Yeni latın əlifbasına keçmək haqqında
I türkoloji
qurultayın qərarı olmasına baxmayaraq, hələ də bəzi
mühafizəkar mətbuat orqanları ərəb əlifbası ilə çıxırdı,
hətta bəzi qəzet və jurnalların yarısı ərəb, latın əlifbası ilə
çap edilirdi. 1929-cu il latın qrafikasına keçidin qəti və
dönüĢ ili oldu.
Bütün türk xalqlarının yeni latın əlifbasına
keçməsi dünyada güclü əks-soda doğurmuĢdu. Fransa
ĢərqĢünası prof. Mosinyon ərəb əlifbasından yeni
əlifbaya keçən Azərbayçan xalqının bu qəti addımlarını
alqıĢlayır və onun bütün türk xalqları
üçiin bir ömək
olduğunu qeyd edirdi.
Latın əlifbasının qəbulundan az sonra Ģəxsiyyətə
pərəstiĢ dövrü baĢlandı. Stalin istibdadı dövründə milli
dil, milli xüsusiyyət haqqında danıĢmaq burjua
millətçiliyi adlandırılır və təhdid edilirdi. Buna görə də
latın əlifbasından dərhal 1939-cu ildə Kirili əlifbasına
keçməyi bir tarixi zərurət kimi meydana atdılar. Məcburi
surətdə rus qrafikasını bizə qəbul etdirdilər.
1939-cu ildə kirill əlifbasına keçərkən dilimizdə
səsi olmayan iĢarələri (u, m və s.) də qəbul etməli olduq.
Kim bu hərflərin əleyhinə danıĢa bilərdi?! Bu iki hərf
1949-cu
ilo qədər, «, to, cisə 1959-cu ilo qədər
əlifbamızda qaldı.
Ġndi xalqımız yenidən latın əlifbasına qayıtmıĢdır.
ORFOQRAFĠYA
Molumdur ki, qrafikanın vo əlifbanın olması hələ
sabit ümumi yazı demək deyildir. Bilirik ki, hər bir səsin
müxtəlif iĢarəsi vardır. Məs., «a» səsinin A, a.
A, a;
«d»
səsinin D, d,
D, d;
«r» səsinin R, r,
R, r
və s.formaları
vardır. Bu iĢarələrin hamısı həmin səsin qrafemi adlanır.
Qrafemlərlə yazmaq olmaz. Məs.,
dartmaq sözünü
«dArTmaQ» Ģəklində yazmaq olmaz. Doğrudur, sözü
oxumaq olur. Amma burada müəyyən sistem yoxdur.
Müoyyon sistem üçün konkret olaraq qrafemin konkret
Ģəkilləri götürülməlidir. Buna alloqraf deyilir.
Yuxarıdakı sözün
1
səhv cəhəti onda idi ki, alloqraflar
uyğunlaĢdırılmamıĢdı. Əgər dilçiliyin xüsusi sahəsi olan
orfoqrafıya (yunança orpho – düzgün, graphe – yazıram)
olmasaydı, onda alloqrafları uyğunlaĢdırmaq
zəruriliyi
olmazdı. Beləliklə, hərfin qrafiki iĢarələrilə konkret
formaları bir-birinə qarıĢardı.
1
Qrafem
alloqraf
münasibəti orfoqrafiyanın
elmi-nəzəri proolemidir Orfoqrafiyanın tətbiqi-mədəni
cəhəti də vardır. Orfoqrafıya
tətbiqi-mədəni cəhətdən
ümumi mədəniyyətin ayrılmaz hissəsidir.
Orfoqrafıya mədəniyyətin tərkib hissəsi olmaqla
yanaĢı, odəbi dilin normalarının sabitləĢməsinə də
kömək edir. Hər hansı bir dildə morfoloji prinsipə
əsaslanan orfoqrafıya həmin dilin ədəbi normalarının
hamı tərəfindən eyni cür qəbul edilməsini Ģərtləndirir.
Yuxarıda orfoqrafıya haqqında danıĢarkən bu iki sahə
arasındakı əlaqə və münasibətdən bəhs etmiĢ və
göstərmiĢik ki, bunların biri digərinə tabe olmamalıdır.
Yəni nə danıĢdığımız kimi yazmalı, nə yazdığımız kimi
danıĢmalıyıq.
Orfoqrafıya da sərbəst ola bilməz. Əgər orfoepiya
' Н и к о л а е в с к а я
Т .
М .
Описание единиц,
письменной формы русского языка (в книге опыт описания
русского языка в его письменной форме. М., 1964 г. стр. 10.250)
normalarının pozulması o
qədər də böyük qüsur hesab
edilmirsə, orfoqrafiya normalarının pozulması ciddi
qüsur hesab edilir. Orfoqrafıya qaydaları elmi nəzəri
cəhətdən əsaslandırıldıqdan sonra dövlət tərəfindən
xüsusi qərarla qanunlaĢdırılır.
Bundan sonra onun
pozulmasına yol verilmir. Sabit orfoqrafıya qaydaları
aĢağıdakı xüsusiyyətlərə malik olur:
1)
Orfoqrafıya
sabit
olub,
onun
dəyiĢdirilməsi (pozulması), müxtəlif cür yozulması
qadağandır.
2)
Hamı vahid orfoqrafıya qanunlarına əməl
etməlidir.
3)
Ġstər yazıda, istərsə də mətbuatda vahid
orfoqrafik qanunlar iĢlənməli, hamı tərəfindən baĢa
düĢülməlidir.
4)
Orfoqrafıya dilin və qrafikanın əsas
xüsusiyyətlərini əks etdirməlidir.
5)
Orfoqrafiya ədəbi dilin inkiĢafına bağlı
olaraq zaman-zaman dəyiĢilməli, yeniləĢməlidir. Yoxsa
ədəbi dil inkiĢaf edib
irəliləyər, onun orfoqrafiyası iso geri qalar,
beloliklo, dillo orfoqrafiya arasında əlaqo itər.
Dostları ilə paylaş: