Cəlil Cavanşir
Yüklə 5,62 Kb. Pdf görüntüsü
|
44 araşdırma aparan da. Mən də belə absurd yol seçmişəm. Ni- catın şairliyini zərrə qədər də önəmsəmədiyim üçün, ancaq vərdişlərini davam etdirməyi bacarıram. Bəlkə də Nicat öl- məsə, məni bu pis vərdişlərdən çəkindirərdi... Sağlığında hər gün məni danlayırdı. Nə içməyimə, nə də çəkməyimə razı olurdu. Qəribə adamdı. Özü içirdi, çəkirdi, nəşələnirdi, am- ma bunları başqalarına rəva görmürdü. Bu yerdə Orxan yenidən Könülün sözünü kəsib, sual verməli oldu: – Yaxşı görək... Sən Nicatı lap peyğmbər elədin ha. Əslində hamı belədi. Nicatın səndən əvvəl sevdiyi qadını tanıyırsan? – Hə, bir neçə dəfə şəhərdə rastlaşmışdım onunla. Üzümə çox qanlı-qanlı baxırdı. Feysbukda izləyirdim və başa düşür- düm ki, Nicatın ondan ayrılmasından bərk sarsılıb. Nicatın cəsədini morqdan götürəndə rastlaşdıq. Dostcasına əlini çiy- nimə qoyub, mənə təsəlli verdi. Özümü saxlaya bilməyib onu qucaqlayıb ağladım. O qalib idi. Sarsılsa da, özünü sın- dırmırdı. – Sənə əsəbiləşmədi? – Daha əsəbiləşmək üçün səbəbi yox idi. Bölüşə bilmədi- yimiz sadəcə Nicat idi və onu da hər ikimiz ölümündən öncə itirmişdik. Amma onun ölümündə bütün dostları kimi, o da məni günahkar bilir. – Əslində mən də bunu aydınlaşdırmaq istəyirəm. Sənin nə günahın ola bilər axı? Yəqin ki, bu sualın cavabını birlikdə aydınlaşdıracağıq. Nicatı mən də yaxşı tanıyırdım. Son vaxt- lar əsəbləri tamam pozulmuşdu. Qızı ilə görüşə bilmirdi, iş- dən çıxmışdı. Özünə qapanmışdı... –Yox, sən bilmədiyin şeylər var. Bütün sadaladığın şeylərin günahkarı mənəm. Mən bir neçə dəfə ona xəyanət etmişdim. 45 46 Aldatmışdım onu. Ev kirayəsini, kredit borclarını ödəyə bil- mədiyim üçün buna məcbur idim. Əslində bunu şüurlu şə- kildə etmirdim. Başımı itirmişdim. Bir tərəfdən də zövqlü və bahalı geyimlərə olan alışqanlığıma görə çoxlu pul lazım olurdu. Nicat isə qazandığının böyük hissəsini qızına gön- dərir, mənə çox nadir hallarda kömək edirdi. Heç özüm də razı deyildim mənə kömək etməyinə. Onu təmənnasız se- virdim. Amma yaşamaq üçün mənə pul lazım idi. Bütün bunlara görə özünü qınayırdı, narahat olurdu. Mənə dəli ki- mi bağlanmışdı. Həm də çox qısqanırdı. İlk dəfə xəyanət et- diyimi biləndə dəliyə dönmüşdü. –Yaxşı Könül, bunları sonra danışarıq. Bilirəm ki, indi səni narahat edən başqa məsələdir. – Əslində necə danışacağımı bilmirəm, doktor. Həm utanı- ram, həm də yadıma düşdükcə vahimələnirəm. – Danışmasan, mən sənə yardım edə bilmərəm. Nicat da sə- nin kimi inadkar idi. Yaşadıqlarını danışmaqdan utanırdı. Yazdığım resepti isə qapıdan çıxan kimi cırıb atırdı. Heç ol- masa sən danış. Onu qoruya bilmədim, danış, bəlkə sənə köməyim ola. – Harda qalmışdım? – O gecədən danışacaqdın. Deyəsən nədənsə qorxmuşdun, bax o gecədən... Könül gözlərini yumub, fikrə getdi... 47 7 “Sevgi nə qədər böyük olsa, kədəri də o qədər böyük olacaq.” Spinoza ... İşığı yandırmağa qorxurdum. İşığı yandıran kimi Nicatın divardakı şəkilləri məni rahat buraxmırdı. Hətta otağa tünd rəngli pərdələr asmışdım ki, pəncərədən otağa işıq süzülməsin. O gecə də həmişəki kimi. Yerimə uzandım, siqaret yandırdım və gözlərimi qaranlığa zillədim. Otaqda ölüm sükutu vardı. Otaq o qədər sakit idi ki, siqaretin yan- mağı belə səs salırdı. Boşluqda hiss edirdim özümü. Növbəti dəfə siqareti dodaqlarıma yaxınlaşdıranda əlimdən yapışdı. Əvvəlcə diksindim, otaqda başqasının ola biləcəyi ağlıma gəldi. Çünki otaq yoldaşım hələ də evin açarını geri qay- tarmamışdı. Otaq yoldaşımı səslədim: –Sveta, bu sənsən? Əlimdən tutan ələ toxunmaq, əlimi onun əlindən çəkmək is- tədim. Amma toxuna bilmirdim. Toxuna bilmədiyim əl çox qüvvətli idi. Çox cəhd eləsəm də çırpınıb əlindən çıxa bilmə- dim. Yavaş-yavaş boğazıma, qulaqlarıma ilıq nəfəsi toxun- mağa başladı. Çığırmaq, köməyə adam çağırmaq istəsəm də səsim çıxmadı. Qüvvətli kişi əlləri üstümdəki paltarları cəld- liklə, tələsə-tələsə soyundurdu. Bu onun üslubu idi. – Kimin? – Nicatın... Ancaq o bu cür öpürdü. Paltarlarımı heç kəs belə soyundurmurdu. Orxan key-key Könülün üzünə baxdı. Qarşısındakı stəkana su süzüb, ona uzatdı: 48 – Könül, su iç və səbirlə danış. Axı Nicat ölüb. Mənə elə gəlir ki, onun cənazəsini hətta morqda da sənə göstərdik. Səhv et- mirəmsə, diqqətlə bədəninə toxundun, sonra da qucaq-ladın. Bilirsən, belə danışmağın normal deyil. Müəlli-fin acığına gələcək. – Bilirəm, Nicat ölüb. Sayənizdə, onun özünü asdığını, dəfn olunduğunu, qəzetlərdə və saytlarda böyük-böyük yazılar yazıldığını gözəl bilirəm. Bunu unudacaq qədər ağlımı itir- məmişəm. Onun yaşadığına inanacaq qədər axmaq deyiləm. – Könül bu hallüsinasiyadır, ya da buna bənzər vəziyyət. Ola bilsin əsəblərin pozulub, qarabasmalardan əziyyət çəkirsən. – Axı hər şey həmişə olduğu kimi idi. Dodaqlarını hiss elə- dim. Öpüşdük. Dili ilə döşlərimin gilələrini əvvəlki ehtirasla oynadırdı. Ehtirasdan çılğına dönmüşdüm. Əllərini hiss edirdim. Vaginama toxunurdu. İncəliyi də, sərtliyi də oxşar idi. Üstünə çıxdım. Dəli kimi atılıb-düşürdüm. Boşaldım. – Bu cür seksual yuxuları yeniyetmələr də görür. Səhər yu- xudan oyananda özünü necə hiss edirdin? – Səhər oyananda paltarlarım səliqə ilə stolun üstünə yığıl- mışdı. O həmişə belə edərdi. Bircə dünən geyindiyim sonun- cu qara, uzunboğaz corablar yerində deyildi. – Anlamadım, axı sən yatağa paltarlı uzandığını, siqaret yan- dırdığını dedin... Bir də, corabın bura nə dəxli? – Məsələ burasındadır ki, siqaret külqabıda söndürülmüşdü. Paltarlarım isə stolun üstünə yığılmışdı. Nicat qara rəngli qa- dın kolqotqalarının kolleksiyasını yığırdı. Yəqin bu barədə sənə danşmayıb. – Bu ola bilməz. Mümkün deyil. Məncə əsəblərin korlandığı üçün, qarmaqarışıq yuxular görürsən. Yəqin paltarlarını özün çıxarmısan. Siqareti isə söndürdüyünü unutmusan. Co- rab məsələsi isə bir az qarışıqdı. Mən onun belə bir kollek- Yüklə 5,62 Kb. Dostları ilə paylaş:
|