Coğrafiya
və təbii resurslar, №1, 2017 (5)
94 AMEA akad. H.Ə.Əliyev adına Coğrafiya İnstitutu, Azərbaycan
Coğrafiya Cəmiyyəti
© E.Ə.İsmayılova
GƏNCƏ-QAZAX İQTİSADİ-COĞRAFİ RAYONUNUN MƏDƏNİ TURİZM İMKANLARI
E.Ə.İsmayılova
Azərbaycan Turizm və Menecment Universiteti
Bakı şəh., Nizami ray., Babək pr. 85A, mən. 85
Mədəni turizm digər xalqların ölkəyə olan marağını artırmaqla mədəniyyətin tanıtımı, məşğullu-
ğun yaranması, daxil olan valyuta axınının tənzimlənməsi kimi funksiyaları yerinə yetirir. Bu turizm
forması davamlı turizmi inkişaf etdirmək baxımından çox əhəmiyyətlidir. Ölkəmiz mədəni turizm
üçün vacib olan komponentlərin əksəriyyətini özündə ehtiva edir. Gəncə-Qazax iqtisadi-coğrafi ra-
yonu da mədəni irs, tarixi-memarlıq, arxeoloji mərkəzlər və etnoqrafik ehtiyatlarla zəngin ərazidir.
Bu regionda mədəni turizmin təşkili üçün potensial imkanlar genişdir.
Giriş. Xalqın mədəni irsi onun tarixdəki rolunu,
mədəniyyətinin formalaşmasını və qədim köklərə
malik olduğunu sübut edən əsas amillərdən biridir.
Tarixi-memarlıq nümunələri, arxeoloji mərkəzlər,
etnoqrafik komponentlər isə hər bir cəmiyyətin hə-
yatında mənəvi, mədəni və ictimai baxımdan mü-
hüm rola malikdir. Bu dəyərlərin turizmdə istifadə-
si nəinki digər xalqların ölkəyə olan marağına təsir
göstərər, eyni zamanda, mədəniyyətin tanıtımı,
məşğulluğun yaranması, daxil olan valyuta axını-
nın tənzimlənməsi baxımından da əhəmiyyətlidir.
Öz ərazilərində olan mədəni ehtiyatlardan isti-
fadə edərək insanları cəlb edən, tarixlərini bir sıra
xalqlara nümayiş etdirən, mövcud resursları dəyər-
ləndirərək maddi gəlir əldə edən dünya ölkələri
mədəni turizmin formalaşmasına birbaşa təsir gös-
tərirlər. Mədəni turizmin inkişafı istənilən ərazidə
davamlı turizmin əldə olunması deməkdir. Çünki
ölkənin mədəniyyəti və onun tarixi ilə əlaqədar
olan anlayışlar çimərlik, qış turizmi və s. kimi növ-
lərdən fərqli olaraq mövsümilik xarakteri daşımır
[4].
Mədəni turizm digər turizm növlərindən fərqli
olaraq XX əsrin sonlarından etibarən kütləvi hal al-
mağa başladı. 1999-cu ilin oktyabr ayında Çilinin
Santyoqa şəhərində Turizmin
Qlobal Etik Kodeksi
ÜTT-nin Baş Assambleyasında 10 maddə kimi
müzakirə edilmiş və vahid səslə qəbul olunmuşdur
[7]. Etik Kodeksin 4-cü maddəsi “Turizm bəşəriy-
yətin mədəni irsindən istifadə edən və onun zəngin-
ləşməsinə töhfə verən sahə kimi”
məhz mədəni tu-
rizmi əhatə edir.
1.
Mədəni turizm ehtiyatları həmin ərazidə
yaşayan yerli icmalara aiddir, bu vətəndaşların eh-
tiyatlar üzərində hüquq və vəzifələri mövcuddur.
2.
Turizmdə siyasi və fəaliyyət sahələri yara-
dılan zaman mədəni, irsi və arxeoloji ərazilər nəzə-
rə alınmalı, onlar mühafizə edilərək, gələcək nəsil-
lərə ötürülməlidir. Abidələr, türbələr və arxeoloji
ərazilərə ictimaiyyətə açıq, ümumi gəzintilərin təş-
kili və turizm məqsədilə istifadəsi mümkün olma-
lıdır.
3.
Mədəni turizmdən əldə olunan gəlirlər bu
obyektlərin yenidən qurulması, bərpası və inkişaf
etdirilməsinə yatırılmalıdır.
4.
Turizm fəaliyyəti folklor, xalq sənətkarlıq
nümunələri və milli adətlərin deqradasiya uğrama-
sının qarşısını almalı, onların standartlaşmasına
mane olaraq, fərdi şəkildə inkişafına dəstək olma-
lıdır.
Turistlərin mədəni və dərketmə turizm növünə
motivasiya olunması üçün ərazinin özünəməxsus
incəsənət nümunələri, memarlığı, arxeoloji abidə-
ləri, qədim şəhərləri, landşaft ekzotikliyi ilə seçilən
tikililəri, adət-ənənələri, musiqi və rəqsi, xalq sə-
nətkarlıq nümunələri, sosial-mədəni infrastrukturu,
etnoqrafik obyektləri, texniki qurğuları, ədəbiyya-
tı, dini, məşğuliyyəti, milli mətbəxi, təhsil səviyyə-
si və elmi inkişafı olmalıdır. Dünyanın bir sıra öl-
kələri bu dəyərlərdən turizm məqsədi ilə geniş is-
tifadə edirlər. Beynəlxalq praktikaya nəzər yetir-
sək, ölkələr turların hazırlanması zamanı qədim
abidələrlə yanaşı, əyləncə xarakterli komponentlər
də əlavə edirlər. Buna nümunə kimi Avropa və
Aralıq dənizi ölkələrini göstərmək mümkündür.
Belə ki, əraziyə daha çox turistin cəlb olunması
məqsədi ilə bu ölkələr yerli xalqların tarixini, mu-
siqisini və rəqslərini əksetdirən möhtəşəm şou-
proqramlar hazırlayırlar [5].
Problemin ölkədə vəziyyəti. Respublikamızda
mədəni ehtiyatların qorunmasına və səmərəli isti-
fadəsinə mühüm diqqət yetirilir. İlk dəfə 10 aprel
1998-ci ildə “Tarixi mədəniyyət abidələrinin qo-
runması” haqqında Azərbaycan Respublikasının
qanunu qəbul olunmuşdur [3]. Qanunun 19-cu
maddəsinə əsasən dövlət və ya bələdiyyə mülkiy-
yətində olan abidələrdən istifadə qaydaları və şərt-
ləri müəyyənləşdirilmişdir. Dövlət və ya bələdiyyə
mülkiyyətində olan dünya əhəmiyyətli daşınmaz
abidələrin və ya onların ayrı-ayrı hissələrinin ica-
rəyə verilməsi qadağan edilmişdir. İstənilən abidə-
dən (arxeoloji abidələr istisna olmaqla) elmi, mə-
dəni, dini, xidmət və turizm məqsədi ilə əlaqədar