www.vivo-book.com
84
sərxoĢ deyildim. Mən cəld kənara çəkildim, o, döĢəməyə
çırpıldı və çevrilərək arxası üstə uzandı. Mən onun üstündən
adlayaraq bayır qapısına tərəf addımladım. Qəzəbindən
onun ağzı köpüklənirdi, o diĢlərini qıcadaraq vəhĢi heyvan
kimi nərildəyirdi. Həmin an o diĢi bəbirə bənzəyirdi. Mən
üstdən aĢağı ona baxdım. O, yerdə belə uzandığına görə
özümü daha təhlükəsizlikdə hiss etdim. O bərkdən bir nərə
çəkdi və mən qapıdan çıxmaq istəyəndə, əlini uzadıb
dırnaqlarını paltomun qoluna keçirdi, onu var gücü ilə özünə
tərəf çəkərək dibindən qopardı. Paltomun qolu çiyin
yerindən qopmuĢdu.
– Aman Allahım, – mən dedim, – bax gör mənim yeni
paltomun qolunu neylədin! Axı bunu lap yenicə almıĢdım!
Mən qapını açdım və bir qolum açıq Ģəkildə özümü
bayıra atdım.
MaĢının qapısını açar-açmaz, arxamda onun yalın
ayaqlarının asfaltda necə Ģappıldadığını eĢitdim. Mən cəld
maĢının içinə atıldım, qapını kilidlədim və dərhal starterə
basdım.
www.vivo-book.com
85
– Mən bu maĢını məhv edəcəyəm! – deyə o bağırdı. –
Mən bu maĢını məhv edəcəyəm!
O, yumruqları ilə kapotu, damı və ön ĢüĢəni
döyəcləyirdi. Ona xəsarət yetirməmək üçün mən maĢını
astaca irəli verdim. Mənim 62-ci il istehsalı olan “Merküri-
Kometa”m sökülüb dağıldığından bu yaxınlarda 67-ci ilin
folksvagenini almıĢdım. Mən onu həmiĢə təmiz saxlayırdım,
silib parıldadırdım. Saxlanc yerində, hətta lələkli süpürgəm
də vardı. Mən yavaĢ-yavaĢ irəlilədikcə, Lidiya yumruqları
ilə maĢını döyəcləməyə davam edirdi. Ondan bir balaca
aralanan kimi, sürət ötürücüsünü ikinci pilləyə atdım. Arxa
görünüĢ güzgüsünə baxanda, əynində mavi penuar, qısa
tumanda onun ay iĢığında tərpənmədən yapyalnız
dayandığını gördüm. Bütün içim alt-üst oldu. Birdən özümü
xəstə, lazımsız və bədbəxt hiss etdim. Mən ona aĢiq
olmuĢdum.
12
Evimə getdim və içməyə baĢladım. Radionu qoĢdum.
Nəsə klassik bir musiqi tapdım. Koulman lampasını Ģkafdan
www.vivo-book.com
86
çıxardım. ĠĢıqları söndürdüm və Koulman lampası ilə
oynamağa baĢladım. Koulman lampası ilə bir çox oyunlar
çıxarmaq mümkündür. Məsələn, onu yandırıb söndürmək
olar, ya da fitilin istiliyindən onun necə alıĢdığına tamaĢa
etmək olar. Həmçinin lampanı pompalayaraq içindəki
təzyiqi artırmaqdan çox xoĢum gəlirdi. Bundan əlavə,
sadəcə, ona tamaĢa etmək özü də adama ləzzət verirdi. Mən
içirdim və lampaya tamaĢa edirdim, musiqiyə qulaq asır,
siqar çəkirdim.
Birdən telefon zəng çaldı. Bu Lidiya idi.
– Ġndi sən neyləyirsən?
– Elə-belə oturmuĢam.
– Sən indi elə-belə oturub içki içirsən, simfoniya
musiqisinə qulaq asırsan və o lənətə gəlmiĢ Koulman
lampası ilə oynayırsan!
– Hə, düz tapdın.
– Geri qayıdacaqsanmı?
– Yox.
www.vivo-book.com
87
– YaxĢı, içə bildiyin qədər iç! Ġç və sonra da xəstələn!
Özün çox yaxĢı bilirsən ki, bir dəfə o zibil az qala səni
qəbirə salacaqdı. Xəstəxana yadına gəlirmi?
– Oranı heç vaxt unutmaram.
– YaxĢı, bildiyini elə, iç, ĠÇ! ÖZÜNÜ MƏHV ELƏ!
BAXARSAN
MƏNĠM
HEÇ
VECĠMƏ
DƏ
OLMAYACAQ!
Lidiya telefonun dəstəyini asdı, elə mən də. Ġçimdə bir
hiss mənə deyirdi ki, Lidiya mənim mümkün ölümümdənsə,
gələn dəfə kiminlə sikiĢəcəyi ilə bağlı daha çox narahatlıq
keçirir. Amma mənim tətilə ehtiyacım var. Ġstirahətə
ehtiyacım var. Lidiya həftədə ən azı beĢ dəfə qayrıĢmağı
xoĢlayırdı. Mən isə üç dəfəyə üstünlük verirdim. Yerimdən
qalxdım və yemək küncünə getdim, orada masanın üstündə
yazı makinam vardı. ĠĢığı yandırdım, masanın arxasına
oturdum və Lidiyaya dörd səhifədən ibarət bir məktub
yazdım. Sonra hamamxanaya keçdim, ülgücü götürdüm,
geri döndüm və oturub araqdan yaxĢıca vurdum. Daha sonra
isə ülgüclə sağ əlimin orta barmağını yüngülcə çərtdim. Qan
axmağa baĢladı. Məktubun altına qanımla imza atdım.
www.vivo-book.com
88
Sonra döngədəki poçt qutusunun yanına gedib
məktubu atdım.
Bir neçə dəfə telefon zəng çaldı. Zəng vuran yenə
Lidiya idi. O, müxtəlif Ģeylər söyləyərək mənim üstümə
bağırırdı.
– Mən RƏQS etməyə gedirəm! Sən evində oturub
zəhərləndiyin vaxt mən burada tək-tənha oturmaq fikrində
deyiləm!
Mən ona dedim:
– Sən mənim içki içməyimi baĢqa bir qadınla
gəzməyim ilə eyni tutursan.
– Ġçməyin daha da pisdir!
O dəstəyi asdı.
Mən içməyimə davam etdim. Yatmaq istəmirdim.
Tezliklə gecə yarısı oldu, sonra gecə saat 1, 2. Koulman
lampası isə hələ də yanırdı...
Saat 3:30-da telefon zəng çaldı. Yenə Lidiya idi.
– Sən hələ də içirsən?
– Əlbəttə!
– Ax səni murdar qancıq oğlu!
Dostları ilə paylaş: |