48
Qrey bilirdi ki, Monk bütün varlığı ilə nəsə daha ciddi bir
şey istəyir. Monk ondan oğurlanan həyata qayıtmaq
arzusundaydı. Ətrafdakılar onunla kövrək farfor kimi
davranırdılar. Bütün bu şəfqətli baxışlar, pıçıltıyla deyilən
ruh-landırıcı sözlər onu özündən çıxarırdı.
Elə buna görə Qrey, Kvantikonun dəniz piyadaları
hazırlayan mərkəzilə həmsərhəd olan parkın dərə-təpəli
yerində yarış keçirməyi təklif etmişdi. Bu, əsəbləri sa-
kitləşdirməyə, küləklə üz-üzə gəlməyə, riskdən həzz almağa
imkan verməli idi.
Telefonu əliylə örtərək, Qrey pıçıltıyla Monka dedi:
− Peynter qəzəblənib.
Dostu razı halda gülümsədi.
Qrey yenə telefonu qulağına apardı.
– Mən hər şeyi eşitdim, − rəis dedi. – Əgər siz artıq do-
yunca əyləndinizsə, onda elə bu gün mənzil-qərargaha qa-
yıdın. Hər ikiniz.
– Baş üstə, ser. Amma bilmək olar nə olub?
Pauza uzun sürdü. Sanki direktor nə deyəcəyini fi-
kirləşirdi. Nəhayət Peynter sözləri diqqətlə seçərək danışdı.
– Bu sənin motosiklinin əvvəlki sahibi ilə bağlıdır.
49
Qrey dönüb sınmış “Yamaha”ya baxdı. Əvvəlki sahibi
ilə? Onun yadına iki il əvvəlki o gecə düşdü, qulaqlarında
mo-tosiklin uğultusu səsləndi. Şəhərkənarındakı boş küçə ilə
sü-rətlə motosikl gedirdi, sükanın arxasında ölümcül
təhlükəli qatil-qadın əyləşmişdi.
Qrey udqunaraq danışmağa başladı.
– Onun nə dəxli var?
– Gələndə sənə hər şeyi danışaram.
50
Saat 13:00
Vaşinqton.
Bir neçə saatdan sonra Qrey duş qəbul edib cins və imdan
köynəyi geyinərək “Siqma”nın mərkəzi idarəsinin peyk nə-
zarəti zalında əyləşmişdi. Onunla birgə Peynter və Monk da
burada idi. Ekranda rəqəmlənmiş xəritə işıqlanırdı, Tay-
landdan İtaliyayadək qırmızı qırıq xətt keçirdi.
Qatilin yolu Venesiyada kəsilirdi.
“Siqma” bir ildən artıqdır ki, bu qadını təqib edirdi.
Onun yerini peykdən alınan Venesiyanın planını işıqlandıran
kompyuter monitorundakı balaca qırmızı üçbucaq göstərirdi.
Binalar, dolambac küçələr və dolaşıq kanallar, hətta müəyyən
bir zamanda yaxalanmış, yerindəcə donub qalan bapbalaca
qondolalar da xırda təfərrüatı ilə ağ-qara rəngdə təsvir
edilmişdi. Həmin zaman qatilin təxmini coğrafi koordinatları
ilə birgə monitorun küncündə işıqlanırdı.
9 OKTYABR.
51
10:52:45 Qrinviçlə.
41º 52' 56,97” Ş.E.
12º 29' 5,19” Ş.U
– O, çoxdan Venesiyadadır? – deyə Qrey soruşdu.
– Bir aydan çoxdur.
Peynter yorğun-yorğun əlini saçlarında gəzdirdi və
kədərlə başını yellədi. Görünürdü ki, o, yorulub. Bu il
“Siqma”nın direktoru üçün ağır keçmişdi. Onun üzünün
rəngi həyatının daima otaqlarda, mümkün olan kabinetlərdə
və iclaslarda keçdiyindən solğun idi. Peko hindilərinin qanı
yalnız almacıq sümüklərinin qranit cizgilərində və qətran
kimi qara saçlarını ağ lələk kimi ayıran bir topa çal saçlarında
bi-linirdi.
Qrey planı öyrəndi.
– Onun harda qaldığı məlumdur?
Peynter başını yellədi.
52
– Hardasa Santa-Kroçe rayonunda. Bu, Venesiyanın ən
qədim məhəllələrindən biridir, turistlər oranı çox sevmirlər.
Körpülərin, döngələrin və kanalların labirinti. Orada itmək
çox asandır.
Monk ayrıca oturmuşdu və protezindəki elektrik sök-
mələri qururdu.
Bəs niyə Seyhan gizlənmək üçün bütün dünyada məhz
bu şəhəri seçib?
Qrey monitorun küncünə baxdı. Orada otuz yaşlarında
qatil qadının fotosu çəkilmişdi. Onun üz cizgilərində vyet-
namlı və avropalı, güman ki, fransalı qanının qarışığı əks olu-
nurdu: bürünc dəri, azacıq çəp gözlər, dolu dodaqlar. Üç il
ön-cə Qrey ilk dəfə Seyhanla rastlaşanda, qadın onun sinəsinə
atəş açaraq az qalmışdı öldürsün. Hətta indi də o, qadını hə-
min qara, boğazlı, əyninə kip oturan kostyumda təsəvvür edir
və paltarın onun elastik bədəninə necə yaraşdığını yada sa-
lırdı.
Qrey axırıncı görüşlərini də xatırladı. Ciddi yaralanmış
Seyhan əsir alınmış və onu qarın boşluğundan əməliyyat
etdikləri hərbi hospitalda saxlanılırdı. O zaman Qrey ona qaç-
mağa kömək etmişdi. Qadın onun həyatını xilas etdiyinə görə
Qrey borcunu qaytarmışdı – amma azadlıq Seyhana baha
başa gəlmişdi.
53
Əməliyyat zamanı “Siqma”nın rəhbərliyinin göstərişilə
cavan qadının qarın boşluğuna gizlicə passiv polimer düy-
məcik yerləşdirildi. Onun bütün hərəkətlərini izləməyin əlavə
qarantı kimi bu, onun azadlığa buraxılmasının vacib şərti idi.
Seyhanı elə-belə buraxmaq üçün o, çox qiymət kəsb edirdi,
çünki “Gildiya” adıyla tanınan gizli terror təşkilatı ilə sıx
bağlıydı. Bu təşkilatın həqiqi başçıları haqda heç kim heç nə
bilmirdi – yalnız onun gizli fəaliyyətdə olduğu, köklərinin və
caynaqlarının bütün dünyada dərin yayıldığı məlum idi.
Seyhan ikili agent olduğunu iddia edirdi. Ona tapşırılıb
ki, “Gildiya”ya daxil olub, ona əslində kimin başçılıq etdiyini
öyrənsin.
Lakin bu bəyanatın yeganə sübutu onun sözləri idi. Qrey
özünü elə göstərdi ki, guya ona qaçmağa kömək etdi, amma
bədənindəki düyməcikdən heç nə demədi. Bu düyməcik
Birləşmiş Ştatların kəşfiyyatına “Gildiya”nın fəaliyyəti barədə
daha çox bilməyə imkan verirdi. Lakin Qrey Seyhanın
Venesiyada gizlənmək qərarının “Gildiya” ilə bir əlaqəsinin
olmamasına şübhə edirdi. O, öz üzərində Peynter Krounun
nəzərini hiss etdi, sanki direktor ondan cavab gözləyirdi.
Rəisin sifəti anlaşılmaz, ehtirassız qalırdı, amma buz kimi so-
yuq gözlərinin parıltısı deyirdi ki, bu sınaqdır.
– Seyhan cinayət yerinə qayıdıb, – Qrey yerini ra-
hatlayaraq dedi.
– Nə? – deyə Monk heyrətlə soruşdu.
Dostları ilə paylaş: |