www.vivo-book.com
13
Mən onun ünvanını və ora necə getməli olduğum
haqqında təlimatları bir kağıza yazdım.
– ÇalıĢ ki, səhər saat on birdə mənim evimdə olasan.
UĢaqlar günortadan sonra məktəbdən gəlirlər və bizi
iĢimizdən yayındıra bilərlər.
– Səhər saat on birdə orda olacam, – dedim.
...Mən düz söz verdiyim vaxtda yemək üçün ayrılmıĢ
küncdə Lidiyanın qarĢısında oturmuĢdum. Bizim aramızda
böyük bir gil qalağı vardı. O mənə suallar verməyə baĢladı.
– Sənin valideynlərin sağdırlarmı?
– Yox.
– Los-Ancelesdən xoĢun gəlirmi?
– Mənim sevimli Ģəhərimdir.
– Qadınlar haqqında nədən belə Ģeylər yazırsan?
– Necə Ģeylər?
– Özün yaxĢı bilirsən.
– Yox, bilmirəm.
– Hmmm, məncə, qadınlar haqqında heç bir Ģey
bilmədən sənin kimi yazılar yazan insanlar utanc hissləri
keçirməlidirlər.
www.vivo-book.com
14
Mən ona cavab vermədim.
– Lənət Ģeytana! Liza bu ... hara soxuĢdurub? – Lidiya
otaqda nəsə axtarmağa baĢladı. – Ax bu canı yanmamıĢ
kiçik qızlar, həmiĢə analarının alətlərini də götürüb aradan
çıxırlar!
Lidiya baĢqa bir alət tapdı.
– Bunu bir təhər uyğunlaĢdıraram. Ġndi isə
tərpənmədən otur, özünü çox da gərmə, amma tərpənmədən
otur.
Mən üzüm ona tərəf oturmuĢdum. O isə ucunda məftil
ilgək olan taxta bir alətlə gil topasının üzərində iĢləyirdi.
Sonra aləti qalağın üzərindən ara-sıra mənə tərəf yellədirdi.
Mən onun hərəkətlərini izləyirdim. Onun gözləri mənə
baxırdı. Bu gözlər iri və tünd qonur rəngdə idi. Hətta onun
pis gözü, digər gözünə bir qədər uyuĢmayanı da gözəl
görünürdü. Mən də gözlərimi ondan çəkmirdim. Vaxt isə
keçirdi. Mən trans halına düĢmüĢdüm. O birdən dedi:
– Fasilə etməyə necə baxırsan? Pivə istəyirsənmi?
– Əla. Hə istəyirəm.
www.vivo-book.com
15
O, yerindən qalxıb soyuducuya tərəf gedəndə, mən də
onun arxasınca getdim. O bir ĢüĢə götürüb qapını bağladı.
Lidiya geri çevriləndən mən onun belindən tutaraq özümə
tərəf çəkdim. Ağzım və bədənimlə ona yapıĢdım. O, pivə
ĢüĢəsini kənara uzatdığı əlində saxlamıĢdı. Mən onu öpdüm.
Sonra bir də öpdüm. Lidiya məni kənara itələdi.
– YaxĢı, – o dedi, – daha bəsdir. Biz iĢləməliyik.
Biz yenə öz yerlərimizə oturduq. Lidiya siqaret çəkdiyi
vaxt mən öz pivəmi içirdim, gil qalağı isə yenə bizim
aramızda idi. Qapının zəngi çaldı. Lidiya ayağa qalxdı.
Orada bərəlmiĢ və yalvarıĢ dolu gözlərini bizə zilləmiĢ bir
kök qadın dayanmıĢdı.
– Bu mənim bacım Qlendolinadir.
– Salam.
Qlendolina bir stul çəkib danıĢmağa baĢladı. DanıĢmağı
o gözəl bacarırdı. Əgər o, sfinks də olsaydı, yenə də
danıĢardı, daĢ olsaydı, yenə də danıĢardı. Məni, sadəcə,
onun yorulacağı və bizi tərk edəcəyi vaxt maraqlandırırdı.
Daha ona qulaq asmasam da, elə bil kimsə məni kiçik pinq-
ponq Ģarları ilə vururdu. Qlendolinanın, deyəsən, zaman, ya
www.vivo-book.com
16
da maneə ola biləcəyi haqqında heç bir təsəvvürü yox idi. O
susmadan danıĢırdı, elə hey danıĢırdı.
– Bir dinləyin, – mən nəhayət dedim, – siz nə vaxt
gedəcəksiniz?
Məhz bundan sonra bacı səhnəsi baĢladı. Onlar bir-biri
ilə danıĢmağa baĢladırlar. Onlar ayaq üstə bir-birinin
qarĢısında durub qollarını havada oynadırdılar. Səslər
getdikcə yüksəlirdi. Onlar bir-birini fiziki xəsarətlərlə təhdid
edirdilər. Nəhayət – dünyanın sonuna yaxın – Qlendolina
bədəni ilə nəhəng bir qövs cızaraq setka qapının geniĢ
boĢluğundan özünü bayıra atdı və gözdən itdi. Lakin həyətin
arxasındakı evinə çatanadək onun qəzəbli səsi və giley-
güzarı eĢidilirdi.
Lidiya ilə mən yenidən yemək köĢəsinə dönüb öz
yerimizə oturduq. O özünün heykəl iĢləmə alətini götürdü və
gözlərini yenidən mənim gözlərimə zillədi.
3
Bir neçə gün sonra bir səhər mən onun həyətinə daxil
oldum, elə həmin vaxt Lidiya da döngədə göründü. O,
www.vivo-book.com
17
tindəki çoxmənzilli binada yaĢayan rəfiqəsi Tinagildən
gəlirdi. Çox cazibədar görünürdü, lap ilk dəfə əlində
portağal ilə mənim yanıma gələndə gördüyüm kimi.
– Aaaaa, – o dedi, – yeni köynək geyinmisən!
O düz deyirdi. Bu köynəyi onun haqqında düĢündüyüm
üçün, onunla görüĢmək istədiyim üçün almıĢdım. Onun
bunu bildiyini və məni ələ saldığını bildiyim halda, yenə də
etiraz etmədim.
Lidiya qapını açdı və biz içəri girdik. Üstünə nəm əsgi
salınmıĢ gil yemək üçün ayrılmıĢ küncdəki masanın düz
ortasında dururdu. O, əsgini götürdü.
– Hə, necədir?
Lidiya mənə rəhm eləməmiĢdi. Çapıqlar da, əyyaĢ
burnu da, meymun ağzı da, dar bir xəttəcən qıyılmıĢ gözlər
hamısı yerində idi, və hətta gülünc, öz xoĢbəxtliyini hiss etsə
də bunun səbəbini anlamayan, xoĢbəxt bir adamın səfeh,
xoĢhal təbəssümü də orada idi. Onun yaĢı 30-u, mənimki isə
50-ni keçmiĢdi. Vecimə də deyildi.
– Hə, – dedim, – məni yaxĢı düzəltmisən. XoĢuma
gəlir. Amma belə görürəm, sən onu demək olar ki,
Dostları ilə paylaş: |