qaydaları ilə prinsiplərini eyniləĢdirmək olmaz.
Prinsiplər ümumi və universal cəhət olub bütün dillərə
aiddir. Yəni bütün dillərin ümumi orfoqrafik prinsipləri
vardır. Bu prinsiplərin hər
biri konkret dillərə tətbiq
edilərkən aparıçı rol oynayır. Belə ki, Azərbaycan
dilində fonetik prinsip aparıcı olduğu halda rus dilində
morfoloji, ingilis dilində tarixi-ənənəvi prinsip aparıcı
rol oynayır.
Orfoqrafiya qanunları tərtib edilərkən aĢağıdakı üç
prinsip əsas götürülür: a) fonetik; 2)
morfoloji; 3)
tarixi-ənənəvi.
Fonetik prinsip.
Bu prinsip orfoqrafiyanı orfoepi-
yaya yaxınlaĢdırır. Bu mütərəqqi haldır ki, danıĢıq ilo
yazı arasında fərqlər azalır. Lakin milli ədəbi dildə hələ
do yaĢamaqda olan dialekt ünsürləri fonetik prinsipi
orfoqrafiya üçün əsas götürməyə imkan vermir. Yəni
xalq danıĢıq dilindəki müxtəliflik orfoqrafıyaya gətirilə
bilməz. Belə ki, danıĢıqda «gələcək», «goləjək»,
«gəlicek», «gələcax», «golecəx» və s. kimi formalar
mövcuddursa, onu yazıda yalnız bircə formada vermək
lazımdır. Deməli, hər kəs danıĢdığı
kimi yazsa, onda
hərc-mərclik yaranar Bunu aradan götürmək üçün baĢqa
prinsipdən –
morfoloji prinsipdon
istifadə etmək
lazımdır.
Bu prinsipin tələbinə
görə söz deyildiyi kimi,
deyil, morfem Ģəklində və o konkret morfem kimi qəbul
edildiyi formada yazılır. Bilirik ki, çıxıĢhq hal Ģəkilçisi
«-dan», «-don»
qəbul edilmiĢdir. Ġndi onu sözlərə yalnız
bu Ģəkildə əlavə etmək lazımdır. DanıĢıqda «nan»
iĢlodilməsino baxmayaraq, yazıda
«dan» forması iĢlədilıı
atamdan, əlimdon, damdan,
Qurbandan
vo s.
Kök morfemlər do oslindo olduğu kimi yazılır.
Mos., dilimizdə
deyi!
sözü bir çox formada
(degil, dögül,
döy, döy/ü, dögür, doyir, dəyi/, döyülü
və s.) iĢlədilir.
Halbuki, bunun bircə morfem forması vardır –
«deyil»!
Morfoloji prinsip ədəbi dil normalarının sabitləĢməsinə
və inkiĢafına çox kömək edir.
Bəzi sözlər nə müasir vəziyyətdəki tələffüzü, nə də
morfem tərkibini nəzərə alaraq yazılır. Bu, hər hansı bir
sözün tarixən, ənonovi olaraq necə deyildiyi kimi yazılır.
Bu prinsipin orfoqrafıyada geniĢ tətbiqi, müəyyən
mənada nisbi xarakter daĢıyır. Məs., fransız dilinin
orfoqrafiyasında bu prinsip apayrıcı rol oynadığı halda,
Azərbaycan dilində o qədər də geniĢ tətbiq edilmir. Məs.,
Azərbaycan dilində bir sıra sözlər indi tələffüz edildiyi
kimi deyil, tarixən iĢlədildiyi kimi yazılır.
Əlbətdo
–
əlbəttə, köynəy – köynək, pıçaq – bıçaq
və s Rus dilində
hamı
Москва, основной
dediyi halda, tarixən iĢlədildiyi
formada
Москва, основной
və s. kimi yazılır.
Qrafikanın, orfoqrafiyanın, orfoepiyanm üçünün
birləĢdiyi bir dilçilik sahəsi vardır ki, bu da transkripsiya
adlanır, Bu söz latınca transkriptio –
sözündən olub,
səslərin danıĢıqda düzgün ifada *>'*-malannı göstərən
iĢarələr sistemindən ibarətdir. TransKripsiyanın iki növü
vardır: 1. Fonoloji; 2. Fonetik.
Dostları ilə paylaş: