12
Yaşamaq uğrunda mübarizə nəticəsində, avstrolopiteklərin həyatı
tədricən dəyişmişdir. Özünə qida əldə etmək üçün onlar ağaclara
dırmaşmaqdan düzənliklərdə yeriməyə keçmişlər (buna coğrafi mühitdəki
dəyişikliklər də təsir edirdi). Bədənin şaquli vəziyyət alması, başın dikliyi
beynin inkişafına da təsir etmişdir. Beləliklə, düz yeriməyi öyrənmək sonrakı
təkamül üçün çox qiymətli hadisə olmuşdur. Lakin bütün bunlar yenə də
insanın əmələ gəlməsində başlıca və həlledici amil kimi qiymətləndirilmir.
F.Engels özünün «Meymunun insana çevrilməsi prosesində əməyin
rolu» adlı məşhur əsərində yazır ki, əmək bütün insan həyatının birinci əsas
şərtidir, həm də o dərəcədə belə bir əsas şərtdir ki, biz müəyyən mənada
deməliyik: insanın özünü əmək yaratmışdır. F.Engelsə görə, əllərin və beynin
inkişaf etməsinin meymunun insana çevrilməsində həlledici rolu olmuşdur.
Bunun üçün isə yuxarıda deyildiyi kimi, şaquli vəziyyətdə yerimək, əllərin
əmək fəaliyyəti üçün hərəkət orqanı olmaqdan azad olmasının həlledici
əhəmiyyəti olmuşdur.
Əlbəttə, əllər də birdən-birə tam təkmilləşməmişdir. İnsan, əlinin
köməyi ilə ilk çaxmaqdaşı bıçağını hazırlayana qədər çox uzun bir dövr
keçmişdir. Bu müddət ərzində əl yeni-yeni vərdişlərə alışmış, əldə edilən
daha böyük çeviklik isə nəsildən-nəslə keçib təkmilləşmişdir. F.Engels
yazmışdır ki, əl nəinki əmək orqanıdır, o, həmçinin əməyin məhsuludur. Dik
yerimək və əllərin əmək orqanına çevrilməsi insanın meymundan ayrılmasına
başlanğıc olmuşdur. F.Engels «Təbiətin dialektikası»na girişdə yazır: «Min
illər boyu davam edən mübarizədən sonra, ən nəhayət, əl ayaqdan ayrılıb,
insan dik yeriməyə başladığı zamandan etibarən insan meymundan ayrıldı,
beləliklə də, aydın nitqin inkişafı üçün əsas yaranmış oldu və bunun
sayəsində o zamandan etibarən insanla meymun arasında keçilməz bir
uçurum meydana gəldi».
Məlumdur ki, insanın əcdadı sürü halında, dəstələrlə yaşayırdı. İlk
insanlar da sürü halında, dəstələrlə yaşamışlar. O dövrdə ilk əmək prosesi də
yalnız möhkəm birləşmiş qruplar içərisində mümkün ola bilərdi. Qrupların
möhkəmliyi isə formalaşmaqda olan insanların əmək fəaliyyətindən asılı idi.
Heyvan aləmindən öz əməyi nəticəsində insana çevrilməkdə olan ibtidai
insan kollektivinin qüvvəsi isə məhsuldar qüvvə idi.
Pitekantrop. XIX əsrin sonunda Yava adasında, Trinil yaxınlığında
avstrolopitekə nisbətən daha mükəmməlləşmiş və insana daha artıq bənzəyən
meymunların qalıqları tapılmışdır. Tədqiqatçılar onların Kaynozoy erasının
dördüncü dövründə yaşadıqlarını müəyyən etmişlər. Bu meymunların ilk
nümunəsi hollandiyalı həkim Dubua tərəfindən 1891-1892-ci illərdə kəşf
edilmiş və pitekantrop (meymun-insan) adlandırılmışdır. 1936-cı ildə Yava
adasındakı Modcokerto şəhəri yanında daha bir pitekantrop uşağın kəllə
sümüyü tapılmışdır (bu vaxtadək yeddi pitekantropun sümüyü tapılmışdır).
13
Adından göründüyü kimi, pitekantrop - avstrolopitek adlanan və inkişaf etmiş
meymunlarla ən ibtidai insan arasındakı keçid formasının bir nümunəsidir.
Bunu pitekantropun tapılmış qalıqlarında həm meymunlara və həm də insana
xas olan əlamətlərin olması da sübut edir. Məsələn, onun kəllə sümüyünün
zahiri görünüşü, gözüstü alın sümüyünün qabağa çıxması, alnının kiçikliyi,
bəzi
dişlərinin quruluşu və s. meymunlar üçün xarakterikdir.
Avstrolopiteklərə nisbətən pitekantropun geniş alnı beyninin inkişaf etmiş
olduğunu göstərir. Yeni növ qidalar və onların əldə edilməsi şəraitinin təsiri
altında çənəsinin kiçikliyi, dişlərinin nisbətən incələşməsi, bir şəklə düşməsi
və sairə əlamətlər, şübhəsiz ki, pitekantropun artıq meymunlardan
uzaqlaşdığını göstərir. Həcm etibarilə pitekantropun beyni də insana ən yaxın
olmaqla müasir meymunların beyinlərindən bir yarım və yaxud iki dəfə
artıqdır (ən iri qorilla kəlləsinin həcmi 600 sm
3
, pitekantropun beyin həcmi
isə 850-900 sm
3
idi). Tapılmış bir neçə sümük qalıqları pitekantropun artıq iki
ayağı üstə şaquli vəziyyətdə yeridiyini sübut edir. Ümumiyyətlə, inkişaf
dərəcəsinə görə pitekantrop antropoidlərə daha yaxın hesab olunur.
Yava adasının cənubunda pitekantropun sümükləri tapılmış yer
qatlarında alimlər kvars daşından hazırlanmış bir neçə kobud silah tapmışlar.
Beləliklə, pitekantropların əmək fəaliyyətinə şübhə etmək olmaz. Onun
formalaşması və artıq meymundan uzaqlaşması, şübhəsiz ki, əməyin nəticəsi
idi. Əks halda o, təkamülçülərin fikrincə, meymunun insana çevrilməsi
prosesində tutduğu mövqeyə heç vaxt malik ola bilməzdi.
Quruluşuna müvafiq olaraq Pitekantropun əmək fəaliyyəti çox sadə,
ilk silahları isə daş və ağaclar ola bilərdi. Ağac və daş silahlar indi də bir sıra
zəif inkişaf etmiş tayfa və xalqlar tərəfindən işlədilməkdədir. Lakin yalnız
daş, daşdan istifadə və onun emalı inkişafın bu mərhələsində texniki inkişafın
möhkəm əsasına çevrilə bilmişdir.
1927-1937-ci illərdə Şimali Çində, təxminən Pekindən 50 kilometr
cənub-qərbdəki Cjoukoudyan kəndində aparılan paleontoloji və arxeoloji
tədqiqatlar zamanı 50-yə qədər meymunabənzər insanın sümüyü tapılmışdır.
Onlar sinantrop (Çin adamı) adlandırılmışdır. Sinantroplar da pitekantrop
qrupuna daxil olub, həyat tərzi və fiziki inkişafına görə onlardan daha irəli
getmiş insanlar idi. İnsanın fizioloji quruluşu ilə əlaqədar olaraq onun
beyninin də təkmilləşməsi və inkişafı sinantropların kəllələrinin tədqiqində
özünü göstərir. Orta hesabla pitekantropun beyninin həcmi (870 sm
3
)
avstrolopitekindən çox fərqləndiyi halda, sinantrop da, öz növbəsində, beyin
həcminin inkişafına görə (1040 sm
3
) pitekantropu çox geridə qoymuşdu.
Hətta tapılan sinantrop kəllələrindən birinin həcminin 1225 sm
3
olduğu
müəyyən edilmişdir. Sinantropların sağ əli pitekantroplara nisbətən bu sahədə
daha çox fərqlənir. Sağ əlin fəallığı, ən çox bu əl ilə işəgirişmə eyni zamanda
əmək texnikası və istehsal alətlərinin inkişafına işarədir.
Dostları ilə paylaş: |