Müqayisəli leksikologiya
da tarixi leksikologiya
üçün sanki məhək daĢı rolunu oynayır. Müqayisəli
leksikologiya qohum dillərin tarixi və təsviri leksikasını
müqayisə edir. Belə ki, hər hansı bir leksemin bir dildo
mənasını müəyyənləĢdirmək üçün onun qohum dildəki
mənası ilə müqayisə edilir. Belə müqayisə elmi məqsəd
daĢıyır. Belə ki, müqayisə nəticəsində məlum olur ki,
qohum dillərin leksik tərkibində tarixi yaxınlıq, eynilik
olmuĢdur. Zaman keçdikcə, qohum dillər arasında
diferensial cəhətlər çoxaldıqca dil vahidləri – o
cümlədən də sözlər arasında mənaca uzaqlaĢma baĢ
vermiĢdir. Məsələn, aĢağıdakı sözlərə diqqət edək:
tatarca
tütün
yakmaq
yaĢ
qart
Azərbaycanca
Tüstü
Yandırmaq
Gənc-cavan
Qoca
Bu sözlərin müqayisəsindən aydın olur ki, tatar
dilində iĢlənən həmin sözlər dilimizdə ya nə vaxtsa
iĢlənmiĢ – həmin mənanı ifadə etmiĢ, ya da bu gün baĢqa
mənada iĢlənir. Buna görə do nüqayisəli leksikologiya
üçün, öz nəzəri nəticələrini yoxlamaq üçun ən tutarlı
mənbə tarixi leksikologiyadır
LEKSĠKOLOGĠYANIN ġÖBƏLƏRĠ
Dilçiliyin ilkin inkiĢaf mərhələsində sözlə bağlı
sahələr bir- birindən təcrid edilməmiĢdi. Amma zaman
keçdikcə, dilçilik özü inkiĢaf etdikcə sözə yanaĢma
mövqeləri, onu qiymətləndirmə yollan, mənalandırma
məqamları müxtəlifləĢdi. Buna görə də leksikologiyanın
öz daxilində müstəqil Ģöbələr yarandı. Leksikologiyanın
Ģöbələri
aĢağıdakılardır:
at
semasiologiya,
v)
onomastika. v) frazeologiya, aj leksikaqrafıya
Bu sahələrin hər biri geniĢ monoqrafik tədqiqat
obyektidir. Bunların hər biri haqqında geniĢ elmi
tədqiqat əsərləri və dərsliklər yazılmıĢdır.
Burada isə bu sahələr haqqında qısa məlumat
verməklə kifayətlənmək lazım gəlir.
Semasiologiya (sema – yunança məna, iĢarə, logos
– elm deməkdir) sözün mənası haaqmda elmdir.
Leksikologiyanın
daxilində
belə
oır
Ģöbənin
yaranmasına no ehtiyac var? Məlumdur ki, leksikologiya
və semasiologiyanın hər ikisinin vahidi sözdür. Lakin
leksikologiya sözə bir lüğəti vahid kimi yanaĢıb, onun
formalarını, morfem tərkibini öyrənir. Söz
yaratma,
söz
formalarının
yaranması,
konversiyası, leksik və qrammatik keyfiyyət alması, avto
və monosemantik səviyyələr məhz leksikologiyada
öyrənilir. Lakin sözlər eyni bir formada, eyni leksik
qrammatik səviyyədə qalmır. Funksional fəaliyyətlə
əlaqədar olaraq onlar yeni məna və məna çalarlığı
(sözlərin üslubi layları) kəsb edir ki, onları
leksikologiyanın meyarı ilə öyrənmək mümkün deyil.
Ona görə də sözlərin daxili mahiyyətinə nüfuz edə bilən
bir sahənin - semasiologıyanın meydana gəlməsi luzumu
yaranır. Hətta bəzi tədqiqat əsərlərində frazeoıogıyanı da
semasiologiyanın bir qolu hesab edirlər.
Leksikologiya ilə semasiologiya arasında qəti
sərhəd do qoymaq olmaz. Belə ki, sözlərin bəzi qrupları
(tabu, evfemizm, arqo və jarqonlar) hər iki elm sahəsinin
birləĢməsini tələb edir. Semasiologiya sözün funksional
fəaliyyəti zamanı kəsb etdiyi mənaları, onun daxili məna
və geniĢ mahiyət dəyiĢikliyim öyrənir. Bu səbəbdən də
sözlərin məna qrupları, üslubi laylan kimi sahələr
semasiologiyanın sahəsinə aiddir. Bu haqda söz
bəhsində geniĢ danıĢacağıq.
Onomastika. Ġngiliscə – onomastica, fransızca –
onomas- tigue, almanca – onomastik adlanan bu elm
sahəsi 'unanca – onuma xüsusi ad haqqında <*1m
deməkdir. Bütün saiıoıordo termin elmi anlayıĢı dəqiq
ıtadə etməlidir. Amma ümumi dilçilikdə, habelə
Azərbaycan dilçiliyində bu termin müxtəlif cür –
onomosologiya, onomologiya, onomotologiya və s. kimi
adlanır Onomastika dedikdə adĢtinaslıq da yada düĢür.
Belə ki, böyük bir zümrənin adlar sistemi onomastika
üçün əsas obyekt təĢkil edir. Məs. antroponimika (Ģəxs
adları), toponimika (yer adları), oykonimuca (Ģəhər və
kənd adları), fitonimika. (bitki adları), kosmonımıka
(səma cisimlərinin adları), hıdronimika (dəniz, çay və
gol adları) və s. onomastikan.n daxili Ģöbələridir.
Onomastikanm
bütün sahələrinin eyni dərəcəli
əhəmiyyət daĢıdığını demək olmaz. Belə ki,
kosmonimika ilə toponimikanın mahiyyəti, bir xalqın
tarixini öyrənmək üçün əhəmiyyəti eyni deyil.
Antroponimika – Ģəxs adları, familiyalar, təxəllüslər və
s. -dən bəhs edir.
ġəxs adlarının və familiyalarının öyrənilməsi təkcə
dilçilik üçün deyil, tarix, etnoqrafiya, ədəbiyyatĢünaslıq
və s. uçün də
böyük əhəmiyyətə malikdir. ġəxs adları, müəyyən
mənada, tarixi kateqoriyadır. Yəni hansı bir xalqın
vəziyyəti, dünyagörüĢü, məiĢat tərzi və təsərrüfat həyatı
və s. Ģəxs adlarının yaranmasında xüsusi rol oynayır.
Ġslam dinini qəbııl edənə qodər yalnız öz adlarımız –
Qazan, Beyrək. Tural, Tarakünə və s. mövcud idi. Ġslam
dinini qəbul etdikdən sonra Allahqulu, Ġmamqulu,
Hosonqulu, Hüseynqulu, Əliverdi, Allahverdi və s. adlar
qoyuldu.
Dostları ilə paylaş: |