Çağdaş dünya ədəbiyyatı
Yüklə 4,03 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Alman dilindən tərcümə edəni: Vilayət Hacıyev
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr: hekayələr.”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 410
- Sağ ol, - dedi, - çox sağ ol!
Əynindəki qalın kətan köynəyin ucunu şalvarın altına qoydu, uşaqlar yatan otağı dinşədi, sakitləşdi:
- Yatırlar, - dedi, - hələ oyanmayıblar... Sonra qabağa düşüb pillələri bircə-bircə endi, əllərini sobaya tutdu, onları geniş açdı. Elə açdı ki, biləyinə tuşla döyülmüş yelkənli gəmini gördüm. Sonra da əllərini ovuşdura- ovuşdura dedi:
- Sahilə çıxdılar.... İkisi də getdi.... Pəncərədən gördüm... Dikəlib diqqətlə yan-yörəsinə baxdı, sanki axırıncı dəfə burda olduğu vaxtdan nəyin dəyişdiyini müəyyənləşdirmək istəyirdi. Pərdələri, sobanı, çırağı yoxladı və nəhayət, balaca stolun üstündəki şərab şüşəsini, qədəhləri gördü. İçindəkinin nə olduğuna fikir verməyib şüşənin ağzını açdı, qədəhləri doldurdu.
- Ayrı qədəh gətirim? - deyə soruşdum. - Lazım deyil, bu qədəh yaxşıdır. Bundan oğlum içib, başqası lazım deyil.
Məni də özünə yoldaş eləmək istədi, qədəhini bircə dəfəyə boşaltdı və o dəqiqə də təzədən doldurdu.
- İndi mən də sahilə çıxmışam, - dedi, - ikisi də gedib. Ona görə də sahilə çıxmaq olar... Onlar burda olanda, heç göyərtəyə də çıxmaq olmaz! İç, oğul, iç.....
İkinci qədəhi də başına çəkdi, yenə doldurdu, gülümsəyə-gülümsəyə mənə tərəf gəldi: - Bu azadlıq üçün sağ ol, - dedi, - yoxsa məni buraya buraxan kim idi?! Nə oğlum, nə də arvadı... heç biri çölə çıxmağa qoymur... Çox diribaş oğlum var, məndən fərasətli çıxdı, fabrik sahibi oldu... Mən isə adicə matros olmuşam.... Ona görə də çölə buraxmırlar, “Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr: hekayələr.”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 411
oğul, ona görə də quruya çıxmağı mənə yasaq eləyiblər. Qorxurlar... Yaman qorxurlar ki, görən olar.... Qonaqlar gələndə, orda bir şüşə ilə başımı qatırlar. Daha içə də bilmirəm...
- Bəlkə siqaret götürəsiniz? - dedim. Əlini yellətdi:
- Lazım deyil. Qoca oturdu, başı sinəsinə düşdü, əlləri əsə-əsə qədəhi döşünə sıxdı, sonra onu azacıq yuxarı qaldırıb, içində çalxanan şəraba baxdı, nəsə mızıldadı. Sonra başını qaldırıb, dalğın nəzərlərlə məni süzdü, ―iç, oğul, iç...‖ – dedi və başını geri ataraq qədəhi bir dəfəyə boşaltdı. Elə qanrıldı ki, mən dedim, daha o dünyalıq oldu. Ancaq yenə dikəldi, oturduğu yerdə ləngər vurdu, təzədən qəddini düzəltdi.
Telefon zəngi ikimizi də səksəndirdi. Sıçrayıb qalxdıq. Çox qorxmuş qoca səndirləyə- səndirləyə qapıya tərəf qaçdı, özünü məhəccərə güclə çatdırdı, ondan yapışıb dayandı.
Dəstəyi götürdüm. Elə bilirdim bu dəfə yanılmaram, kişi zəng eləyib. Ancaq yenə səhv eləmişdim, zəng vuran Milli idi. Çox sakit danışırdı və sözgəlişi soruşdu:
- Ərim gəlib çıxdı? - Xeyr, - dedim, - hələ gəlməyib.
- İndi çatar, yoldadır. Mənə zəng vuran oldu? - Bəli.
- Sağ ol.
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr: hekayələr.”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 412
Yenə nəsə demək istədim, ancaq dəstəyi asmışdı və mən də əlimdəki dəstəyə baxanda, bir cüt fənər işığı pəncərədən süzülüb tavana düşdü, havada qövs cızaraq divarlarda ―gəzişdi‖. Bunu qoca da görmüş və deyəsən, bayaq telefonla deyilənləri də anlamışdı. Ona tərəf dönəndə, kişi artıq qapıya çatmışdı, əl-qolunu ölçə-ölçə nəyəsə işarə eləyirdi. Oraya cumdum və bildim ki, bunu yalnız onun xətrinə elədim.
- Bağla, - dedi, - ağzımı bağla! Və əlimi sıxdı. Bu, sidq-ürəkdən ―sağ ol‖ demək idi....
Qapını bağlayıb aşağı düşdüm, stolun arxasına keçdim. Dəftərlərdən birini yenicə açmışdım ki, artırmadan addım səsləri eşidildi. Kişi vaxtından əvvəl, mən gözlədiyimdən də tez qayıtmışdı. Uşaqlara olan məhəbbəti oturmağa qoymamışdı! Elə qapıdanca onun mehriban səsi eşidildi:
- Səni incitmədilər ki? Cavab gözləməyib, elə paltolu-ayaqqabılı yuxarı qalxdı. Cəftə şıqqıldadı. Azacıq sonra bir də şıqqıldadı və gördüm ki, aşağı düşür. Üz-gözündən sevinc yağırdı və qoca olan otağın yanından keçərək mənə tərəf gəldi. Xırda, ətli əlini çiynimi qoydu, dərindən nəfəs aldı, ―yatırlar‖ - dedi və hörmət əlaməti olaraq bir də soruşdu:
- Mənim can-ciyərlərim sizi incitmədilər ki? - Xeyr, - dedim, - incitmədilər....
müəllifidir.
Yüklə 4,03 Mb. Dostları ilə paylaş:
|