gəmilordo neftlə çirklənmə ilə mübarizə üzrə fövqəladə tədbirlər planının
olmasını təmin etməlidir.
Dənizin tullantılarla və digər materiallarla çirklənməsinin
qarşısının alınması haqqında l972-ci il Konvensiyası
gəmilərdən,
təyyarələrdən, platformalardan və digər konstruksiyalardan dənizə
tullantılann və digər materialların atılmasını, bu materialların ayrılıqda və
ya daşınma vasitələri ilə bir yerdə batırılmasını qadağan edir. Bu
qadağandan istisnaya yalnız «insanların həyatının və ya gəmilərin,
təyyarələrin, platformalann təhlükəsizliyini təmin etmək üçün və yaxud
fors-major hallarda» yol verilir. Konvensiyada dənizə atılması tamamilə
qadağan edilmiş maddələrin siyahısı verilmişdir (xlor üzvi birləşmələr;
civə; neft və onun qarışıqları; radioaktiv tullantılar və s.).
5.
Dənizin canlı ehtiyatlarının mühafizəsi
Hazırda canlı dəniz ehtiyatlarının mühafizəsinə və balıqçılığın
tənzimlənməsinə həsr olunmuş yüzdən artıq universal və regional müqavilə
mövcuddur. Bu məsələ ilə bağlı əsas prinsip və mexa- nizmlər Dəniz
hüququ üzrə 1982-ci il BMT Konvensiyasında təsbit olunmuşdur.
Konvensiya iştirakı dövlətlərdən canlı ehtiyatların qorunub saxlanması
üçün bütün zəruri tədbirlərin görülməsini tələb edir. Dövlətlər bu sahədə
bir-biri ilə əməkdaşlıq etməli, müvafiq subregional və regional təşkilatlar
vasitəsilə müəyyən ehtiyatların qorunub saxlanması və sayının artırılması
üçün səy göstərməlidirlər.
Bir çox konkret balıq növlərinin qorunub saxlanması və rasional
istifadəsi məsələlərini nizama salmaq məqsədilə
1995-ci ildə
Dəniz hüququ
üzrə BM'I' Konvensiyasının müvafiq müddəalarının həyata keçirilməsi
haqqında xüsusi
Saziş
bağlanmışdır. Maddi normalardan başqa, Saziş
beynəlxalq əməkdaşlıq mexanizmləri də nəzərdə tutur.
Dünya okeanının canlı ehtiyatlarının mühafizəsi sahəsində bağlanmış
digər müqavilələrə misal olaraq aşağıdakılan
göstərmək
281
olar:
Atlantik okeanın şimal-qərb hissəsində balıqçılıq üzrə gələcək
çoxtərəfli əməkdaşlıq haqqında 1978-ci il Konvensiyası; Antarktikanın
canlı dəniz ehtiyatlarının mühafizəsi haqqında 1980-ci il Konvensiyası
və b. Bu və digər müqavilələrdə Dünya okeanının müvafiq akvatoriyasında
canlı ehtiyatların qorunub saxlanması ilə bağlı dövlətlərin öhdəlikləri
müəyyən edilmiş, bu öhdəliklərin yerinə yetirilməsi üzərində milli və
beynəlxalq nəzarət nəzərdə tutulmuşdur.
6.
Beynəlxalq çay və göllərin mühafizəsi
Beynəlxalq çay və göllərin çirklənməsinə yol verilməməsi və onların
canlı ehtiyatlarının mühafizəsi müvafiq sahilyanı dövlətlərin üzərinə düşən
vəzifələrdir. Bu vəzifələrin həyata keçirilməsi üçün sahilyanı dövlətlər
regional və ya ikitərəfli müqavilələr bağlayırlar. Müqavilələrin başlıca
məzmunu ondan ibarət olur ki, sahilyanı dövlətlər beynəlxalq çayın və ya
gölün mövcud çirklənməsinin azaldılması üçün bütün zəruri tədbirləri
görməlidirlər. Belə tədbirlərin məqsədi digər dövlətə (dövlətlərə) və Dünya
okeanı sularına dəyə bilən zərərin qarşısını almaqdan ibarətdir. Bu
müqavilələrdə göstərilir ki, suların çirklənməsində təqsirli olan dövlət
bütün dəymiş zərəri ödəməlidir.
Hazırda beynəlxalq çayların çirklənmədən qorunmasına dair 100-dən
artıq beynəlxalq müqavilə mövcuddur. Bu müqavilələrdə, əsas etibarilə,
neftin, kimyəvi və üzvi maddələrin çay mühitinə atılmasını qadağan edən
müddəalar təsbit olunmuşdur (məsələn,
Reynin xloridlərlə çirklənmədən
qorunması haqqında 1976-cı il Konvensiyası; Reynin kimyəvi
maddələrlə çirklənmədən qorunması haqqında 1976-cı il Konvensiyası
və s.).
Transsərhəd suaxarlarının və beynəlxalq göllərin mühafizəsi və
istifadəsinə dair 1992-ci il Konvensiyası
isə nisbətən ümumi xarakter
daşıyır. Konvensiyanın iştirakçıları transsərhəd təsir göstərən
və ya göstərə
bilən çirklənmənin qarşısını almaq və azaltmaq üçün bütün müvafiq
tədbirləri görməlidirlər.
Bu tədbirlərin görül-
282
məsi ilə bağh bütün xərclər çirklənməyə yol vermiş dövlətin üzərinə düşür.
Konvensiya iştirakçı dövlətlərdən habelə müvafiq hüquqi, inzibati, iqtisadi
və maliyyə tədbirlərinin işlənib hazırlanmasını və həyata keçirilməsini tələb
edir.
7.
Ətraf mühitin radioaktiv
yoluxmadan mühafizəsi
Ətraf təbii mühitin raioaktiv maddələrlə çirklənmədən beynəl-
xalq-hüquqi mühafizəsi iki istiqamətdə həyata keçirilir: 1) nüvə, radioloji və
neytron silahlannın sınağı və ya tətbiqinin qadağan edilməsi və ya
məhdudlaşdırılması; 2) «dinc atom»un istifadəsi prosesində ortaya çıxan
neqativ nəticələrin qarşısının alınması və ya aradan qaldırılması.
Birinci istiqamətdə aşağıdakı mühüm tədbirlər həyata keçirilmişdir:
üç mühitdə atmosferdə, kosmik fəzada və su altında nüvə silahının sınağı
qadağan edilmişdir
(Atmosferdə, kosmik fəzada və su altında nüvə silahı
sınaqlarının qadağan edilməsi haqqında 1963-cü il Müqaviləsi);
nüvə
silahının yayılması qadağan edilmişdir
(Nüvə silahının yayılmaması
haqqında 1968-ci il Müqaviləsi);
nüvə silahının dəniz və okeanların
dibində, Antarktikada və kosmosda yerləşdirilməsi qadağan edilmişdir
(müvafiq olaraq:
Nüvə silahının və kütləvi qırğın silahlarının digər
növlərinin dəniz və okeanların dibində və onun təkində
yerləşdirilməsinin qadağan edilməsi haqqında
J 9 7 I - C İ
il Konvensiyası;
Antarktika haqqında 1959-cu il Müqaviləsi
və
Ay və digər səma cisimləri
də daxil olmaqla, kosmik fəzanın tədqiqi və istifadəsi üzrə dövlətlərin
fəaliyyətinin prinsipləri haqqında 1967-ci il Müqaviləsi);
Afrikada,
Antarktikada, Latın Amerikasında, Sakit okeanın cənub hissəsində və digər
regionlarda nüvosiz zonalar yaradılmışdır.
İkinci istiqamət üzrə qəbul olunmuş beynəlxalq sazişlərə misal olaraq
aşağıdakıları göstərmək olar:
Nüvə gəmilərinin operatorlarının
məsuliyyəti haqqında 1962-ci il Beynəlxalq Konvensiyası; Nüvə
materiallarının dəniz daşınmaları sahəsində mülki məsuliyyət
283