T.D.Ağayev,Ş.Ə.Əhmədov,T.A. Xəlilov
17
fövqəladə şəraitlərin ağır nəticələrinin minimuma endirilməsi
məsələsinin aktuallığı mövcuddur. Şərtsiz (mütləq, qəti, tam)
təhlükəsizliyin konsepsiyası bu yaxınlara qədər dünyada qurulan
təhlükəsizlik normativlərinin bazisi sayılırdı. Qəzaların qarşısını
almaq üçün əlavə texniki qurğular tətbiq olunurdu: belə ki,
təhlükəsizliyin mühəndis sistemləri, nizam – intizamın yüksək
səviyyəsini təmin etmək məqsədilə təşkilati ölçülərdən istifadə
edilirdi. Hesab olunurdu ki, belə mühəndis determinist yanaşma
ətraf mühitə insan üçün gözlənilən hər təhlükəni istisna edir.
Son onilliklərə qədər belə yanaşma özünü doğruldurdu.
Lakin bu gün istehsalın misilsiz mürəkkəbləşməsi və prinsip
etibarilə yeni texnologiyaların yaranması, energetik və nəqliyyat
komunikasiyaları şəbəkəsinin artması ilə əlaqədar məqbul
təhlükəsizlik konsepsiyası biosferin və texnosferin daxili
qanunlarına qeyri – adekvat olub. Maddi rifahın yaradılması
naminə insanın hər bir fəaliyyəti enerjinin istifadəsi ilə müşahidə
olunur, mürəkkəb texniki sistemlərlə əlaqələndirilir, ətraf mühitin
və onun müdafiəsi isə ətraf mühitin və səhhətin vəziyyətinin
göstəriciləri ilə xarakterizə edilmir, lakin təhlükəsizliyin texniki
sisteminin effektivliyi ilə ölçülür, yəni sırf mühəndis sahəli
xarakter daşıyır. Əgər qəzaların qarşısının alınmasının texniki
sistemlərinə hər dəfə maliyyə qoyuluşunu artırsaq, onda məcbur
olarıq ki, sosial proqramların maliyyələşdirilməsini azaldaq, bu isə
insan ömrünün qısaldılması və keyfiyyətinin aşağı düşməsinə
gətirib çıxarır. Buna görə də cəmiyyət real həqiqətin məqbul
təhlükəsizliyinin yaradılmasının mümkünsüzlüyünü anlayıb. Hal –
hazırda təhlükə amillərinin risk səviyyəsi elə həddə gətirilməlidir
ki, ona “məqbul” kimi baxılsın. Onun məqbulluğu iqtisadi və
sosial mülahizələrlə şərtlənməlidir (uzlaşmalıdır). Bu o deməkdir
ki, təsərrüfat fəaliyyəti ilə şərtlənən təhlükə amillərinin risk
səviyyəsi “məqbul” qəbul edilə bilsin. Yəni, “məqbulluğun”
kəmiyyəti (realizasiya ehtimalı və ya mümkün ziyan) o qədər
kiçikdir ki, bu halda maddi və sosial nemətin alınması xatirinə,
insan və ya cəmiyyət bütövlükdə riskə getməyə hazırdır.
İqtisadi baxımdan inkişaf etmiş dövlətlərdə məqbul riskin
konsepsiyasının istifadəsi mövcuddur. Misal üçündemək olar ki,
Ekoloji təhlükəsizlik
18
Rusiyanın siyasəti digər ölkələrə nisbətən daha çox məqbul
təhlükəsizlik üzərində qurulur.
Buna görə də ilk mərhələdə iqtisadi riskin müxtəlif
səviyyələrinin məqbulluğunu qiymətləndirəndə ancaq ziyan
törədən nəticələrin baxılması ilə kifayətlənmək olar, çünki onlar
sonluqda ölüm hadisələrinə gətirib çıxarır. Bu göstərici üçün
yetərincə etibarlı statistik rəqəmlər məlumdur. Onda “ekoloji risk”
anlayışı aşağıdakı kimi formalaşdırılır: bu amilin intensivliyinin
normalaşdırılmış kəmiyyətinə, vaxtın müəyyən edilmiş vaxt
intervalında zərərli ekoloji amilin təsiri nəticəsində ölüm
hadisələrinin sayı ilə ifadə olunan mümkün ziyanın kəmiyyətinin
nisbətidir.
Ekolokji risk – təsərrüfatin və digər fəaliyyətin neqativ
təsiri ilə yaranmış və insan, təbii mühit üçün qeyri əlverişli
nəticələrə malik hadisələrin baş vermə ehtimalıdır.
-
Beləliklə, ekoloji riskin müəyyənləşdirilməsi ölüm
sonluqları ilə qutaran ziyanlı ekoloji nəticələrinin nisbətinin
təhlilinə və zərərli ekoloji təsirin və onun komponentlərinin
kəmiyyətcə qiymətləndirilməsinə əsas diqqət yetirilməlidir.
Cədvəl 1.1
Ekoloji risk mənbələri
Ekoloji risk faktorları
Təbii təsirlər
Zəlzələ, vulkan püskürmələri,
daşqın, tufan, təbii yanğılar və s.
Ətraf mühitə texnogen təsir
Su hövzələrinin, atmosfer
havasının zərərli maddələrlə,
torpağın istehsal tullantıları ilə
çirkləndirilməsi və s.
Təbii mühitə antropogen təsir
Faydalı qazıntılar çıxarılarkən
landşaftların dağılması, süni su
hövzələrinin yaradılması, intensiv
meliorasiya, meşələrin məhvi və
s.
Fəaliyyətin müxtəlif növləri ilə bağlanan ekoloji riskin
ictimai məqbulluğu psixoloji, sosial və iqtisadi amillərlə
T.D.Ağayev,Ş.Ə.Əhmədov,T.A. Xəlilov
19
müəyyənləşdirilir. Ekoloji riskin yaranma faktorlarına (amillərinə)
təbii, texnogen və antropogen faktorlar aid edilir (cədv.1.1).
Ekoloji riskin qiymətləndirilməsi və idarə edilməsi
Ətraf mühitin və əhalinin təhlükəsizlik konsepsiyasına
müvafiq olaraq ekoloji riski idarəetmə sahəsində praktiki fəaliyyət
elə qurulmalıdır ki, cəmiyyət təbii sərvətlərin mümkün qədər çox
cəmini əldə edə bilsin.
Ekoloji riskin idarə edilməsində onun qiymətləndirilməsi
əsas rol oynayır. Ekoloji riskin qiymətləndirilməsində insanlar
üçün risk iki kateqoriya ilə ifadə olunur:
İndividual (fərdi) risk - insanın öz fəaliyyəti zamanı müəyyən bir
təsirə məruz qalması ehtimalı kimi müəyyənləşdirilir;
-
Sosial risk - bir qəza hadisəsi ehtimalı ilə həmin qəza
zamanı
həlak
olan
insanların
sayı
arasındakı
nisbətlə
müəyyənləşdirilir.
Ekoloji riskin qiymətləndirilməsi – müxtəlif çirkləndirici
və digər maddələrin ətraf mühitə potensial mənfi təsirinin
qiymətləndirilməsi üçün fakt və elmi proqnozlardan istifadə
olunan elmi tədqiqatdır.
Adətən risk qiymətləndirilərkən iki kəmiyyətlə W- hadisə
ehtimalı və X – nəticələrlə xarakterizə edilir : R = W
∙X
Bu gün ekoloji riskin qiymətləndirilməsi – insan sağlamlığı üçün
risk faktorunu təyin etməyə, onun nisbətini müəyyənləşdirməyə
və həmin baza üzərində riskin minimuma endirilməsinə dair
fəaliyyətin üstünlüyünü , birinciliyini təsvir etməyə imkan
yaradan yeganə analitik alətdir.
Ekoloji riskin qiymətləndirilməsinin təxmini ardıcıllığı:
-təhlükənin ilkin identifikasiyası;
-təhlükə mənbəyinin və onunla əlaqədar olan ziyanın təsviri;
-normal iş şəraitində riskin qiymətləndirilməsi;
-istehsalda
ehtimal
olunacaq
qəza
halları
riskinin
qiymətləndirilməsi;
-qəza hallarının inkişafının mümkün ssenari spektrləri;
-riskin ehtimal analizi və statistik qiymətləndirmə.
Riskin qiymətləndirilməsində bir neçə mərhələ və ya
elementləri göstərmək olar:
Dostları ilə paylaş: |