Downloaded from KitabYurdu org SƏhra çİÇƏYİ
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bilmirəm. Buna görə narahat olma. - Yaxşı, səni tapa biləcəyim bir telefon nömrəsi verə bilərsən? - Yox, çünki hələ harada qalacağımı bilmirəm. Bu gecə ucuz bir hotel tapacağam. - Bilirdim ki, qaldığı mənzil darısqal olmasaydı, məni öz yanında saxlayardı. - Amma bir də gəlib nömrəmi deyə bilərəm, sən də nəsə tapsan, mənə deyərsən. - Oldu, Varis. Bax özündən muğayat ol. Əminsən ki, bacaracaqsan? - Hə, bacararam. - Gözümün küncü ilə dayanmadan axmaq kimi irişən qapıçıya baxdım. - Yaxşı, təşəkkür edirəm. Görüşərik. Bir az rahatlaşıb oradan çıxdım və bazarlıq etmək qəranna gəldim. İş tapanadək topladığım cüzi pulla dolanmalı idim. Lakin şəhərdə yaşayan qadın kimi əhvalımı düzəldəcək təzə bir paltar almalı idim. Səfirlikdən çıxıb Oksford Sörksdə yerləşən univermaqlara tərəf getdim. Ora birinci dəfə Londona təzə gələndə Bəsma ilə getmişdik. Məryəm xala qış paltanm olmadığından bizi ora bir-iki paltar almağa göndərmişdi. Təyyarədə geyindiyim uzun don və bir tay dəri səndəlimdən başqa, heç nəyim yox idi. Selfricdə paltarlar asılmış asılqanların arasında dolaşdıqca adamı valeh edən cürbəcür paltarlar görürdüm. Orada istədiyim qədər dayanıb bütün paltarları, bütün rəngləri, ölçüləri, dəbləri istədiyim qədər geyinib yoxlamaq fikri ağlımı başımdan alırdı. Ömrümdə ilk dəfə öz həyatına nəzarət etmək hissi məstedici idi - heç kim üstümə qışqıraraq keçiləri sağmağı, uşaqları yedizdirməyi, çay qoymağı, döşəməni silməyi, tualet təmizləməyi tapşırmırdı. downloaded from KitabYurdu.org 135 Növbəti bir neçə saat ərzində iki satıcı köməkçisinin yardımı ilə paltarları geyinib yoxlamağa başladım. Zəif ingilis dilimlə və işarələrlə nisbətən uzun, daha rəngli, daha dar, daha qısa, daha parlaq paltarlar istədiyimi başa salmağa çalışırdım. Bu uzun sürən geyim marafonumun sonunda paltarları yoxladığım otağın qapısının qarşısında çoxlu paltar qalaqlanmışdı. Satıcı köməkçilərindən biri gülümsəyərək dedi: “Yaxşı, bu paltarlardan hansına qərar verdin?” Seçim çoxluğu qərar verməkdə çətinlik yaradırdı. Bəlkə sonra girəcəyim univermaqda daha yaxşısını tapa biləcəyimi fikirləşirdim. Qiymətli funt-sterlinqlərimi xərcləməzdən əvvəl başqa paltar tapmağa qərar verdim və gülümsəyərək: “Bu gün heç nə almayacağam, təşəkkür edirəm”, - dedim. Yazıq işçilər mənə inamsızcasına baxaraq bir-birilərinə ağız büzdülər. Onların yanından keçib yoluma düzəldim: Oksford Sörksdəki dükanların hamısını gəzəcəkdim. Bir neçə dükana girib-çıxsam da, hələ də heç nə almamışdım. Lakin həmişə olduğu kimi ən xoşuma gələn şeyi geyinib özümə baxmaq idi. Bir dükandan çıxıb o birinə girəndə yaz havasını xatırladan gündüzün getdikcə qış axşamı ilə əvəzləndiyini görür və hələ də axşamı harada keçirəcəyimi bilmirdim. Bunu fikirləşə-fikirləşə növbəti dükana girdim və orada ucaboylu, cəlbedici bir afrikalı qadının yun köynəklərin endirim cədvəlinə baxdığını gördüm, somaliliyə oxşayırdı. Ona göz qoydum və onunla necə danışacağımı fikirləşdim. Sviterlərdən birini götürüb gülümsəyərək Somali dilində dedim: “Birini almaq istəyirəm, amma qərar verə bilmirəm. İnan, bu gün o qədər paltar geyinib yoxlamışam ki...” Beləcə, söhbətə başladıq. Qadının adı Halvu idi. Çox downloaded from KitabYurdu.org mehriban və gülərüz idi. - Harada yaşayırsan, Varis? Nə işlə məşğulsan? - Oh, sənə gülməli gələcək. Əminəm ki, dəli olduğumu deyəcəksən, amma mən heç yerdə yaşamıram. Ailəm bu gün məni qoyub getdiyi üçün yaşamağa yerim yoxdur. Onlar Somaliyə qayıtdılar. Qadının gözlərindəki şəfqət hissini gördüm və sonralar öyrəndim ki, onun da həyatında çox çətinliyi olub. - Somaliyə qayıtmaq istəmədin, hə? Bunu demədən də hər ikimiz bilirdik ki, ailələrimizdən və evimizdən hansı səbəbdən ayrı düşmüşük. Orada hansı imkanlarımız var idi ki? Dəvə müqabilində satılmaqmı? Hansısa bir kişinin mülkiyyəti olmaqmı? Hər gün yalnız sağ qala bilmək üçün mübarizə aparmaqmı? - Yox, burada da heç nəyim yoxdur. Dayım səfir idi, amma bu gün o getdi, yerinə başqa adam gələcək. Beləcə, bu səhər məni evdən çıxartdılar, indi hara getdiyimi özüm də bilmirəm. - Güldüm. O, məni sakitləşdirmək üçün əlini havada yellədi. Sanki bununla bütün problemləri birdəfəyə yox edə bilərdi. - Bax mən bu yaxınlıqdakı YMCA7-da yaşayıram. Yaşadığım yer elə də geniş deyil, amma bu gecəni qala bilərsən. Bircə otağım var. Amma nəsə bişirmək istəsən, başqa mərtəbəyə getməlisən. - Ooohh, əla olardı. Məni aparmaq istədiyinə əminsən? - Bəli, əminəm. Gedək. Küçədə qalmayacaqsan ki? Biz onun qaldığı yerə getdik. YMCA qırmızı kərpicdən tikilmiş müasir bina idi və çox hissəsi tələbələr tərəfindən tutulmuşdu. Onun otağında təkadamlıq çarpayı, bir kitab dolabı downloaded from KitabYurdu.org 137 və böyük televizor var idi. Əlimlə televizoru göstərərək: “Baxa bilərəm?” - soruşdum. Qadın mənə elə baxdı ki, sanki yad planetdən gəlmişəm. “Bəli, əlbəttə. Yandır bax.” Televizorun düz qabağında oturdum və acgözlüklə baxmağa başladım. Dörd ildən sonra ilk dəfə idi televizora belə rahat baxırdım və heç kim məni otağa girmiş oğru pişik kimi qovmurdu. O, maraqla soruşdu: “Xalangildə heç vaxt televizora baxmamısan?” “Zarafat edirsən? Hərdən xəlvətcə baxmağa çalışardım, amma həmişə yaxalanırdım”, - dedim. Xalamın acıqlı səsini və çırtma çalmağını yamsıladım: “Varis, yenə televizora baxırsan? Get, işinlə məşğul ol. Səni bura televizora baxmağa gətirməmişik”. Londondakı əsl həyat dərsini Halvunun müəllimliyi ilə öyrənməyə başladım və biz yaxın dost olduq. Küçədə qaldığım o ilk gecədə onun otağına pənah gətirdim, səhəri gün də, sonrakı gün də... Sonra da təklif etdi ki, niyə burada özünə bir otaq tutmayasan. - Birincisi, bunun üçün pulum yoxdu, həm də məktəbə getməliyəm, bu isə o deməkdir ki, işləməyə vaxtım olmayacaq. - Utana-utana ondan soruşdum: - Sən oxumağı, yazmağı bacarırsan? - Bəli. - Bəs ingiliscə danışmağı necə? - Bəli. - Amma mən bunlann heç birini bacarmıram. Deməli, öyrənməliyəm. Bu, qarşıma qoyduğum ən böyük məqsəddir. Yenidən işləməyə başlasam, buna vaxtım olmayacaq. downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|