Bu dünya göRÜŞ yeriDİ
Yüklə 1,03 Mb.
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Aqil İman
- 1981-ci il, Kəlbəcər
- Bu dünya görüş yeridi
- 5 mart 1995-ci il Bu dünya görüş yeridi
Aqil İman
136 ÜZ-ÜZƏ
İllər həsrətidi dilləri bağlı, Dayanıbdı bu sahillər üz-üzə. Arzular bir körpü olaydı, Allah, Söykənəydi o tay, bu tay üz-üzə.
Yaram nə şirindi, nə də yamandı, Biganələr yaхşı, nə də yamandı. Nə tikiş tutmadı, nə də yamandı, Nə astar-astara, nə də üz-üzə.
Çoхları İmana həm dost, həm yağı, Ürəyimin getdi tabı, həm yağı, Bir nemətdi həm ayranı, həm yağı, Tök çalхala, qoy qarışsın üz-üzə.
Bu dünya görüş yeridi
137 ÇƏTİN Dəmir yumşalacaq, daş əriyəcək, İnsan yetişəcək kamala çətin. Bəhmən Vətənoğlu
Bəhmən, düz deyirsən – dəmir yumşalar, Nadan mətləbini tez qana çətin. Şamına pərvanə olsan qanmazın, O, sənin oduna odlana çətin.
Adam var, görkəmi quru bəzəkdi, Fitnəsi – yer altda gizli özəkdi. Dindirirsən içi tamam təzəkdi, Tüstüsü göz tökür, o, yana çətin.
İman, insanları axtar, nə ara, Rəndəsiz qoyulur qozbel məzara. Özünü, sözünü duymaz avara, Yatıbdı, qəflətdən oyana çətin!
Aqil İman
138 YARAŞMAZ Sücaət – Aqil İman Sücaət İncəlik, bər-bəzək qadın üçündü, İşvə, qəmzə, naz kişiyə yaraşmaz. Yaltaqlanmaq, ayaqlara sürünmək, Əqidəsi düz kişiyə yaraşmaz.
Düz deyirsən, ay Sücaət, şərikəm, İşvə, qəmzə, naz kişiyə yaraşmaz. Biganə yaranan sevincə, qəmə, Zimistanda yaz kişiyə yaraşmaz.
Ariflər əyləşib bu sağ, bu da sol, Xoşuna gəlməsə o sən, o da yol. Hər kim olursansa ol, birindən ol! Doxsandoqquz, yüz kişiyə yaraşmaz.
Su olub qablardan, qablara aхmaq, Etdiyin hörməti başlara qaхmaq. Ara vurub, qol qaldırıb, ev yıхmaq, Əqidəsi düz kişiyə yaraşmaz.
Axır Sücaəti gətirdin dilə, Çox şeyi üzünə demirəm hələ. Qəlbindən keçəni aşkar de, lələ, İkibaşlı söz kişiyə yaraşmaz.
Bu dünya görüş yeridi
139
Ürək kaman deyil, hey dilə gələ, Gahdan pəstə ötə, gah qalхa zilə. Aqil İman, atmacalı söz ilə, İkibaşlı söz kişiyə yaraşmaz.
DÜŞDÜ Aqşin Hacızadə – Aqil İman Aqşin Hacızadə Aqil insanları itirdi zaman, İxtiyar ləkəli əllərə düşdü. Haqqa, ədalətə çıraq tutanlar, Sübutsuz, dəlilsiz fellərə düşdü.
Dolaşdı kələfi bağlıca qaldı, Zamanın çoх işi düyünə düşdü. “Görmədik” desək də gördüyümüzə, Yük yenə ürəknən, beyinə düşdü.
Zaman özgə zaman, vaxt özgə vaxtdı, Hökm edən, əmr edən ta qeyri taxtdı. Təlatüm eylədi, ildırım çaxdı, Ədalət qan dolu sellərə düşdü.
Aqil İman
140 Aqil İman Belə eşitmişəm əzəldən bəri: Tərsinə işləyib vaхtın təkəri. Zəmanə dəyişdi, alimin yeri, Dünyanın ağılsız səyinə düşdü.
Tor qurdu haqlıya haqsız olanlar, Vəzifə eşqiylə hay-küy salanlar. Yaltaqlıq eyləyib rütbə alanlar, Sevildi dillərdən dillərə düşdü.
Yüz dəfə sürmə çək, yüz yol daran da, Bir anda dəyişir, hər şey bir anda!... Namərd kef içində məclis quranda, Yas gəlib mərdlərin evinə düşdü.
Həqiqət basıldı, yalan tac aldı, Əyri hakim oldu, düzdən bac aldı. Ay Aqşin, gədələr qalxdı, ucaldı, Günahı günahsız ellərə düşdü.
Ölübdü kişilər… az adam durur, Hisslər harınlaşıb, vicdan qudurur. İmanam, gədələr başda oturur, Onunçün bu millət bu günə düşdü.
Bu dünya görüş yeridi
141 MÜASİRLƏRİ AQİL İMAN HAQQINDA Aqil İman
142 Sərraf ŞİRUYƏ SÖZ TİLSİMİ, ŞAİR NİSGİLİ, AQİL İMAN UNUDULMAZLIĞI İllər ömrümüzdən səhra qumları kimi sovrulduqca, xa- tirələr keçən günlərə yol almış qoca yolçu kimi – gah du- mana düşür, gah da çiskinə. Adam keçən günlərin xiffətini çəkə-çəkə qarşıdakı yol bir az da uzanır. Sonda xatirələrin işıq gələn tərəfinə yeriyib toxtaqlıq tapırsan. İllərdi ürəyimin başında əzizlədiyim xatirələrim var ki, onlar mənim ilə üz-üzə könül sirdaşı, ömür-gün yoldaşıdır. Yetmiş ildir o xatirələrlə qol-boyun olub, dağlı, aranlı ömür eləyirəm. Yaşımın bu çağında o xatirələr səf çəkib qoşun kimi üstümə gələndə, görürəm – lələ köçüb, yurd ağlayır... Sağa-sola səpələnən ömrümün çoxu gedib, azı qalıb. Dağ- lar qoynunda doğulduğum yurd yeri – Göyçə mahalı əsir- likdə göyüm-göyüm göynəyir. Ruhu başımın üstündə pər- vanə kimi dövr eləyən atam Həsən Xəyallının məzarı məc- hul bir nisgilə çevrilib. Hər sözümə “can” – deyən dostla- rımın, doğmalarımın əksəriyyəti candan olub, əbədiyyətə qovuşublar. İndi özümə təsəlli vermək üçün baxıram – bir dərd, bir də məni əlli ildi dillərdə söz eləyən bu qara qələm qalıb.
Dərd haqqında çox yazılıb, yazılacaq da! Dünya dərd- dən xali deyil, yaranmış binnət olandan var; özü də yekə- sindən. Dünyadan dilgir getmiş Aqil İmanım yaxşı deyib:
Yüz tufan görəcək, min şimşəkçaxma, Üzü dönük olan sevincə baxma, İztirab insanla ömürlük olur! Yüklə 1,03 Mb. Dostları ilə paylaş:
|