tələbələr arasında təbliğat aparırsan, milliyyətçi, antirus, antisovet təbliğat yayırsan. Bunları
yerə qoy. Qoymasan həbs olunacaqsan. Bu xəbərdarlığı mənə Dövlət Təhlükəsizliyi Komitəsi
etmiĢdi. Mən də dedim ki, öz əqidəmdən əl çəkməyəcəyəm! Mənim dediklərim düzdür.
Sonra mənə dedilər ki, səni tutacaqlar. Mən də cavab
verdim ki,
məni ona görə tuta bilməzlər
ki, onların hamısı rüĢvətxorlardır; birincisi, gərək onların özləri tutulsun, bu ölkəni dağıdanlar
tutulsun, axırda mən tutulum.
Mənə altı ay vaxt verdilər. Altı aydan sonra bir də gəldilər ki, sən, əksinə, məsələni daha da
Ģiddətləndirmisən. Çünki məsələ, doğrudan da, qızıĢırdı; sinifdə məndən soruĢurdular ki, səni
DTK-ya çağırıblarmı, deyirdim ki, bəli; mənə xox gəlirlər (elə bu cür də deyirdim uĢaqlara),
mən bu yoldan çönən deyiləm.
Mən o zaman Brejnev’in, Heydər Əliyev’in əleyhinə idim (çıxıĢ edirdim, dərsdə də deyirdim).
Sonra fikirləĢdim ki, mənə irad tutarlar ki, dərsi siyasi təbliğat vasitəsinə çevirirsən. Mən
görürdüm bu Ģeyi. Bu, doğrudan da, düz deyildi, hüquqi cəhətdən də dərsdən baĢqa
məqsədlə istifadə etməyə ixtiyar yoxdur. Ona görə baĢladım dərsləri çox yüksək səviyyədə
keçməyə (düzdür, əvvəllər də pis keçməsəm də). Ġndi baĢladım tənəffüslərdə təbliğata,
dərnəklər təĢkil etməyə - Azərbaycanın tarixini, Azərbaycan inqilabi hərəkatlar tarixini
öyrədən dərnəklər düzəltmiĢdik.
Universitetin özündə?
Bəli, universitetdə. Dərnəkdir də - Azərbaycan tarixini öyrənirik. Yaxud ġərqin siyasi tarixini,
diplomatiya tarixini öyrənmək adı ilə yığırdıq tələbələri, gəncləri. Söhbətimiz Azərbaycana,
siyasətə aid olurdu. Qoy desinlər ki, dərnəkdədirlər. Söhbəti tənəffüsdə, bəzən də
çayxanalarda aparırdıq. Ona görə də ittihamnamədə yazmıĢdılar ki, dərs zamanı,
tənəffüslərdə, dərnəklərdə, çayxanalarda daim tələbələri baĢına yığıb antisovet, millətçi
təbliğat aparmıĢdır.
Söhbətlərin aparıcı xətti nə olurdu?
Ən mühüm xətlər bunlar idi - birincisi, quruluĢun özünün düz olmaması.
Sosializm quruluĢunun?
Bəli.
Deyirdim ki, bu quruluĢ dağılacaq. Bildiklərimə, oxuduqlarıma əsasən izah edirdim.
Ġkincisi, Azərbaycan müstəmləkədir. Bunu dərsdə də aydın, açıq deyirdim, çünki mən
Hindistanda, ərəb ölkələrində fransız və ingilis müstəmləkəçiliyi tarixini keçirdim. Bizdə
müĢahidə olunan Ģeylər onlarda da sırf eynilə özünü göstərirdi, əksinə, bizdə daha ağır
vəziyyətdir. Dərsliklərdə yazılırdı ki, müstəmləkə o ölkədir ki, dərslər baĢqa dildə keçirilir,
milləti öz dilini inkiĢaf etdirməyə qoymurlar və s. Bu, bizim kitablarda da var; götürüb həmin
sözləri tətbiq edirsən Azərbaycana, tələbə Azərbaycanın o müstəmləkələrdən də ağır
vəziyyətdə olduğunu o saat baĢa düĢür. Hətta elə Ģeylər vardı ki, çox üst-üstə düĢürdü.
Məsələn, mən deyirdim ki, Hindistanda məktəblər müstəmləkə Ģəraitində elə dağıdılıb ki,
onlar bütünlükdə xarabaya çevrilib, siniflərdə böcəklər və siçovullar dolaĢır (bunu Moskvada
çıxan kitablar yazır). Azərbaycan Dövlət Universitetinin otaqlarında da siçovullar gəzir və
uĢaqlar deyir ki, müəllim, bizdə də elədir. Buna daha heç bir izah-zad lazım deyil; bunlar
müstəmləkəçiliyin kiçik əlamətləridir və tələbə onları görür.
Üçüncüsü, rus dilinin assimilyator rolu oynaması. Bir var dil ünsiyyət vasitəsi kimi - ingilis dili,
ərəb dili kimi, onu bütün xalq öyrənir.
Mənə deyirdilər ki, sən rus dilinə qarĢı çıxmısan, bəs nə
üçün özün rus dilini, ərəb dilini bilirsən? Cavab verirdim ki, elə deyil - dili öyrənmək gərəkdir;
kim nə qədər bacarırsa dil öyrənsin, ancaq rus dilinin bəlası bundadır ki, ondan müstəmləkə
aləti kimi istifadə olunur.
Həyata zorakılıqla girir…
Bəli, o, Azərbaycan dilini çıxıĢdırıb çıxarır, Azərbaycan dilinin yerini tutmaq istəyir. Ona görə
də
rus dilinin bu cür təbliğinə, tədrisinə qarĢı çox danıĢırdım.
Sonra, Sovet Ġttifaqını idarə edənlərin hamısının yaĢlı, oturuĢmuĢ, savadsız, intellektual
səviyyəsiz adamlar olduğunu (Brejnev’dən tutmuĢ QriĢin’ədək) deyirdim. Hətta Heydər
Əliyev’in özünü də. Məsələn, Heydər Əliyevin Azərbaycanda nə üçün dövlət baĢçısı ola
bilməyəcəyini belə əsaslandırırdım ki, o, güclü savad almayıb (onda belə düĢünürdüm),
Dövlət Təhlükəsizliyi Komitəsinin məktəbini qurtarıb. DTK haqqında da o zaman eĢitmiĢdim ki
(xaricdə olan bir azərbaycanlının yazısı idi), Göbbels qəddarlıqda Sovet Ġttifaqı
«Kaqebe»sində (bu cür ifadə etmiĢdi) iĢləyən adicə bir serjantın əlinə su tökməyə layiq deyil.
Yəni bu sistem belədir - qəddarlıq sistemidir. Bunu hamı görürdü. Mən də düĢünürdüm ki,
Heydər Əliyev də burada böyüyüb. EĢitmiĢdim ki, 25 il yaxasında zəhər gəzdirən
kəĢfiyyatçılardandır. Deyirdim ki, bu adam həyatda ağır yollar keçib, ölümlə üz-üzə gəlib,
bəlkə lap adam da öldürüb; ondan humanist baĢçı ola bilməz. Doğrudan, iddiam bu idi.
Ancaq etiraf edirəm ki, onun savadının nə səviyyədə olduğunu o zaman düzgün bilməmiĢdim.
Mən fikirləĢirdim ki, o, tarix fakültəsini qiyabi qurtarıb. Deyirdim ki, tarix fakültəsində ona
dərs deyən müəllimlərin səksən faizi savadsızdır, onu özü də qiyabi qurtarıb - onun nə savadı
ola bilər? Amma mən bilmirdim ki, Heydər Əliyev xüsusi məktəb keçib. Sonradan gördüm ki,
onun çox möhkəm yaddaĢı və yüksək qabiliyyəti var. Mən həbsxanaya getdim, həbsxanada
da onun əleyhinə oldum, çıxandan sonra da bir-iki il onun əleyhinə idim. Sonralar ki onun
bəzi çıxıĢlarını, bəzi manevrlərini gördüm, inandım ki, o, çox idraklı adamdır, çox güclü
Ģəxsiyyətdir, onun güclü Ģəxsiyyət olduğunu qəbul etdim. Doğrudan da, etiraf edirəm ki,
Heydər Əliyevin təqribən 6 il, 7 il əleyhinə danıĢdığım halda sonradan elə olub ki, 6 il, 7 il də
onu tərifləmiĢəm, öz-özümə boynuma da almıĢam ki, səhv etmiĢəm.
Sonuncu fikirdə indi də qalırsanmı?
Mən H.Əliyevin güclü Ģəxsiyyət olması, onun güclü məlumat, fenomenal yaddaĢ sahibi olması
haqqında fikrimdə indi də qalıram. Özü də, çox qəribədir ki, bu sözləri mən demirəm - onun
ovaxtkı rəqibləri də elə onda mənimlə razılaĢmayıb deyirdilər ki, Əliyevin fenomenal yaddaĢı
var, savadlı adamdır. Öz düĢmənləri bunu etiraf edirdilər.