Çağdaş dünya ədəbiyyatı
Yüklə 4,03 Mb. Pdf görüntüsü
|
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr: hekayələr.”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 441
Kaş ki, hələ ölüm özünü yetirməmiş, ağrıdan keçinəydim. Onda ölüm yaşamadığım illərin, çəkmədiyim iztirabların hesabına qat-qat qalınlaşmış, möhkəm bağlanmış qapıların ardında qalar, yerində sayardı...
Payıza az qalıb...
Abxaz yazıçının hekayəsini rus dilindən Seyfəddin Hüseynli tərcümə edib
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr: hekayələr.”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 442
Daur Naçkebia Minaş
Beslan Minaşla bağlı eşitdiklərini, gördüklərini yol boyu bir-bir yadına salırdı. Minaşın oğlu irəliki – Böyük davada itkin düşmüşdü. Ordan gələn kağızı poçtalyon Mahyala üç dəfə oxutmuş, amma çox da inanmamışdı.
Axı kağızda yazılmışdı ki, oğlu itkin düşüb: öldüyü, ya qəhrəmanlıqla həlak olduğu haqda bir kəlmə də yox idi. O da durub oğlunun yolunu gözləyirdi. Aradan əlli ildən artıq vaxt keçsə də, onun ümidi üzülməmiş, daha da möhkəmlənmişdi.
Görünür, adamın bu qədər intizar çəkməsi izsiz ötüşmür. Üstəlik, illər əvvəl yuxu kimi əriyib itmiş, sümükləri də torpağa qarışmış birini gözləyirsənsə… Bəlkə Minaş da buna görə belə qəribəydi. Tutalım, biri gəlib ona desəydi ki, bəs yenə dava qopub, yenə kişiləri yığıb aparırlar, o bu şad xəbəri gətirən qonaqdan ötrü əldən-ayaqdan gedərdi: süfrə açar, özünün məşhur arağından çıxardıb gətirər, qaldıqca tündləşmiş araqla dolu butulkanın tozunu ətəyilə silib qonağın qabağına qoyardı.
Kim bilir, bəlkə Minaş, od odu söndürən sayaq, əvvəlki davada əlindən gedən oğlunu yeni bir davanın geri gətirəcəyinə ümid bağlamışdı.
Minaşın evi kəndin qırağındaydı, işi düşməsə, yanına kimsə gedib-gəlməzdi. Bunlar da, əksərən, meşəbəyilər, ovçular, odun yığanlar olardı. Bir də, poçtalyon Mahyal öz qoca velosipediylə hər ay onun təqaüdünü gətirib verirdi. Mərdümazar adamların təzəlikcə nə hoqqalardan çıxdıqlarını bircə ondan soruşa bilirdi. Amma o da çox dərinə varmaz, üzdən gedərdi: kişilərin, ucdantutma, bıçaq altına yollanacağı günün guya yaxında olduğuna işarə vurardı. Yağlı, sürtük təklikləri Minaşın cibinə dürtər, adəti üzrə, bir çapma stəkan arağı başına çəkəndən sonra velosipedinə minib tərpənərdi.
Mahyal Minaşın evinə lap axırda - bütün kəndi dolaşıb, özünün dediyi kimi, bir ayağı gorda olanların hamısının təqaüdünü çatdırandan sonra gələrdi: ancaq onların ölməsini heç istəmirdi, yoxsa işsiz qalardı. Hər evdə də bir çapma stəkan onu gözləyirdi. İçdiklərinin üstünə Minaşın tünd arağı da calananda Mahyal keflənərdi. Qapıdan çıxar, velosipedinin dəstəyindən yapışıb yanınca çəkə-çəkə addımlayar, hirsli-hirsli deyinərdi: "Tərsliyə bax da…"
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr: hekayələr.”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 443
"Tərslik" araqdandımı, velosipeddəydimi - Minaş burasını bilmirdi, ancaq ürəyində Mahyalın yenə də yolu piyada getməli olacağına sevinirdi, çünki vəd elədiyi qırmızıları bu dəfə də gətirib çıxarmamışdı.
Qırmızıların məsələsi beləydi: Mahyal, adətən, onun təqaüdünü işlənməkdən əprimiş təkliklərlə verirdi. Minaş isə üstündə Leninin keçəli olan qırmızılardan istəyirdi. Mahyal elə hey söz versə də, vədinə əməl eləmirdi. Arağı vurub dilinin düyünü açılanda velosipedinə əl basıb and içirdi ki, gələn dəfə mütləq onun təqaüdünü keçəlli kağızlarla verəcək, ancaq yenə də həmin təkliklərdən gətirirdi…
Bu üzdən Minaş Mahyalın guya tezliklə dava qopacağı barədə dediklərinə də bir elə inanmırdı, hərçənd o gedəndən sonra üç-dörd gün qulağı qapıda qalır, yetişməkdə olan davanın amansız addımlarını dadlı, həyəcanlı bir intizarla gözləyirdi. Qürub yeri dəfələrlə - o Böyük davadan qabaqkı axşam kimi - qan-qırmızı rəng almış, amma səhərisi heç nə olmamış, müharibənin sorağı, yalından yapışan adamı alacan eləyən yüyənsiz at təki, özünü kəndə salmamışdı.
Bir dəfə, təqaüdünü aldığı günün ertəsi Minaş dükana getmişdi. Adətən, qəşəng ətirli sabun alar, hərdənbir kişi odekolonu da götürərdi. Üzü maskanı xatırladan gonbul satıcı qadın Minaşı görən kimi qaş-qabağını tökdü. Qarının, doğrudan da, müşkül xasiyyəti vardı. Hər malın neçəyə, nədən ötrü olduğunu xəbər alar, bir-bir götürüb baxardı. Dişlərini qıcayan, az qala hirsindən partlayan satıcı qadın indi də, səsini çıxarmadan, onun dediklərini edirdi. Minaş isə öz işindəydi: mallara baxır, götürüb əlləyir, çevirib baxır, iyləyirdi. Axırda, adəti üzrə, çirkli bir təklik uzadıb, sabun aldı. Sonra da qaytarılan xırdanı saydı, dodağının altında "Qiymətlərə bax e…" - mızıldanıb, ildən-ilə boyuna uzun gəldiyindən, birucdan gödəltdiyi əl ağacına dayana-dayana dükandan çıxdı.
Bir yol da məktəbdə Qələbə Günü qeyd olunurdu. Beslangilin pioner dəstə rəhbəri tösmərək, amma çox diribaş bir qız idi. Hamının yadından çıxan Minaşı bu bayramda təbrik etmək də elə onun ağlına gəlmişdi. Böyük Davada həlak olanların və itkin düşənlərin - önsözdə tam arxayınlıqla vəd edildiyi kimi- "istisnasız olaraq, hamısı" haqqında məlumat verilən kitablardan biri də o ərəfədə çapdan çıxmışdı. Növbəti, 1962- ci cild…
Qırmızı, xışıldayan qalstuklarını bağlayıb, üstündə qızılı hərflər həkk olunmuş qara dəri cildli kitabı götürüb, günorta Minaşın evinə üz tutdular. Dodaqlarına qalın pomada çəkmiş, dikdabanları hesabına onlardan azca hündür görünən dəstə rəhbəri qabaqda gedirdi. Günəşin göydən yağdırdığı şüalar göz qamaşdırırdı.
Yüklə 4,03 Mb. Dostları ilə paylaş:
|