Çağdaş dünya ədəbiyyatı
Yüklə 4,03 Mb. Pdf görüntüsü
|
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr: hekayələr.”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 152
iki, bir iki. Krol böyük məsafələr üçün yararlı deyildi. Lakin bu üsula vərdiş etdiyindən, onun üçün krol ənənəvi üzmə üsulu idi. Şəffaf yaşıl suyun qoynundaykən, sanki, ibtidai həyata qayıtmışdı, tamam çılpaq üzmək istəyirdi, amma bu, bu günkü planlarına uyğun gəlmirdi. Sudan çıxdı, heç vaxt nərdivandan istifadə etməzdi- çəmənliyin üstü ilə yeriməyə başladı. Lüsinda hara getdiyini soruşanda javab verdi ki, üzüb evinə gedəjək.
Beynində keçməli olduğu yolun dəqiq sxemi çəkilmişdi. Əvvəl Qremlərin evi gəlirdi, sonra Hammerlər, Lirlər, Houlendlər və Kroskaplar. Bankerlərlərə getmək üçün Ditmar küçəsini keçəcək, bir az quru yolu ilə yeriyib, əvvəl Levilərin və Uelçerlərin mülkünə, sonra isə Lankesterdəki ictimai hovuza çatacaqdı. Sonra isə sıra ilə Helloronlar, Sakslar, Bisvengerlər, Şirli Adams, Gilmartinlər və Klaydlar. Hava gözəl, bu cür su ilə zəngin bir dünyada yaşamaq isə çox böyük nemət idi. Ürəkdən sevinirdi, otların üstü ilə qaçdı. Evə belə qeyri-ənənəvi yolla qayıtdığı üçün özünü tədqiqatçı, səyyah, xoşbəxt adam hesab edirdi. Yol boyu dostları ilə rastlaşacaqdı, Lüsinda çayının sahillərində dost tayfalar məskunlaşmışdı.
Uesterheyzlərin torpaq sahəsini Qremlərin mülkündən ayıran hasarı adladı, çıçəklənən alma ağacının, Qremlərin nasos və süzgəcini örtən çardağın altından keçib, hovuza çıxdı.‖Bu ki, Neddidir ‖ Missis Qrem sevincək dilləndi. ―Nə gözəl sürprizdir, bütün gün sizə zəng vurmuşam. Qoy sənə içki süzüm‖
Hər bir səyyah kimi, Ned də başa düşürdü ki, məqsədinə çatmaq istəyirsə, qonaqpərvər yerli tayfaların adət-ənənələrinə hörmətlə yanaşmalıdır. O, Qremlərdə özünə qarşı yanlış fikir oyatmaq, ya da onlara qarşı kobud görünmək istəmirdi, amma vaxt itirmək də olmazdı. Hovuzdan çıxıb, özlərini günə verən ev sahiblərinə qoşuldu, bir neçə dəqiqədən sonra Konnektikutdan iki maşın dolusu dostun gəlişi ilə xilas ola bildi. Yaranan qarışıqlıqdan istifadə edib, aradan çıxdı. Qremlərin evinin önü ilə aşağı düşdü, tikanlı çəpərdən adladı və boş sahəni keçib, Hamerlərgilə gəldi. Gözlərini güllərindən ayıran Missis Hamer onun üzüb keçdiyini gördü. Amma üzənin Ned olduğuna tam əmin deyildi. Lirlər qonaq otağının açıq pəncərəsindən onun üzüb keçdiyini eşitdilər. Houlendlər və Kroskaplar evdə yox idilər. Houlendlər malikanəsini geridə qoyub, Ditmar küçəsinə keçdi və Bankerlərə tərəf yollandı. Uzaqdan eşidilən səslərdən bilmək olurdu ki, orada qonaqlıqdır.
Qonaqların gülüş qarışıq səsləri sanki, suya toxunub geri qayıdır, havadan asılı qalırdı. Bankerlərin hovuzuna çatmaq üçün bir neçə pillə yuxarı qalxıb, terrasa çıxdı, burada 25- 30 nəfər içki içirdi. Suda yalnız Rasti Tauers idi, öz rezin qayığını sürürdü. Lüsindanın sahilləri necə gözəl, necə zəngin idi. Onun tünd mavi suları ətrafında xoşbəxt insanlar toplaşmışdı, ağgeyimli xidmətçilər onlara soyuq cin daşıyırdılar. Başları üzərində durmadan dövrə vuran təlim təyyarəsi yellənjəkdə fırlanan uşağı xatırladırdı. Ned bu insanlara qarşı böyük rəğbət, ehtiraslı bağlılıq duydu. Uzaqdan ildırım səsi eşidildi. Enid Banker onu görən kimi, qışqırmağa başladı:‖Baxın, bir görün kim gəlib. Nə gözəl sürpriz! Lüsinda deyəndə ki, gələ bilməyəcəksiniz elə bildim, ölürəm‖. Jamaatı yarıb, “Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr: hekayələr.”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 153
Nedə yaxınlaşdı, öpüşüb-görüşdükdən sonra dartıb bara tərəf apardı. Bara çatanadək daha 8-9 qadını öpüb, ərlərinin əlini sıxmaq üçün dayanmalı oldu. Daha əvvəl yüzlərlə şənlikdə gördüyü gülərüzlü barmen ona sərin cin süzdü. Onu yubadacaq hansısa söhbətə qoşulmaqdan qorxan Ned bir müddət barın yanında dayandı. Adamların Barın ətrafına toplandığını görəndə, suya tullandı. Rastinin qayığı ilə toqquşmamaq üçün hovuzun kənarı ilə üzürdü. Sudan çıxdıqdan sonra Tomlinsonların yanından ötdü, onlara gülümsəyib, yeyin addımlarla bağı keçdi, çınqıl ayağını qanatmışdı, amma bundan başqa hər şey qaydasınja getdi. Qonaqlar hovuzun ətrafına yığışmışdılar, Bankerlərin evinə yaxınlaşdıqca, onların suyla qarışıq zil səsləri tədricən azalırdı. Mətbəxdən radio qəbuledicisinin səsi eşidilirdi, kimsə beysbol oyunu ilə maraqlanırdı. Artıq günortadan keçirdi. Ned maşınların arasından ötüb, otların üstü ilə aşağı düşdü və Eylvays–Leynə çıxdı. Çimərlik paltarı ilə şose yoluna çıxmaq istəmirdi, lakin yolda heç kim yox idi və bir neçə dəqiqədən sonra Levilərin mülkünə çatdı. Xüsusi mülkiyyət nişanəsi ilə işarələnmiş evin qarşısında ―Nyu York Tayms‖ üçün yaşıl poçt qutusu vurulmuşdu, bütün qapı və pəncərələr açıq idi, lakin heç bir həyat əlaməti nəzərə çarpmırdı, heç it də hürmürdü. Evi dolanıb, hovuzun yanına gəldi, Levilər evdən təzə çıxmışdılar; hovuzun o tayında yapon fanarları ilə bəzədilmiş şüşəbəndin və ya vanna otağının yanında qurulmuş stolun üstündə şüşə, stəkan və çərəz qabları hələ də qalırdı. Hovuzu üzüb keçdi, özünə içki süzdü. Dörd və ya beşinci dəfə idi ki, içirdi, Lüsindanın artıq yarısı keçilmişdi. Özünü yorğun, təmiz və həmin an yalnız olduğuna görə, ümumiyyətlə hər şeyə görə, xoşbəxt sayırdı.
Tufan qopacaqdı. Topa-topa buludlar- səhər gördüyü şəhər böyüyüb qaralmışdı, yenidən göy guruldadı. Təlimçi təyyarə hələ də dövrə vururdu. Ned sanki yarıqaranlıq səmada fırlanan pilotun sevinc dolu gülüşünü eşitdi; lakin bir də ildırım çaxdı və təyyarə evə yollandı. Hardasa qatar fit verdi və onu vaxt haqqında düşünməyə vadar etdi. Görəsən, saat neçədir? Dörd? Beş? Yerli dəmir yol stansiyasını təsəvvürünə gətirdi. Plaşının altından smokinqi görünən masa xidmətçisi, əlində qəzetə bükülmüş gül tutan cücə və ağlamaqdan gözləri qızarmış bir qadın elektrik qatarını gözləyirlər. Birdən hava qaraldı. Tufanın yaxınlaşdığını hiss edən quşlar artıq öz konsertlərini başlamışdılar və budur onun arxasındakı palıd ağacının təpəsindən sel kimi axan suyun səsi eşidildi, elə bil, kimsə kranı açdı. Sonra bu şırıltı səsləri bütün hündür ağacların təpələrindən gəlməyə başladı. Niyə tufanı bu qədər sevirdi? Yağışnəfəsli külək hər dəfə giriş qapılarını taybatay açıb pilləkənlə yuxarı qalxanda, onu bürüyən həyəcanın səbəbi nə idi, niyə köhnə bir evin pəncərələrini örtmək kimi sadə bir iş birdən-birə belə lazımlı və vacib olurdu? Niyə tufanın ilk əlamətləri ona hansısa şad xəbərin, sevinc və xoşbəxtliyin müjdəçisi kimi görünürdü? Gurultu qopdu, barıt iyi gəldi və yağış yapon fanarlarını qamçılamağa başladı. Miss Levi onları Yaponiyadan bir il bundan əvvəl almışdı. Ya iki il əvvəl?
Tufan səngiyənədək şüşəbənddə qaldı. Yağış havanı soyutmuşdu, Ned titrəyirdi. Ağcaqayın ağacının sarı və qırmızı yarpaqları ətrafa səpələnmişdi. ―Yəqin ağaclardan hansısa vaxtından əvvəl quruyub‖ Ned düşündü. Lakin yayın ortasında payız əlamətləri görmək onu kədərləndirdi. Əllərini çiynində gəzdirdi, stəkanı boşaltdı və Uelçerlərin hovuzuna yollandı. Ora çatmaq üçün Lindleylərə məxsus at meydançasından keçmək lazım idi. Lakin meydançanı ot basmışdı, maneələr isə yığışdırılmışdı. Ev sahibləri ya evlərini satıblar, ya da yay istirahətinə çıxıblar, atlarını da pul müqabilində harasa Yüklə 4,03 Mb. Dostları ilə paylaş:
|