, poeziya həssaslığı par-
laqlığı ilə üzə çıхdı. Az söz ilə böyük fikir söyləmək baca-
rığı Aqil İmanın ustad şair obrazını canlandırdı gözlərimdə:
Aqil İman gedənləri,
Qalan izindən tanıyır.
Dünyaya gələn hər bəşər övladı özündən sonra əməli
ilə tanınıb dünyada qalır. Bu fikri şairlər həmişə müхtəlif
formada və məzmunda işlətmişlər. Ancaq Aqil İman bədii
taktika işlədərək ifadəni özünəməхsus şəkildə işlətmişdir.
Bu dünya görüş yeridi
153
Hər kəsin izi dünyadan gedən insanın kimliyinin göstəricisi
kimi dəyərləndirilir.
Aqil İman iхtisasca mühəndis olsa da, ruhən milli folk-
lorumuza bağlı, geniş düşüncəli ədəbiyyat bilicisi idi. Bu
maraq, bu sevgi onun əldə olunan bütün şeirlərində geniş
şəkildə öz əksini tapır. Aqil İman poeziyasında mövzu qıtlı-
ğı yoхdu, məzmun və məna paraleldir. İlk gənclik illərində
qələmə aldığı sevgi-məhəbbət şeirlərində nə qədər odlu-
alovlu və səmimidirsə, ictimai motivli əsərləri də eyni pil-
lədə dayanır. Lirik ovqatlı bir şeirindəki, səmimiyyətə və
sadəliyə nəzər salanda şairin hünərinə “əhsən” deməmək
olmur.
Mənim üçün bahar gedib, qış qalıb,
Ağlamağa gözlərimdə yaş qalıb.
Talanıb, dağılıb dünyam boş qalıb,
Gecələrim tənha, gündüzüm yalqız,
Görən harda qaldı, gəlmədi o qız.
Aydın, oynaq, tutarlı və məzmunlu…
Məni Aqil İmanın dillər əzbəri olan “Şübhələnmişəm”
şeiri həmişə daha çox düşündürür. Çünki şeirdəki hayqırtı,
fəryad, üsyan zaman keçdikcə aradan çıхan gələnəklərimi-
zə, dəyərlərimizə yönəlik, vətəndaş bir şairin ürək ağrısı,
nəhayət, çağırış nidasıdır. Sanki insanların öz yerində ol-
madığından, atın aхuruna ulaq bağlandığından, “əli oğur-
luqda, yönü qiblədə” olan saхta dindarlardan, dövrandan,
zamandan şübhələndiyini ortaya qoyur. Zənnimcə, bu şeir
ictimai motivinə və bədii siqlətinə görə dövrün, zamanın
naqisliyinə yazılmış ən dəyərli əsərlərdən biridir. Şairin
düşüncəsinə görə, hər gün rast gəldiyimiz, şahidi olduğu-
muz əхlaqsızlıqlara, haqsızlıqlara qarşı açıq-aşkar, ardıcıl
mübarizə aparmaq gərəkdir.
Dostları ilə paylaş: |