64
ayaqlarını aralayıb durmuşdu. Şəhər polisi ilə karabinerlərin
arası o qədər də yaxşı deyildi.
– Sizə bura nə üçün lazımdır? – deyə polis sərt şəkildə
soruşdu. – Bu terror aktıyla, Mədəni irslərin mühafizəsi
agent-liyinin nə əlaqəsi var?
Sual ədalətli idi. Reyçelin işlədiyi idarə incəsənət əsər-
lərinin oğurluğu və əntiq şeylərin qara bazarı ilə məşğul
olurdu. Onun daxili terrorizmə heç bir aidiyyəti yox idi. Rey-
çelin burda olması üçün rəsmi əsası yox idi. Bundan əlavə,
zərərçəkənlərdən birinin yaxın qohumu olduğu üçün, ona
Müqəddəs Pyotr kilsəsindən uzaqda durmağı şəxsən tap-
şırmışdılar.
Amma o, cinayət yerinə şəxsən baxış keçirmək istəyirdi.
Reyçel öskürüb irəlini göstərdi.
– Mən partlayış yerini təsvir etmək və ondan sonra heç
bir incəsənət əsərinin oğurlanmadığına əmin olmaq üçün bur-
dayam.
– Deməli, kağız işləri... – Polisin səsində istehza
duyulurdu. Burnunun altında mızıldadı: – Təəccüblü deyil ki,
qadın göndəriblər.
Reyçel təhqirə fikir vermədi. Vəsiqəsini gizlətdi.
65
– Bağışlayın, mən tələsirəm. Artıq gecdir, mənsə çox iş
görməliyəm.
Polis çiyinlərini çəkərək, yalnız bir addım geri çəkildi.
Reyçel onun yanından sıxılaraq keçməyə məcbur oldu. Polis
öz ölçüləri ilə onu qorxutmağa çalışaraq, bütün çəkisi ilə ona
təzyiq etdi. Reyçel onun oyununu başa düşdü. Əsasən
kişilərin işlədiyi idarədə qadınlara ya təhlükə, ya da şikar
kimi münasibət bəsləyirdilər.
Baş qaldıran qəzəb bir anlığa təlaşa və narahatçılığa
üstün gəldi. Reyçel sıxılaraq kobud polisin yanından keçəndə
əmin oldu ki, dabanı onun ayağının üstündədir. O bütün
ağırlığını ayaqqabısının nazik dabanına saldı.
Polis ağrıdan bağıraraq, geri sıçradı.
– Scusi
2
, – deyə Reyçel soyuq üzr istədi və geri
baxmadan meydana keçdi.
– Zoccola
3
! – polis onun ardınca qışqırdı.
Ona fikir vermədən Reyçel boş meydanı keçdi. Meydanı
hər iki tərəfdən Bernini sütunlarının irəli uzanmış əlləri qu-
caqlayırdı. Obeliskin və fontanların yanından keçib kilsənin
əsas qapılarına yönələn Reyçel hiss etdi ki, addımını ye-
2
Bağışlayın (it.).
3
Eybi yoxdur (it.).
66
yinlədib. Başı üzərində, gecə səmasının fonunda Mikelan-
celonun əsəri olan geniş günbəz parlayırdı.
Kilsəyə girişi qoruyan müqəddəs Pyotr və müqəddəs
Pavelin əzəmətli heykəllərinin arasından keçən Reyçel qılıncla
silahlanmış apostol Pavelin dibindəki yazıya baxdı. İvrit
dilindəki yazıda deyilirdi: “İçimdə möhkəmlənən İsa Məsihdə
hər şeyi bacarıram”. Reyçel ivritcə bilmirdi, amma bu sözləri
ona hələ uşaqlıqda əmisi Viqor öyrətmişdi. Cavan qadın həm
bu sözlərdən, həm də əmisinin xatirəsindən güc topladı.
Reyçel qətiyyətlənərək, pillələrlə kilsənin girişinə qalxdı.
Qapılar bağlı deyildi. O, giriş dəhlizindən keçərək, iki yüz
metrədək irəli uzanan nefə girdi. İçəridəki zülmət yalnız
xeyrat şamlarının titrək işığı ilə işıqlanırdı, nefin axırında isə
daşına bilən natriumlu lampaların işığında papanın mehrabı
parlayırdı. Hətta durduğu yerdən Reyçel sarı polis lentini
gör-dü.
Partlayış apsidada, əsas mehrabın arxasındakı məkanda
baş vermişdi. Reyçel incəsənət, arxitektura və tarixi xəzinələrə
fikir vermədən mərkəzi keçiddən keçdi. Onun diqqəti irəlidə
onu nə gözlədiyinə yönəlmişdi.
Əsas mehraba çatan cavan qadın cinayət yerini ayıran
lentə yaxınlaşdı. Belə gec vaxtda burada heç kim yox idi. İki
gün ərzində ekspertlər və kriminalistlər fırçalarla, bərnilərlə,
reaktivli sınaq boruları ilə dəlil toplayaraq ətrafda hər yeri
yoxlayırdılar. Artıq müəyyən edilmişdi ki, apsidada yeni
67
nəslin xüsusi güclü partlayıcısı – bərk heptanitrokuban mad-
dəsi partlamışdı.
Qarşısında hislə örtülmüş mərməri görəndə Reyçeli əsmə
tutdu. Yalnız bu mənzərə partlayışı xatırladırdı. Çünki artıq
qanı da yumuşdular. Lakin döşəmənin lentlə əhatə olunan
hissəsində əvvəlkitək partlayış dalğasının yayılma tra-
yektoriyasını müəyyənləşdirməyə imkan verən qara izlər
bilinirdi. Apsidanın bir küncündə Marko Covanni atanın cə-
sədinin olduğu yeri təbaşirlə çəkilmiş kontur göstərirdi.
Həlak olmuş keşiş Müqəddəs Pyotr kafedrasının dibində,
Müqəddəs Ruhu təcəssüm etdirən göyərçin təsvirli
pəncərənin altında tapılmışdı.
Reyçel artıq cavan keşişin cinayət işi ilə tanış olmuşdu.
Marko Covanni onun əmisinin şagirdi, arxeoloq-həmkarı idi.
Son on ili o İrlandiyada keçirmişdi. Orada keltlərdən xris-
tianlığın köklərini, katolik etiqadıyla bütpərəstlik ayi-nlərinin
qəribə uyğunlaşmasını tədqiq edib öyrənməklə məşğul idi. İlk
növbədə onu Qara Madonna ilə bağlı əsatirlər maraq-
landırırdı; çoxları bunda bütpərəst Ana-Torpağın və Mü-
qəddəs ananın simbiozunu görürdülər.
Bu suallarla məşğul olan arxeoloq nədən ötrü qurban
olmalı idi? Yoxsa bu təsadüfən baş vermişdi? Doğrudanmı
Viqor əmi və onun şagirdi lazım olmayan saatda və yerdə
olmuşdular?
Elə bil ki, baş verən hadisənin heç bir mənası yox idi.
Dostları ilə paylaş: |