!
Əgər bütün bu tədbirlər də müsbət təsir göstərməzsə, perspek
tivsiz olduğu üçün mübahisəni kəsərək, konvensiyamn pozulması
na görə günahı qarşı tərəfin üzərinə qoymaq lazımdır.
Suallarla aüşma da yanlış addım sayılır. Bu, konvensiyamn sual
lardan sui-istifadə yolu ilə pozulmasının ən aydın görünən nümu
nəsidir. Həm də burada birinci başlayan yox, hər iki tərəf günahkardır.
Taktiki üsul kimi burada suallara əhəm iyyət verilm əm əsi me
todikasından istifadə edilə bilər. Əgər opponent sualı «eşitmirsə»,
ya da, sadəcə, ona əhəmiyyət vermirsə, sualı təkrar etmək lazım
dır. Sualın təkrarı mütləq izahat və əsaslandırma ilə müşayiət olun
malıdır, məsələn: «Sualıma cavab almadığım üçün mən onu təkrar
etməyə məcburam».
Bunun da təsiri olmasa, sualın istənilən şəkildə təkrarlanması,
xüsusilə kütlə qarşısında çıxış zamanı, sizin öz mövqeyinizə mənfi
təsir göstərə bilər, çünki istənilən təkrar dinləyicilərdə qıcıqlanma
yaradar.
Müstəsna hallarda, sual xüsusilə mühümdürsə, əlbəttə, onu tək
rar etmək olar, lakin bu halda mütləq «Bu sual prinsipial əhəmiy
yətə malik olduğu və mən də ona cavab almadığım üçün...» izahatı
ilə müşayiət oluna bilər. Lakin ən yaxşısı həmin sualı, sadəcə, başqa
formada, yenildən quraraq, yaxud hissələrə ayıraraq verməkdir.
Əgər bu üsullar da nəticə vermirsə, sualı müzakirədən çıxar
maq məqsədəuyğundur, lakin elə etmək lazımdır ki, bununla «bəzi
mənfəətlər» əldə etmək və qarşı tərəfin «bostanına daş atmaq»
mümkün olsun.
Dolayısı ilə verilən m ücərrəd suallar, yəni mübahisə mövzu
suna birbaşa aid olmayan suallar da suallardan taktiki istifadəyə
aid edilə bilər. Onlar reqlamenti uzadır və müzakirəni əsas möv
zudan yayındırır.
Suala sualla cavab verilməsi də taktiki məqsədlərə xidmət edir.
Belə cavablar heç nəyi aydınlaşdırmır, yalnız konstruktiv dialoq
aparmağı çətinləşdirir. Bu baxımdan onları yersiz hesab etmək olar.
Nəhayət, suallardan taktiki istifadəyə aşağıdakı fəndləri: audi
toriyaya verilən sualları, ümumiyyətlə, heç bir cavab tələb etməyən
sualları (ritorik suallar), heç kimə ünvanlanmayan sualları, özü-
285
özünə cavab verən sualları, ümumiyyətlə, hər hansı cavabı olma
yan (olması mümkün olmayan) sualları, zarafat-sualları, fəndləri,
kazuistik və təcrübəyə əsaslanmayan sualları da aid etmək olar.
Suallara mücərrəd mülahizələr, boşboğazlıq, məsələyə dəxli
olmayan sözlər, zarafatlar, mimikalar, jestlər, üz-göz əyişdirmələri
və s. yox, yalnız qətiyyətlə təsdiq edilən hökmlər cavab ola bilər.
Əsaslandırma fəndləri və üsulları
Bəzi taktiki üsulları qanu
ni fəndlər, bicliklər kimi təfsir etmək mümkündür. Qanuni(loyal)
fəndlər qeyri-qanunilərdən (qeyri-loyal) onunla fərqlənir ki, onlar
səmərəli təşkil edilmiş əsaslandırmanın başlanğıc qaydalarını və
konvensiyasını pozmur.
E tirazın gecikdirilm dsi (uzadılması) - elə fənd növüdür ki,
mürəkkəb vəziyyətdə qarşı tərəfin dəlilinə layiqli cavabı həmin
anda tapıb vermək çətin olur. Bu halda cavab gecikdirilir, qarşı
tərəfin məsələyə bələdlik səviyyəsini müəyyənləşdirəcək suallar,
dəlilin özünə aid suallar və s. verilir.
Göstərilən üsulun tətbiqində qanunilik (loyallıq) və qeyri-
qanunilik(qeyri-loyallıq) ölçüsü olduqca şərtidir. Əgər gözlənilməz
sual nəticəsində şok (pərtlik) yaranmışdırsa, onda özünüzə gəlmək
üçün vaxt qazanmağınız tamamilə yolveriləndir.
Gözlənilməz dəlil, sadəcə, əlavə izahat verilməsini tələb edə
bilər. Bu kimi hallarda, yəqin ki, etirazın gecikdirilməsi tamamilə
yerinə düşər. Lakin qarşı tərəf qüvvətli dəlilə cavab verməkdən
tamamilə qaçmağa çalışırsa və bu məqsədlə reqlamentin uzadıl
masından istifadə edirsə, bu üsul qeyri-qanuni hesab edilə bilər.
Təzyiqin artırılması taktiki üsulunun tətbiqi zamanı dəlillər
silsiləsindəki hər bir dəlil özündən əvvəlkindən daha qüvvətli,
əhəmiyyətli və əsaslandırılmış olmalıdır.
Belə sistem qarşı tərəfin ona çətinlik yaratmış hansısa sualı
ört-basdır etmək, cavabdan qaçmaq təşəbbüsünün dərk edilməsi
zamanı işə salınır. Bu halda təzyiq, dəlillərin məhz bu hissəsinə
basqı taktikası əsaslandırılmış olar.
Belə əsaslandırmanın məqsədi aydın və şəffafdır: qarşı tərəfin
dəlillər sistemindəki zəif bəndi axıradək «sıxmaq», təşəbbüsü
əldən verməmək, elə bu mərhələdəcə qalib gəlmək.
286
Nəzərdən keçirilən üsulun qanuni, yaxud qeyri-qanuni olması
da olduqca şərtidir və əsaslandırmanın əxlaqi sahəsinə aiddir.
Əgər qarşı tərəf, boks terminlərindən istifadə etsək, nokdaun-
dadırsa, ona özünə gəlmək üçün vaxt vermək, yoxsa «son zərbə»ni
vurmaq sizin əxlaqi keyfiyyətlərinizin seçimidir.
Əgər qarşı tərəfin dəlillər sistemindəki zəif bənd sizin məqsəd
yönlü fəaliyyətiniz nəticəsində aşkar olmuşdursa, bu zaman həmin
sistem yeni dəyər qazanır - onun darmadağın olması taktikanın zə
ruri şərtinə çevrilir.
Tələ - bu üsul - bu dəlil qarşı tərəfi müəyyən mövzu sahəsinə
cəlb etmək üçün xüsusi olaraq dövriyyəyə buraxıla bilər.
Əsaslandırma üsulu kimi tələ çox m üxtəlif şəkilli ola bilər.
Məsələn, qarşı tərəfin diqqətini dəyişdirmək məqsədilə, özünüzün
guya zəif cəhətinizi - «axilles dabanınızı» təsvir etməklə fikirləri o
hissəyə yönəltmək.
Bu, aşağıdakı faydalan qazanmaq imkam yaradır:
1) opponentin fəaliyyəti müəyyən mənada nəzarət altında olur;
2) o sizin əvvəlcədən hazırladığınız sahədə dəlillər mübadilə
sini həyata keçirir;
3) opponentin diqqəti sizin mövqeyinizin həqiqətən zəif hissə
lərindən yayındınlır;
4) qarşı tərəfə təqdim edilmiş suallann gücləndirilm iş m üza
kirəsi mübahisəyə aynlm ış vaxtın limitinin, sadəcə, bitməsinə
səbəb olur. Bəzən məğlubiyyətdlən qaçmaq üçün məhz bu tələb
edilir.
Tələ qarşı tərəfin təzyiqinə, yaxud onun qeyri-qanuni fəndlərinə
qarşı müdafiə reaksiyası da ola bilər.
Belə ki, əgər qarşı tərəf sizin istənilən dəlilinizə qarşı onun
isbatsız olduğunu söyləyirsə, onda onun əsaslandırmasını məhz
onun özünə qarşı çevirmək və bununla onu özünün qurduğu tələyə
salmaq lazımdır.
Məsələn, əgər mübahisədə hər şeyi tamamilə inkar edən qarşı
tərəfin mövqelərini sarsıtmaq üçün mühüm olan bir fikri yeritmək
lazım gəlirsə, onu sizin öz mövqeyinizə zidd olan hökm şəklində
irəli sürmək lazımdır.
287
Yüklə Dostları ilə paylaş: |