128
çatır. O xarakterik xüsusiyyətləri ilə fərqlənərək kifayət qədər
kölgəliyə dözür.
Bu bitki torpağa az tələbkardır. Qurdotu qumsal və gillicəli
torpaqlarda yaxşı inkişaf edir, şoranlığa dözür, turş torpaqlara sə-
pilmək üçün yararlıdır. Yoxsul torpaqlarda yaxşı quru ot məhsulu
verir. Qurdotu nəmliyi artıq olan torpaqlarda dözə bilmir, hərçənd
50 günə qədər su basmaya dözür. Paxlalı otların
digər növləri kimi
qurdotu torpaqdan çoxlu miqdarda kalium, fosfor, kalsium və
maqnezium tələb edir.
Səpindən sonra 1,5-2 ay müddətində tədricən inkişaf edir.
Cücərtilər səpindən 15-25 gün sonra əmələ gəlir. Cənub ərazilərdə
səpilən ili qurdotu toxum əmələ gətirə bilər. İkinci ili və növbəti
illər çox erkən yazda zoğlar əmələ gətirir və payızın sonuna qədər
inkişaf edir. Çiçəkləmiş vəziyyətdə çiçəklərin tərkibində mövcud
olan acı rəngləyici maddəyə görə qurdotunu mal-qara yemir. Bu
vaxt çiçək daşıyan budaqlarda sinil turşusunu qovub çıxardan
sianogen qlükozidinin izləri tapılır. Çiçəkləməyən vəziyyətdə
bütün növ kənd təsərrüfatı bitkiləri tərəfindən yaxşı yeyilir.
Həyatının 2-3-cü ili daha çox inkişaf edir. Yüksək xora verəndir.
Yarpaqların kütləsi yerüstü hissənin 50%-nə çatır.
Becərilmə aqrotexnikası. Qurdotu daha çox hallarda digər
çoxillik otların qarışığı ilə səpilir. Ot qarışıqları səpildikdə qurdotu
səpin normasının 25-30%-ni təşkil etməlidir. Yonca ilə qurdotu-
nun birgə səpinləri yaxşı nəticələr verir.
Bitki altına gübrə yonca və üçyarpaqda olduğu kimi verilir.
Torpağın becərilməsi örtük bitkisi üçün qəbul olunmuş texno-
logiya əsasında yerinə yetirilir.
Qurdotunun toxumlarını səpinqabağı skarifikasiya etmək (cız-
maq) zəruridir.
Təmiz halda səpilmiş qurdotunun quru ot üçün yığılması
çiçəkləməyə qədər həyata keçirilir. Biçindən və ot yığıldıqdan
sonra sahə ağır malalarla malalanır. Əsas gövdədəki paxlaların
qonurlaşdığı dövrdə toxum üçün biçin aparılır. Qurumuş kütlə
sahədən daşınır və tam qurumuş partlayan paxlalardan toxumlar
təmizlənir. Paxlaların quruması və yetişməsi eyni bərabərlikdə