NƏSİRƏDDİN TUSİNİN MÜDRİKLİK FƏLSƏFƏSİ
~ ~
195
olar. Onun zəkası parlar və bu zaman işin özündən də
ləzzət alar». Beləliklə «əsl məqsədə nail olar və seçdiyi
ixtisasda yüksək marağa çatar. Həm də o maaş əldə
etmək, yaşamaq sahəsinə qadir olar».
Tusiyə görə bu xüsusiyyətlər valideynlərə hörmət,
ehtiram göstərmək və onlara qulaq asmaq kimi keyfiyyət
və ləyaqətlər yalnız və yalnız məktəb və müəllimlərin
əsas
vəzifəsi, təlim-tərbiyənin əsas məqsədi sayılmalıdır.
Əgər biz hər hansı bir ziyalıya Tusinin fəaliyyəti
barədə sual vermiş olsaq o, yəqin ki, Tusinin astronomçu
–riyaziyyatçı olduğunu qeyd edəcək.
Məktəbdar-alim kimi məşhur olan Tusi dövrünün
pedaqoji tələbini incəliyinə kimi dərk edən istedadlı
pedaqoqdur. Pedaqoq dövrünün özünəqədərki elmlərinə
bələd olmaqla bərabər dərin elmi ümumiləşdirmələr
əsasında özünün həm elmi, həm də pedaqoji yaradıcılığını
davam etdirmişdir. (55, səh.89).
Bu fikrimizi həm Tusinin əsərləri, həm də «təlimül-
mütəəllim» adlı həcmli-didaktik əsəri bir daha sübut edir.
«Təlimül -mütəəllim» əsərini vərəqlədikcə biz şahid
oluruq ki, Tusi eyniadlı əsəri eşidərkən Əbdülrəhman
Çürçanini «Əvamil-filnəhv» dramatik əsərində, Məhəm-
məd Cəfər Astrabadinin təlim haqqında şərhlərindən və
Mövlana Kazım ər-Rəşd ibn Mustafanın təlimə dair
fikirlərindən geniş istifadə edərək dövrünün təlim
nəzəriyyəsini təşkil etmişdir.
Təkcə bu faktı da qeyd etmək lazımdır ki, təkcə
«Əxlaqi-Nasiri» dönə-dönə ərəb, fars, hind, monqol, alman,
fransız, ingilis və s. kimi 21 dildə tərcümə edilərək orta
əsr məktəblərinin və müəllimlərinin stolüstü kitabı
olmuşdur.
Namiq Abbasov, Rəhim Həsənov
~ ~
196
Tusi əsərlərinin əlimizə gəlib çatan yüzə yaxın nüs-
xələri bir daha sübut edir ki, XIII əsrdən başlayaraq
müasir dövrədək Tusi ideyaları geniş yayılmış və əsrdən-
əsrə keçərək öz əhəmiyyətini itirmədiyindən nəsillər onu
qoruyub saxlamışdır.
Dahi Azərbaycan dramaturqu Mirzə Fətəli Axundovun
bir fikrini burada yada salmaq istəyirik. Böyük mütəfəkkir
ərəb işğalçılarının islama qədərki Şərq ədəbi abidələrini,
monqol qəsbkarlarının tarmar etdirdiyi və yandırdığı maddi
mədəniyyət nümunələrini, o cümlədən böyük kitabxanaları,
məktəbləri və mədrəsələri vəhşicəsinə məhv etmələrindən
qəzəblə bəhs edərək yazırdı: «əgər ərəblər zühur etməsəy-
dilər, Afrikaya və Asiyaya müsəllət olmasaydılar, bu
xalqlar sivilizasion xalqlar sırasında mərifət sahibi
olardılar…» (55, səh. 86).
Monqol istilaçıları da məhz bu cür çıxış edərək hər
şeyi qırıb-dağıdır, yerlə yeksan edir və kitabxanaları məhv
edirdilər. Əlbəttə bu Azərbaycan xalqı üçün də böyük faciə
və əvəzsiz bir itki idi. Lakin ərəb və monqol işğal-
çılarının vurduqları yaralara baxmayaraq, islamiyyətin ağır
təzyiqi altında da nəsillər yenə də öz mədəniyyətini yaradır,
şairlər,
ədiblər filosoflar, alimlər yeni əsərlərini yazırdılar.
Tusinin yaratdığı nadir incilər də bu təlatümlər,
dağıtmalar və yandırmalar içərisindən keçərək zəmanəmizə
qədər gəlib çatmış və bizi orta əsrlərin kulturoloji fikirin-
dən xəbərdar etməkdir.
Tusi yalnız tədris, təlim, məktəb və elm sahəsində
deyil, tərbiyə sahəsində də öz təravət və əhəmiyyətini
itirməmiş aqil və müdrik fikirlər müğənnisi və əxlaq
nəzəriyyəçisidir.