Çarlz bukovskġ
Yüklə 2,81 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
79 – Gəl balaca bir Henri düzəldək! Bir düĢün, balaca Henri Çinaski. – Gəl bir az gözləyək. – Mən uĢağı elə indi istəyirəm! – Gəl bir az gözləyək. – Bizim elədiyimiz də elə budur: yatırıq, yeyirik, harda gəldi sərələnirik və sonra seviĢirik. Lap ilbizlər kimiyik. Ġlbiz sevgisi, bax mən bunu belə adlandırıram. – Bu ad xoĢuma gəlir. – Sən əvvəllər burada da yazardın. Sən bir Ģeylə məĢğul idin. Sən bura mürəkkəb gətirərdin və Ģəkillər çəkərdin. Ġndi isə evinə gedirsən və bütün maraqlı Ģeyləri orada eləyirsən. Burda isə sadəcə, yeyirsən, içirsən, yatırsan və səhər açılar-açılmaz çıxıb evinə gedirsən. Bu axmaqlıqdır. – Bu mənim xoĢuma gəlir. – Gör neçə aydır ki, səninlə heç bir qonaqlığa getmirik! Ġnsanlar ilə görüĢmək çox xoĢuma gəlir! Artıq bezmiĢəm! Elə bezmiĢəm ki, az qalıram ağlımı itirim! Nəsə eləmək istəyirəm! RƏQS etmək istəyirəm! YaĢamaq istəyirəm! www.vivo-book.com
80 – Amannnn! Bütün bunlar boĢ Ģeylərdi. – Sən çox qocasan. Sən yalnız bir yerdə oturub qalmağı və bir də hamını və hər Ģeyi tənqid etməyi xoĢlayırsan. Sən heç nə eləmək istəmirsən. Heç nə sənin üçün kifayət qədər yaxĢı deyil. Mən çevrilərək yataqdan çıxdım və ayağa qalxdım. Köynəyimi geyinməyə baĢladım. – Sən nə edirsən? – Lidiya soruĢdu. – Burdan cəhənnəm olub gedirəm. – Ġstədiyin yerə gedə bilərsən, yol açıqdır! Nəsə bir Ģey sənin dediyin kimi olmayanda, tez yerindən atılıb aradan çıxırsan. Sən heç nə haqqında oturub danıĢmaq istəmirsən. Evinə gedib o zəhrimara qalmıĢı cırılanacan içirsən, sonra da səhərisi gün özünü elə pis hiss edirsən ki, deyirsən bir azdan canın çıxacaq. Bircə o vaxt sənin yadına düĢürəm, bircə o hala düĢəndə mənə zəng vurursan! – Mən burdan cəhənnəm olub gedirəm! – Niyə axı? – Ġstənmədiyim yerdə qalmaq istəmirəm. Sevilmədiyim yerdə qalmaq istəmirəm. www.vivo-book.com
81 Lidiya bir müddət dinməyərək susdu və sonra dedi: – YaxĢı. Gəl yerinə gir. Gəl iĢıqları söndürək və sakitcə birlikdə uzanaq. Ġndi bir müddət mən susdum və sonra dedim: – YaxĢı, qoy sən deyən olsun. Mən əynimdəki paltarların hamısını soyunub odeyalın və mələfənin altına girdim. Mən öz budumu Lidiyanın buduna sıxdım. Ġkimiz də arxası üstə uzanmıĢdıq. Sisəy böcəklərinin səsini eĢidirdim. Bu ətraflar çox gözəldir. Bir neçə dəqiqə keçdi. Sonra Lidiya dedi: – Mən dahi birisi olacam. Mən heç nə demədim. Bir neçə dəqiqə də keçdi. Sonra Lidiya sıçrayaraq yerindən qalxdı. Birdən o əllərini tavana tərəf qaldırıb havada oynada-oynada ucadan bağırdı: – MƏN HƏQĠQƏTƏN DAHĠ BĠRĠSĠ OLACAM! NECƏ BĠR DAHĠ OLACAĞIMI HEÇ KĠM BĠLMĠR! – YaxĢı, – mən dedim. Sonra o alçaq səslə əlavə etdi: – Sən heç nə anlamırsan. Mən dahi olacağam. Mənim potensialım səninkindən böyükdür! www.vivo-book.com
82 – Potensial, – mən dedim, – heç nə demək deyil. Sən nəsə bir iĢ görməlisən. Bəlkə də beĢikdə yatan hər körpənin potensialı mənimkindən çoxdur. – Amma mən bunu
EDƏCƏYƏM! MƏN
HƏQĠQƏTƏN DAHĠ BĠRĠSĠ OLACAM! – YaxĢı, – mən dedim. – Hələlik isə gəl yerinə gir. Lidiya yenə yatağa qayıtdı. Biz bir-birimizi heç öpmədik də. Sekslə də məĢğul olmayacaqdıq. Özümü çox yorğun hiss edirdim. Sisəy böcəklərinə qulaq asırdım. Nə qədər vaxt keçdiyi haqqında heç bir fikrim yox idi. Lidiya qəfildən qalxıb yataqda oturanda, tam olmasa da, demək olar ki, yuxuya getmiĢdim. Və birdən o bağırdı. Bu qıĢqırığın səsi çox ucadan oldu. – Yenə nə olub? – deyə ondan soruĢdum. – Səsin çıxmasın. Mən yerində uzanıb gözləməyə baĢladım. Lidiya isə tərpənmədən yerində oturmuĢdu, məncə, təxminən on dəqiqə. Sonra özünü yenidən yastığın üstünə atdı. – Mən Allahı gördüm, – o dedi, mən elə indicə Allahı gördüm.
www.vivo-book.com
83 – Bura bax, səni qancıq, sən, deyəsən, məni dəli eləmək fikrindəsən! Mən yerindən qalxıb paltarlarımı geyinməyə baĢladım. Bərk qəzəblənmiĢdim. Qısa tumanımı heç cür tapa bilmirdim. Cəhənnəm olsunlar, deyə düĢündüm. Hara atmıĢamsa, qoy elə orda da qalsınlar. Əynimi tamam geyinəndən sonra stulda oturub yalın ayaqlarıma ayaqqabılarımı geyinirdim. – Sən nə edirsən? – Lidiya soruĢdu. Ona cavab verə bilmədim və ön otağa keçdim. Mənim paltom stulun söykənəcəyindən asılmıĢdı. Onu götürüb geyindim. Lidiya qaçaraq ön otağa əynində mavi penuar, qısa tumanda, özü də ayağı yalın gəlmiĢdi. Onun topuqları çox iri idi. Onları gizlətmək üçün o adətən ayağına çəkmələr geyinərdi. – SƏN HEÇ YERƏ GETMƏYƏCƏKSƏN! – deyə Lidiya nəyi var bağırdı. – Zəhrimar, – mən dedim, mən burdan gedirəm. O qəfildən mənim üstümə atıldı. O, adətən, mən sərxoĢ olanda mənim üstümə hücum çəkirdi. Amma indi mən
Yüklə 2,81 Mb. Dostları ilə paylaş:
|