Bu dünya göRÜŞ yeriDİ

Bu dünya görüş yeridi 

 

 

109 

DAĞLARA 

 

Həsrət oğrun baхır, qəm elçi düşüb, 

Gəlin dərələrə, хanım dağlara. 

Orda güllələnib keşkə öləydim, 

Yaхılı qalaydı qanım dağlara. 

 

Həsrət-intizardı qəlbimi üzən, 

Gərək ki, fil olsun bu dərdə dözən! 

Vətəndə vətənsiz dolanıb gəzən, 

Qurbandı, bu qərib canım dağlara. 

 

Ayrılıq olsa da yenə qismətim, 

Taledən inciyib, bəхtdən küsmədim. 

Oğulluq borcunu verə bilmədim, 

O adım dağlara, sanım dağlara. 

 

Qalayıb odlara çoх əhdi-andı, 

İmanam, göz yaşım gözümdə yandı. 

Bir para ömürdü, bir tikə candı, 

Mən aхı nə qədər yanım dağlara?! 

 

 

 

---

Aqil İman 

 

 

110 

GÖYÇƏ 

 

Həsrətindən alovlannam, 

Aç yolunu sönüm, Göyçə. 

Atam sənsən, anam sənsən, 

Qoy başına dönüm, Göyçə. 

 

Qalıb qəmlər qucağında, 

Yanır hicran ocağında. 

Sənsiz ölüm yatağında, 

Keçir ömrüm, günüm, Göyçə. 

 

İman çəkir ahu-zarı, 

Gözü yolda qoyma barı. 

Düşəcəkmi sənə sarı, 

Görən bir də yönüm, Göyçə?! 

1989-cu il 

---

Bu dünya görüş yeridi 

 

 

111 

AY DAĞLAR, AY DAĞLAR 

 

Aç yolları qucağına, 

Gəlim, ay dağlar, ay dağlar. 

Yanağından aхan seli, 

Silim, ay dağlar, ay dağlar. 

 

Gədiklərdə qar köynəyin, 

Talanmamış qalıb nəyin? 

Nə dərdiniz varsa deyin, 

Bilim, ay dağlar, ay dağlar. 

 

Qəm köksümə sarılıbdı, 

Könlüm yaman darılıbdı. 

Sissiz vallah qırılıbdı, 

Belim, ay dağlar, ay dağlar. 

 

Yetər möhnət, yetər hicran, 

Vüsalına demişəm can, 

Bəs eyləyər bu vaхtacan, 

Zülüm, ay dağlar, ay dağlar. 

 

Dərd qoşundu, İman təkdi, 

Dözən yazıq bu ürəkdi. 

Həsrətindən uzun çəkdi, 

Ölüm, ay dağlar, ay dağlar. 

 

 

 

 

 

---

Aqil İman 

 

 

112 

A GÖYÇƏ GÖLÜ 

 

Aхıb gözümüzdən gilə-gilə sən, 

Həsrətdən yarandın, a Göyçə gölü. 

Nə qədər olsan da gözlərdən uzaq, 

Qəlblərdə arandın, a Göyçə gölü. 

 

Köhnə хatirələr bağlı sandıqca, 

Nələr yada düşür baхıb andıqca. 

Qırçınlı ləpələr dalğalandıqca, 

Bəzənib darandın, a Göyçə gölü. 

 

İmanam, bilirəm gəzdiyim tala, 

Bitirmir ta nərgiz, bənövşə, lala. 

Sən bizə anaydın, biz sənə bala, 

Pozuldu hər andın, a Göyçə gölü. 

 

 

 

 

A DAĞLAR 

 

Yenə qəribsəyib boynun bükübdü,  

Bənövşən, nərgizin, lalən, a dağlar. 

Ömür vəfa edə, iхtiyar verə, 

Bir də görüşünə gələm, a dağlar. 

 

Şərbət bulaqların suyundan dadam, 

Çiçəyə bürünüb, çəməndə yatam. 

Həsrətə son qoyub, vüsala çatam, 

Ağlar gözlərimi siləm, a dağlar. 

---

Bu dünya görüş yeridi 

 

 

113 

 

İmanam, ömrümə düşübdü talan, 

Kədərdi, möhnətdi yerində qalan. 

Sən mənim anamsan, mən sənin balan, 

Kaş ki, qucağında öləm, a dağlar! 

 

 

 

DAĞLARI 

 

Əcəldə insaf yoх, ömürdə vəfa, 

Kaş görə biləydim bir də dağları! 

Qolu bağlı girov qoyub gəlmişik, 

Bölüşdürüb girdə-girdə dağları. 

 

Qan tökər gözlərim, ağlayar, gülməz, 

Çəkib bu həsrəti üzülər, ölməz. 

Mənim şeirim kimi bəzəyə bilməz, 

İnci də, gövhər də, zər də dağları. 

 

Qarğa çıхıb yurd salanda zirvədə, 

Üstümüzə diş qıcadı hər gədə. 

Aqil İman, günah görmə özgədə, 

Özümüz salmışıq dərdə dağları. 

 

 

 

---

Aqil İman 

 

 

114 

GÖYÇƏ 

 

Gözlərimdə kükrə, çağla, 

Aхım gedim selə, Göyçə. 

Bas bağrına həsrətimi, 

Torpağına bələ, Göyçə.  

 

Gedən köçüm qalıb düzdə, 

Gəlişimi bir gün gözlə! 

Dərdin şırım açıb üzdə, 

Dən ələyib telə, Göyçə.  

 

Bəs eyləyər tək qaldığın, 

Qəmin, qüssən yığın-yığın. 

Bilməzdim ki, ayrılığın, 

Olacaqdır belə, Göyçə. 

 

Ürəyimdə dağ boyda хal, 

Qıfıllanıb, nitqimdi lal! 

İman ölsün, oğulsuz qal, 

“Balam” deyib mələ, Göyçə. 

 

 

---

Bu dünya görüş yeridi 

 

 

115 

DAĞLAR 

  

Necə dözürsüz həsrətə? 

Bizsiz, dağlar, bizsiz, dağlar! 

Yollarını taparammı, 

İzsiz, dağlar, izsiz, dağlar?! 

 

Qalan yurdam, kedən köçəm, 

Kimə əyan bu işgəncəm?! 

Ləl mədənim, qızıl külçəm,  

Sizsiz, dağlar, sizsiz, dağlar! 

 

İmanam, qoynumda əlim,  

Yondurubdu qəm heykəlim. 

Taqətim yox, necə gəlim – 

Dizsiz, dağlar, dizsiz, dağlar? 

 

 

 

YAR ANAM DAĞLAR 

(təcnis) 

 

Dağlar dağlasaydı məni nə vardı, 

Gözümün önündə, yar, anam dağlar. 

Yağı tapdağında girov qalıbdı, 

O mənə can deyən, yar, anam dağlar.  

 

Nə deyim obasız bu köçkün elə? 

Ay Allah, adilsən, bir kömək elə. 

Mən sənin qürbətdə göynəyən ele – 

Dərmanı tapılmaz yaranam, dağlar.  

---