“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Pyeslər”. Ədəbi-poetik, kulturoloji-kreativ tərcümə e-Antologiyası
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu
–
www.kitabxana.net
–
Milli Virtual Kitabxana
124
inan mənə. (Soyuqqanlılıqla əlavə edir.) Nəzərinə çatdırım ki, mənim budlarımın dərisi
elə əvvəlki kimidi. Ġstəyirsən əl vur, yoxla.
Adolf. Sən özünlə səmimi deyilsən. Sən Norberi istəyirdin. Hələ də gecələr bizim
aramızda haqq-hesab olanda sən onu düĢünürsən, mən buna əminəm.
Elodi. (Qızarır.) Onun sənə dəxli yoxdur! Mən özümü necə lazımdır elə də aparıram. Heç
kəs də məni nədəsə qınaya bilməz! Mən müəyyən borcu, vəzifəsi olan qadınam,
vəssalam! Amma bu o demək deyil ki, məndən mümkün olmayanı tələb edəsən! Mən ki
səndən soruĢmuram aramızda, bayaq dediyin kimi, baĢ verən haqq-hesab vaxtı
sən nə
haqda düĢünürsən!
Adolf. (Yerindən sıçrayıb qalxır, gecə köynəyi yellənir küləkdən, bir növ özündə deyil.)
Borc! Vəzifə! Ər-arvad borcu! Necə iyrənc sözlər! (Bağırır.) Ġstəyirsən sənə ən dəruni
sözlərimi söyləyim? Kəbin - iyrəncdir. Yalnız istək və Ģəhvət bu gimnastikaya bəraət
qazandıra bilər! Ġstək hər Ģeyə bəraət qazandırır. Ġstənilən oyunu çıxarda bilərsən... hər
Ģey sadə, yaxĢı, hər Ģey pak... Ancaq soyuqqanlılıqla?! Bax, ehtiras əsasında baĢ verən
qətllə soyuqqanlı ekzekusiyanın fərqi bundadır... (Axmaqcasına əlavə edir.) Yeri
gəlmiĢkən, elə buna görə mən ölüm cəzasının əleyhinəyəm!
Elodi. Sən heç nə danıĢdığını bilmirsən.
Adolf. (QızıĢmıĢ halda otaqda var-gəl edir.) Bilirəm! Lap yaxĢı bilirəm! Qan, bəlkə də
sidik, baĢa vuran vaxtdan iyirmi il keçəndən sonra da qadın
ancaq yeməyini, içməyini,
geyim-kecimini verdiyi üçün hələ də kiĢi ilə qonum-qonĢunun, lap elə ictimaiyyətin
razılığı ilə bir yastığa baĢ qoyursa, bu... fahiĢəlikdir! Bəli, bəli! Mən, gördüyün kimi, çox
aydın və dəqiq ifadə edirəm fikrimi. KiĢi isə qadını baĢının altında və ixtiyarında
olduğuna, hamının onların münasibətini bildiyinə görə, əziyyət çəkmədən yatağına
salırsa, bu da sadəcə olaraq... fərsizlikdir! Ya da pozğunluq!
Elodi. (Pis gülüĢlə qəhqəhə çəkir.) KaĢ özünü kənardan görəydin: baĢında silindr,
əynində gecə köynəyi, otaq boyu var-gəl edir və mənasız sözlər söyləyir. O sözlərin
müəllifi də heç sən deyilsən. Axı sən
çox gözəl bilirsən ki, bu dərin fikirlər birinci sənin
ağlına gəlməyib. BoĢboğazsan, mon cher! Elə bil axmaq bir bulvar pyesində oynayırsan!
Adolf. (Təntənə ilə) Bəlkə də! Bəli, sən çox oxuyursan, amma sənin dünyagörüĢün də
geniĢ olsaydı, ma cher, əgər sən hamını oxusaydın onda özlərini dərin məzmunlu
avanqardist adlandıran Valeridən, Jid və Klodeldən, sevimli Koktondan əl çəkərdin. Sən,
nəhayət, baĢa düĢərdin ki, pis yazılan yersiz, əsası
olmayan hadisələr, mənasız görüĢlər,
sözlər, sözlər, sözlər... əsl hisslərin və fikirlərin əvəzini verə bilməz. Ancaq vodevillər...
ancaq onlarda faciə var və həyatın özünə onlar oxĢayır! (QıĢqırır.) Yalnız Feydo insan
taleyindən danıĢa bilir! Bir də Paskal. Mən mənasız və gülünc göründüyümü çox yaxĢı
bilirəm, inan mənə. Eyni zamanda mən öz möhtəĢəmliyimi də hiss edirəm. Bir əli
ürəyinin üstündə, o biri əli qulluqçunun yanbızında, baĢında silindr, əynində tuman
otaqboyu var-gəl edən solğun saxta personaj adam deyil! (Ġlhamla bəyan edir.) “Əgər
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Pyeslər”. Ədəbi-poetik, kulturoloji-kreativ tərcümə e-Antologiyası
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu
–
www.kitabxana.net
–
Milli Virtual Kitabxana
125
lovğalansa, xar
edəcəm onu, xar olmaq istəsə - yüksəldəcəm, həmiĢə də onun ziddinə
gedəcəm...”
Elodi. Sən sarsaq-sarsaq danıĢmaqdan yorulmadın?
Adolf. (Qanadı havada qırılmıĢ kimi sakitcə və kədərlə oturmaq üçün çarpayıya
yaxınlaĢır və fağır səslə danıĢır.) Narahat olma, qurtardım. Deyəsən lap ağ elədim.
PeĢmanam. (NəvaziĢlə əlavə edir.) Əgər həyat ancaq bundan ibarətdirsə, gərək
əvvəlcədən xəbərdar edəydilər, mən bu qədər həyəcanlanmazdım. Mən pis janrda çıxıĢ
edirəm, buraxdığım səhvlərə görə də cavabdehlik daĢımıram. Hər tamaĢada itirirəm.
Odur ki, susmağa üstünlük verirəm. Yaxın günlərdə çalıĢıb baĢıma bir güllə vuracam.
Elodi ona yaxınlaĢır və yaxĢılığı ya pisliyi aydın bilinməyən bir jest edir.
Elodi. (Sakit). Axmaqsan! Elə bilirsən bu sənə kömək edəcək? Ölsən də canını qurtara
bilməyəcəksən, mən olacam sənin dul qalmıĢ arvadın.
Qaraya bürünüb ölüləri anma
günündə qəbrin üstündə hönkürəcəm. Və guya səni məndən çox sevdiyini deyənlərin heç
birinin buna ixtiyarı çatmayacaq. Çünki təkcə mənəm sənin arvadın.
Adolf. (Ona baxır və birdən gözlənilməz tonda deyir.) Mənə elə gəlir ki, qəlbinin
dərinliyində sən çox acıqlı adamsan, mənim zavallı ġarlottam.
Elodi. (Bir qədər sükutdan sonra qıĢqırır.) Bəli, mən acıqlıyam! Amma bunun taqsırı
səndədir, sən məni acıqlı, hikkəli eləmisən. Mən mülayimdim, ağıllıydım, anlayandım,
həssasdım, bizim tennisli keçmiĢimizin bütün dostları bunu təsdiq edə bilər. Ġndi isə mən
qıĢqırıram, Ģillə vururam, günahlandırıram, ciblərini axtarıram, səni izləməyi xahiĢ
edirəm, bütün günü telefonda rəfiqələrimə səndən Ģikayət eləyirəm... Səhər yuxudan
duranda hürürəm, axĢam hürürəm sən yoğun ayaqlarınla, gecə köynəyində çarpayıya
yaxınlaĢanda, diĢimi ağardıram qorxudan, it kimi tuturam. Hamısının da günahı səndədir.
Belə olmağa baĢlayanda gərək mənə mane olaydın. (Ona nifrətlə baxır.)
Ər necə
istəyirsə, arvad elə də olur!
Adolf. (Pauzadan sonra yorğun səslə.) Biz heç vaxt sakit danıĢa bilməyəcəyik, bir-
birimizi baĢa düĢməyəcəyik!
Elodi. Heç vaxt! Sənin sözlərin mənə tanıĢdır. Sən məni əvvəlcə sözünlə aldın. Əgər sən
mehribansansa, mülayimsənsə, deməli, yalan danıĢırsan, ya da nəsə bir kələyin var. Mən
sənə qulaq asıram, dinləyirəm, axmaq kimi, sonra birdən baĢa düĢürəm ki, yenə
aldandım.
Adolf. Mənim səni aldatmaq fikrim yoxdu. Mən səni aldadanda özümü də aldatmıĢ
oluram. Mən bütün həftəni baĢımı aĢağı salıb bacardığım qədər öz vəzifəmi yerinə
yetirirəm... mən xoĢbəxt olmaq istəyirdim. Qocaldıqca bütün təntənəli sözlərin
deyildiyini, gözəl jestlərin edildiyini baĢa düĢürsən və anlayırsan ki, eləmək istədiklərin
elə bunlardır. Mən çox istərdim xoĢbəxt olum.