Azərbaycan
dilçiliyində
həmiĢə
espirator
nəzəriyyəsi əsas götürülmüĢdür. Fonetistlərdən Ə.
Dəmirçizadə, A. Axundov
da birinci nəzəriyyəni əsas
götürmüĢlər.
Hecanın saitlə və ya samitlə baĢlaması, saitlə və ya
samitlə qurtarması meyarı ilə hecalar açıq və qapalı,
örtülü və örtusüz olaraq beĢ növə bölünür. Beləliklə:
1.
Tək sait – saf heca, örtüsüz, açıq heca
hesab olıınur. Məs;
a- dam.
2.
Əgər heca saitlə qurtarırsa, açıq heca
hesab olunur. Məs.,
baba, nə-nə, xa-la
və s.
3.
Əgər heca samitlə qurtarırsa, qapalı hesab
olunur. Məs.,
qardaş, Ək-bər, sağ-Iam.
4.
Əgər heca saitlə baĢlayırsa, örtüsüz hesab
olunur. Məs.,
ət, ol, ər
və s.
5.
Əgər heca samitlə baĢlayırsa,
örtülü
hesab edilir. Məs.,
dörd, ba-ba, bu
və s.
Çox vaxt saitlərlə samitləri fərqləndirərkən əsas
əlamətlərdən
biri kimi, onların heca əmələ gətirməsi
qabiliyyəti nəzərdə tutulur.
Bir hecadan ibarət olan
sözlərdə, əlbəttə, heca əmələgətirmə funksiyasını sait
yerinə yetirir. Bəzi hallarda samit səslər də heca əmələ
gətirə bilir. Məs: alman dilində çoxhecalı sözlərdə (m, b,
n) sonorları sait düĢməsi nəticəsində heca əmələ gətirir.
Məs: Die tafel sözündə axırıncı
e(o)
saiti düĢəndə söz
Die ta-fl kimi hecalanır.
VURĞU
Sözdə səsin, cümlədə isə müəyyən bir sözün
baĢqalarına nisbətən daha
qüvvətli dcyilməsinə vurğu
deyilir. Söz vurğusu yuxarıda dediyimiz kimi, hər hansı
bir səsin yüksək tonla deyilməsi əsasında baĢ verir.
Dünyanın müxtəlif dillərində vurğu müxtəlif xarakterdə
olur. Məs., Azərbaycan dilində vurğu əsasən, sözün son
hecasına düĢür. Rus dilində müxtəlif hecaya düĢür. Məs.,
Kira, Lira
sözlərində vurğıı birinci hecaya;
Ma- rusya,
biblioteka
və s. sözlərdə orta hecaya;
Moskva, reka. Usa
və s. sözlərdə isə sözün son hecasına düĢür.
Rus və baĢqa dillərdə vurğu sözün mənasını
dəyiĢir. Mas.,
/omok
– qıfıl,
zamok
– qala
mı/ka
– un,
Dostları ilə paylaş: