~ 92 ~
Türkl
ərin əlində olmalıdır» şüarı ilə çıxış edirlər. Onlar bu fikirlərini
əsaslandırmaq üçün bir neçə arqument gətirirlər. Onlara görə Azərbaycan
Iranın tərkib hissəsidir və onun Ouzey hissəsi ruslar tərəfindən işğal
edildiyind
ən indi o da Irana birləşməlidir. Iranın bütövlüyünün və
dövl
ətçiliyinin sahibi Türklərdir və bu tarix yenidən bərpa edilməlidir. Bu fikri
ir
əli sürənlər Iran hökumətində təmsil olunan bir çox məşhur ziyalı və siyasət
adamları, Iran iqtisadiyyatında əsas rol oynayan iri sahibkarlar və bir qrup
tacirl
ər təbəqəsi olan Türklərdir ki, onlara Mərkəzçi və ya daha doğrusu,
x
əyali Irançılar deyilir. Bunlara cavab olaraq bildiririk ki, tutaq ki, Türklər
Irana tam hakim oldu. B
əs sonra? Farslar, ərəblər, kürdlər, bəluclar buna razı
olarlarmı? Və ya Elçibəyin dediyi kimi: «Biz onların üzərində ağamı olmaq
ist
əyirik? Yox, biz müstəmləkəçiliyin, şovinizmin nə olduğunu görmüşük.
Müst
əmləkəçilik, şovinizim həmin xalqın özünü faciəyə aparır… Bu bizə
lazım deyil… Bizə öz azadlığımız, öz müstəqilliyimiz yetər. Biz fars
şovinizminin əleyhinəyik, farsların yox».
Yararsız hədəflər bizi müqəddəs ideallardan yayındırmamalıdır.
Az
ərbaycan xalqı ayağa qalxıb öz azadlığını qazanmalı, öz torpaqlarına sahib
çıxmalı, öz dövlətini qurmalı və demokratik cəmiyyətə doğru irəliləməlidir.
Başqa bir qrup Irançılar da Iranda millət deyil, insan amilini əsas
götür
ərək Iranda demokratik bir rejimin hakimiyyətə gəlməsinə, bütün
xalqlara b
ərabər haqlar verilməsinə tərəfdar olan beynəlmiləlçi Irançılardır.
Bunlar qan etibaril
ə farslarla qaynayıb qarışmış, qohumluq münasibətləri
yaratmış, Iranın ictimai siyasi-həyatında iştirak edən bir qrup ziyalı, vaxtilə
solçu h
ərəkatlarda içtirak etmiş markisistlər və mücahidlərin
bir qismini təşkil
ed
ən metislərdir.
Bu iki qrup bir-birl
ərinin tam əleyhinə olduqlarına baxmayaraq hər ikisi
d
ə Güney Azərbaycanın Irandan ayrılıb tam müstəqil dövlət qurmalarının
əleyhinədirlər. Əgər birinci qrup bu və ya digər dərəcədə Iranda və
Az
ərbaycanda yaşayan Türklərin mənafeyini müdafiə edir və Iran deyil, sanki
x
əyali Turan dövləti yaratmaq istəyirlərsə, ikincilər demokratiya pərdəsi
altında tamamilə fars şovinizminə xidmət edirlər.
H
ər iki qrupu tənqid edən Elçibəy göstərir ki: «Bu tamamilə yanlış
baxışdır… Bu gün Iran-Azərbaycan birliyini ortaya atanlar xalqı aldadırlar…
O vaxt da Az
ərbaycan və başqa Türk dövlətləri Sovet Ittifaqının tərkibindən
çıxanda Türk-Slavyan birliyinin yaranmasını təklif edənlər vardı. Bu, baş
tutan iş deyil».
M
əlumat üçün onu da bildirək ki, vaxtilə Lenin də Türk-Slavyan birliyi
t
əklifini bəyənmiş və sonda Türk sosyalistlərini aldatmışdı.
~ 93 ~
Başqa bir qrup isə Güney Azərbaycanın tam müstəqilliyini tələb edir və
bu
yolda f
əaliyyət göstərir. Bunlar təklif edirlər ki, Güney Azərbaycan
m
əsələsinə tarixi dərslərdən nəticə çıxararaq millətin pəncərəsindən baxmaq
lazımdır. Bu qapalı pəncərə isə yalnız tam müstəqilliyə açılmalıdır.
Elçib
əy bütün bu qrupların irəli sürdüyü fikir və mülahizələrin
mahiyy
ətini şərh etdikdən sonra belə bir qərara gəlir ki: «Mən mü\stəqillik
fikirini üstün tuturam…
Güneyin azadlığı mənim idealımdır… Məsələnin
birc
ə yolu var: Güney Azərbaycan Dövlətinin yaranması!… Azərbaycan
müxalif
əti, AXC bütövlükdə bir təşkilat kimi Azərbaycanın Güneyinin
azadlığı, özünün tam müstəqil dövlətini yaratması uğrunda mübarizə aparan
bir t
əşkilatdır. Bu mübarizəni aparmışıq, aparırıq, aparacağıq da…
Az
ərbaycanın Güneyi Irandan ayrılıb müstəqil olmalı və iki müstəqil
Az
ərbaycan dövləti birləşib Bütöv Azərbaycana çevrilməlidir… Mən əminəm
ki, Güneyli soydaşlarımız öz gücləri ilə öz haqlarını alacaqlar. Azərbaycanın
Bütövlüyü is
ə gələcək problemdir. Bu çox böyük prosesdir. Tez-gec
Az
ərbaycanın hər iki hissəsinin ayrı-ayrı müstəqil dövlətlər olaraq birləşməsi
beyn
əlxalq aləmdə, BMT-də, başqa təşkilatlarda müzakirə ediləcək… Bu gün
bu m
əsələ gündəliyə gətirilməlidir.
Mövcud siyasi-inzibati bölünm
əni qəbul etməyən, Vətəni öz ruhunda və
m
ənəviyyatında birləşdirən çağdaş Azərbaycan Türkü artıq təkcə Güneyi,
yaxud
Quzeyi yox, Bütöv Az
ərbaycanı Vətən sayır və Bütöv Azərbaycana
sahib çıxmağı düşünür. Gedəcəyimiz yol da məhz budur. Böyük millətimizi
Müst
əqil, Demokratik və Bütöv Azərbaycana aparacaq bu yol ilk mərhələdə
Az
ərbaycanın Güneyinin Istiqlaliyyətindən keçir».
Heç şübhəsiz ki, Elçibəyin də dediyi kimi Azərbaycanın Güneyi özü öz
müq
əddəratını təyin edəcək. Ona heç kimin,
nə Qərbin, nə mücahidlərin, nə də
şahın oğlunun muxtariyyət vədləri və nə də kosmopolit Irançı metislərin
«demokratik rej
im» xülyaları lazımdır. Güney Azərbayucana müstəqillik
lazımdır. Tarixi siyasi şərtlər və dünyada gedən siyasi proseslər də bunu diktə
edir. Mövcud v
əziyyət istiqlalçıların xeyrinə inkişaf etməkdədir. Bu gün
Güney Az
ərbaycanın ən aparıcı təşkilatları istiqlalçı təşkilatlardır. Onların əsas
ideologiyası milliyətçilikdir. Belə təşkilatlardan biri məhz Güney Azərbaycan
Milli H
ərəkatıdır.
Güney Az
ərbaycanda istiqlalçı qüvvələr Milli Hərəkatın dinamizmini
t
əşkil edirlər. Hərəkatın əsas gücü istiqlalçı qüvvələrdir. Ona görə də
istiqlalçılar Azərbaycan Türk kimliyini qəbul edən
və bu yöndə mübarizə
aparan bütün t
əşkilatlarla, o cümlədən də Azərbaycanın Muxtariyyətini tələb
ed
ən siyasi təşkilatlarla iş birliyində olmalıdırlar. Çünki əslində bu qüvvələr