Bu eser, Gönüller Sultanı Abdurrahim Reyhan (Erzincanî)
Yüklə 1,89 Mb. Pdf görüntüsü
|
GÜLDEN BÜLBÜLLERE 4 - www.gonullersultani.net 169 Bu zenginlik denilince bir maddi zenginlik var, bir de manevi zenginlik var. İcabında maddi zenginlik hayırsız olursa insanları manevi kayba uğratır. Ama hayırlı olursa uğratmaz. Tabii ki biz iman zenginliğini isteyeceğiz. Evet zenginlik, iman zenginliğidir. Zenginlik amel zenginliğidir. Fakat imanın tabii azı çoğu olmaz. Fakat maddi zenginlikte çokluk azlık var değil mi? Ama imanda azlık, çokluk yoktur. İmanda kuvvetli olmak var, zayıf olmak var. Mesela parlak olmak var, şuleli olmak var. Bir de şulesi, ışığının az olması var. Bu da neyle oluyor? Bu da tabii ki imanı güçlendiren amel oluyor. Amele de sevk eden iman oluyor. Bir insanın imanı ne kadar güçlü olursa, o kadar amele daha azmi oluyor. İnancı, imanı da kuvvetlendiren amel oluyor. Takviyeli bunlar, karşılıklı efendim. Onun için vaaz, nasihat, ilim istersen sabret diyorlar. Çünkü ilimin başı sabırdır. Her şey sabra dayanıyor. Bir insan alim olmuşsa ilmiyle amil olması için sabretmesi gerekir. Sabreden biri ilmi ile amil olur. Eğer sabretmezse, Allah göstermesin, o ilmi onun için tabiî ki zararlı olacak, faydalı değil. Kendine de faydası olmayacak kimseye de bir faydası olmayacak. Niye? Sabrederse, ilminin sabrı olursa, o ilminin adamı olur, ilmini taşıyabilir, ilminden faydalanabilir. Sabretmezse, Allah göstermesin, o ilminden dolayı onda bir varlık olur, gurur olur, enaniyet de olur. Ondan sonra veyahut da o ilmini bir maddiyete de yaslar, menfaate de yaslar. Tabii ilmiyle, bildiği ile amel etmesi için de sabır lazım. O bildiğini herhangi maddiyata, menfaate yaslamamak için de sabır lazım. Zaten öyle, eğer bilgisini maddiyata, menfaate yaslarsa ve amel de işleyemezse, bilgisi Allah göstermesin onda gurur da olur, enaniyet de olur. GÜLDEN BÜLBÜLLERE 4 - www.gonullersultani.net 170 Halbuki Peygamber Efendimiz, “Her kim ki Allah için alçalırsa (yani tevazû gösterirse) Allah onu yükseltir 5 ” buyuruyor. İlim insanlarda bir Sıfatullahtır. Bu ilminden insanlar geçemezse, ilmini atamazsa alçalamaz ki. İlmini atmak için de sabır lazım. İlmini hem yaşayacak, sabır lazım. Hem de ilmine dayanmayacak, yaslanmayacak, yine sabır lazım. Onun için bütün her şey sabra dayanıyor. Burada ilmin başı sabırdır. Zaten kelamı kibarda da öyle; Bu kesret alemin seyran eyledim Sabırdan bir büyük kâr bulamadım. Kesret: Tabi malumunuz kalabalık, yani çok, çokluk. Bu kesret alemin seyran eyledim Sabırdan bir büyük kâr bulamadım. Gezdim çar-ı köşeyi devran eyledim. Sabırdan bir büyük kâr bulamadım Dört köşeyi, gezdim dolandım, diyor. Dünyanın dört köşesini gezdim diyor, yine sabırdan bir büyük kâr bulamadım. Bir de diyor ki; Kahraman olanlar hasmını bastı Kemankeş olanlar yayını astı Bilmem nedir bende feleğin kastı Sabırdan bir büyük kâr bulamadım Burada kahraman, hasmını basan kimdir? 5 Hikmet Goncaları Trc. (500 HadisŞerif) 397 GÜLDEN BÜLBÜLLERE 4 - www.gonullersultani.net 171 Burada kahraman da yine nefsini yenendir, nefsini basandır. Kahraman ol ki nefsine bir şey kaptırmasın. Nefsinin kulu olmasın. Alim olur da ilmini de nefsi için kullanırsa, işte nefsine kaptırdı. İşte o insan nefsinin kulu oldu. Kahraman nefsini yenendir. Çünkü Cenabı Hak bize cihadı emrediyor. Peygamber Efendimiz bizi cihatta aydınlatıyor. Peygamber Efendimiz nasıl aydınlatıyor? Uhud muharebesinden döndüğü zaman “muharebeyi sağîrden (küçük savaştan), muharebeyi kebire (büyük savaşa) döndük” diye Hadis-i Şerifi vardır. Sahabe; —Aman ya Resullullah, biz Uhud muharebesinde yetmiş küsur sahabe şehit verdik, bilhassa sizin emminiz sizi çok üzdü. Nasıl olur ki daha bundan büyük muharebe, hangisi olabilir? Buyurdu ki “nefis ile mücadeledir”. Büyük muharebe, muharebeyi kebir nefis ile mücadeledir, nefis mücadelesidir. Demek ki insanlar için büyük muharebe, büyük mücadele, nefis mücadelesidir. Evet insanlarda, Nefsi emmare var, Nefsi levvame var, Nefsi mülhime var, Nefsi mutmainne var. Bir insan mesela nefsi emmaresinden kurtarmış olabilir. Biraz önce ifade ettik ki neyle kurtarmış oluyor? En büyük amel, “emri bil maruf, nehyi anil münker” ile kurtarmış oluyor. Fakat levvame’de nefis sinmiş pusuya, savunmaya geçmiş bir düşman oluyor. GÜLDEN BÜLBÜLLERE 4 - www.gonullersultani.net 172 Emmare de vücut gösteren bir düşmandır. Halbuki vücut gösteren bir düşman siner. Vücut göstermeyen düşman (sinmiş), vücut gösteren düşmandan daha tehlikeli değil midir? Bir insan düşmanını görür ki karşısında cephe almış geliyor, vücudu görünüyor, yeri görünüyor. Kendisini ona karşı savunması, onun oradan defi kolay olur. Fakat sinmiş, görünmüyor, savunmaya geçmiş. Sinmiş bir düşmana karşı savunma yapmak ne kadar çetindir. Bilse düşmanını zaten, bilemiyor ki, bu nedir, bu nasıl? Ne buyrulmuş; Yüzleri dost özleri düşmandan usandım Zerre kadar vefa görmedim ihvan-ı zamandan Yani zamanın ihvanından burada, Allah’a sığınırız. Hani “innemel mü’minûne ihvetün 6 , müslümanlar kardeştir”, fermanı var. Fakat Müslümanlar kardeş değil şimdi birbirlerine düşman olmuşlar. Bakın şimdi Müslümanlar her ne kadar “ehli sünnet vel cemaat” itikadını yaşıyor, görüntüde yaşıyor, namazını kılıyor, orucunu tutuyor, camiye, namaza koşuyorsa da ama bu gün menfaatten geçemiyor. Bir tek menfaatini düşünüyor. Diyor ki benim her beş başım mamur olsun da diğeri ne olursa olsun. Halbuki İslam’da böyle mi? İslam’da böyle değil. İslam’da “sen tok iken komşun aç olmayacak 7 ”. Sen kendi nefsin için istediğini komşun için de isteyeceksin. Bir bu; bir de İslam’da ne var? “olduğun gibi görün göründüğün gibi ol”. 6 Hucurat 49:10 7 Kenz’ül İrfan 10 Yüklə 1,89 Mb. Dostları ilə paylaş:
|